‘s Ochtends staat in de lobby een vermoeid ogende Nicole. Ze heeft niet allen slecht geslapen, maar, veel erger, haar iPhone is vastgelopen en daar het scherm vaststaat kun je geen enkel commando invoeren, ook geen herstart. Ivo opperde dan maar snel naar de Apple Store te gaan, maar die zijn hier in geen velden of wegen te bekennen. Dit probleem herkende ik van een soortgelijk probleem een paar maanden geleden. Wat helpt is de “volume -“ en de “aan/uit knop” gelijktig in drukken, dan herstart de iPhone weer. Zo ook bij een dolgelukkige Nicole, want wat moet je met 3 weken vakantie voor de boeg nou zonder telefoon?

Uiteindelijk vertrekken we rond 08.30 uit ons eenvoudig hotelletje terug naar Bryce Canyon voor een meer uitvoerig bezoek. Net voor het park stoppen we bij Ruby’s Inn voor ons ontbijt. We blijven nog een beetje hangen bij French Toast, Eggs en Bacon en een mok koffie (met refill) of thee. Het smaakt ons goed en deze energie hebben we vandaag wel nodig. Ten eerste helpt goed eten en drinken bij het inhalen van de jetlag en de hoofdpijn/uitdroging die we door het hoogte verschil ervaren. In slechts 1 tot 2 dagen zijn we van zeeniveau naar 8000-9000 feet hoogte gegaan, zo’n 3 km. In Bryce Canyon rijden we helemaal tot het zuidelijkste puntje, Rainbow point, om van daar uit terug te rijden en waar nodig te stoppen voor de mooie uitzichten. Rainbow point is ook het hoogste punt van Bryce Canyon, 9115 feet. Van dit punt kijk je over de hele canyon uit. Wat ook opvalt is dat er her en der nog branden zijn, deze laat men gecontroleerd doorbranden, dat is goed voor de natuur. We rijden weer verder terug en stoppen bij het sunset point, hier kunnen we de Navajo trail van 2 km lopen. Dat is niet veel maar de te overbruggen hoogteverschillen zijn aanzienlijk. Na ruim een uur zijn we weer terug bij de auto en het is goed dat we onze goeie wandelschoenen bij ons hebben, dat heeft toch betere grip dan onze gewone schoenen. Het is inmiddels13.30 uur en we gaan nu richting onze eindbestemming van vandaag, Salt Lake City, op ruim 400 km afstand.

Op verzoek van Nicole moeten we nog stoppen bij een “winkel van sinckel”, met tweedehands spulletjes (rotzooi) want je weet maar nooit. Als we er aankomen blijkt de winkel tot grote teleurstelling van Nicole gesloten. Jammer, maar hier komt geen tweede kans, vast wel ergens verder op de route. Het eerst volgende dorp is het meteen raak, 2 winkels met rotzooi. Dolenthousiast gaan Nicole en Jacqueline naar binnen, maar 15 minuten later zijn ze er toch niet in geslaagd iets “leuks” te vinden. We gaan toch echt verder, eerst nog een stukje secundaire weg, maar na een half uur rijden we op de Interstate 15 in noordelijke richting naar Salt Lake City. We hebben een hotel iets buiten deze grote stad, in Park City. Een ietwat mondaine wintersportplaaats, a la Davos. Waarschijnlijk hebben hier tijdens de Olympische Winterspelen van Salt Lake City (2002) een aantal sport onderdelen plaatsgevonden.

Na het het inchecken lopen we nog even rond en ronden de dag af met een grote verse hamburger met heerlijke zelfgemaakte frietjes. Wel in tikkie zout, maar dat kunnen we best wel gebruiken.

Geschreven door OpReisNaar