Gisteren zaten we vrij laat aan het ontbijt, met als gevolg dat het personeel de boel staat op te ruimen terwijl wij nog aan tafel zitten. Vandaag zitten we vroeger aan tafel en kunnen een stuk rustiger eten. Vanmorgen heeft Rob een afspraak met de kleermaakster voor een eerste pasronde. Het pak en de overhemden zijn dan in ruwe vorm gereed en er worden nu met krijtstreepjes aangegeven waar nog een stukje moet worden uitgelegd of worden ingenomen. De kleermaakster, een inie minie vrouwtje, huppelt rond Rob en maakt het waarschijnlijk traditionele grapje dat ze hem wel wil “hebben”. Na een half uurtje is de pasronde voorbij, eind van de middag kan Rob terugkomen, dan is alles klaar. Wij wandelen nog even rustig door Hoi An en drinken nog een kopje koffie. Even later stappen we op de fiets en gaan richting strand. Op onze hotelfietsjes is dat een klein half uurtje. Ruim voor het strand worden we al naar de parkeerplaatsen gesommeerd, we rijden echter door tot vlak aan het strand. Het is heerlijk weer, een stralend zonnetje, een lekker briesje, en er zijn redelijk veel mensen op het strand, kortom een echte stranddag.

Voordat we gaan lunchen gaan we even met de voetjes in het ruime sop. Rob die bij een van de fotoshoots iets te lang op de vloedlijn blijft staan, krijgt dat ruime sop over zijn schoenen. En terwijl Yvonne geniet van de schelpjes in lemongrass en de anderen van de meer traditionele loempia’s of kip in zoet/zure saus, staan de drijfnatte schoenen van Rob tegen een boom in het zonnetje te drogen. Aan een tafeltje naast die van ons zit een Hollands echtpaar. Zij zijn vanuit Thailand een weekje in Vietnam, omdat hun visum in Thailand maar 90 dagen geldig is. Met een tussenweek in Vietnam kunnen ze opnieuw een visum voor 90 dagen krijgen. Zo wisselen ze al vele jaren Nederland en Thailand af. Ideetje voor de toekomst?? Na het eten fietsen we door de rijstvelden terug naar het hotel, met een tussenstop in het kruidendorpje Tra Que. Rob en Yvonne rijden door naar de kleermaakster, want als het goed is is het pak van Rob klaar. Ruim een uur later zijn ook zij terug bij het hotel met de nieuwe outfit van een zeer gelukkige Rob.

‘s Avonds gaan we weer een hapje eten in een nog onbekend restaurant. Om te voorkomen dat we bij een democratische beslissing op geen beslissing uitkomen, mogen, nadat gisteren Yvonne heeft gekozen, wij vanavond kiezen waar we gaan eten. Nog voordat we een restaurant hebben gevonden, schiet Yvonne een winkel binnen. Jawel, ze kan (wederom 😉) haar kooplust niet bedwingen. En de mannen zijn wederom de klos, zij moeten lijdzaam toekijken. Als Yvonne wederom, na een succesvolle afding-aankoop, met een big smile de winkel uit loopt, weten we dat ze weer iets heeft gescoord. Om verder leed bij Rob te voorkomen, kies ik snel een restaurant uit en neem plaats op de 1e verdieping op het balkon. De dames volgen nu ook snel. Het restaurant heeft keuzes uit lokale gerechten maar ook pizza’s staan op de menukaart. Jacqueline en ik kiezen voor de verandering een pizza, Rob en Yvonne volharden in gerechten uit de lokale keuken. Naast ons zitten Nederlandse jongelui, ze kijken de kat uit de boom vwb de kwaliteit van de pizza’s, als wij goedkeurend knikken, kiezen ook zij de Italiaans keuken. Tegen tienen fietsen we in het donker, zonder licht, terug naar het hotel.

Geschreven door OpReisNaar