Wederom rond 10 uur verlaten we onze cabin, ja onze, we hebben vanavond in een vierpersoonscabin geslapen. Er zijn goede afspraken over wie wanneer mag douchen, mannen ‘s avonds en vrouwen ‘s ochtends. Maar ik scheer me altijd onder de douche, dus ik rek het schema iets op. We ontbijten samen met het brood en beleg wat nog over was van gisteren en vervolgens laden we de auto in en vertrekken. Bij de ingang van het park maken we nog een groepsfoto bij het entree bord. Voor ons staan slechts 4 Japanners, zij nemen echter ruim de tijd om in alle standen een foto te maken. Als zij klaar zijn glimlachen ze naar ons, het kan ook zijn dat dat de standaard gelaatsuitdrukking is! Wij maken 2 foto’s en zijn klaar, precies op dat moment stopt er een bus met allemaal Japanners (vermoed ik, kunnen ook Chinezen zijn), we zijn dus precies op tijd.

Als we net 5 minuten in het park rijden begint er weer een file, wat is er nu weer te zien?? We zien rechts van de weg een bizon, een aardig zware jongen, die eens niet met de kop omlaag staat te grazen, maar fier om zich heen kijkt en af en toe heel stoer wat zand opwerpt, waarschijnlijk om indruk te maken. We rijden iets door en zien er even verder 2 staan, it is our lucky day!! Maar ons geluk is nog niet op, even verder ontwaren we een hele kudde, vele tientallen, mogelijk meer dan honderd Bizons. Een spectaculair gezicht als zo’n kudde op slechts een paar meter voorbij komt. We moeten weer verder want we willen nog de Norris geisers bekijken. Het is vandaag wel zonnig, maar een koud windje maakt het fris, dus we blijven hier niet lang. We gaan verder richting de East Entrance (eigenlijk de East Exit voor ons).

Een natuurbrand is in Amerika geen onbekend fenomeen en ook Yellowstone National Park heeft hiermee te kampen gehad. Een heel grote brand heeft in 1988 flink huisgehouden in dit park, bijna 1/3 van het park ging in vlammen op. Men laat de natuur de schade zelf herstellen en we zien ook heel veel jong groen in de getroffen gebieden staan. Nu bij het verlaten van het Park door de East Entrance rijden we door bossen die veel recenter zijn getroffen door een brand. Grote delen bestaan uit alleen maar geblakerde en kale boomstaken. Het jonge groen is hier nog amper zichtbaar. Heel indrukwekkend, maar ook jammer. Wel begrijpelijk dat men de natuur het zelf laat regelen, het is geen doen om handmatig miljoenen bomen te vervangen.

Eenmaal het park uit rijden we door een prachtige omgeving richting Cody, vernoemd naar William Frederick Cody, beter bekend als Buffalo Bill. Wij dachten dat hij een op handen gedragen schurk was, maar dat klopt toch niet echt. Zijn bijnaam kreeg hij doordat hij het bizonvlees verzorgde voor Engelse spoorwerkers. En voor Engelsen is de naam voor de Bizon... Buffalo. Deze naam moest hij nog wel verdienen, want deze was al vergeven. Tijdens een wedstrijd bizonschieten won hij glansrijk van zijn tegenstander door er 69 af te schieten en zijn tegenstander “slechts” 48!! Hij verrichtte vele verschillende banen, maar echt beroemd werd hij door het organiseren van Wild West Shows. Tegen 4 uur rijden we Cody in, het oogt er vrij rustig. We besluiten nog snel wat langs winkels te wandelen en pakken een drankje in Irma, een bar/restaurant gebouwd door Buffalo Bill en vernoemd naar zijn dochter Irma. Vervolgens checken we in bij ons motel en gaan aansluitend nog een hapje eten. Ik blijf vanavond thuis, want ik voel me niet zo lekker. Ik heb ook een beetje koorts, dus met een paracetamol duik ik alvast het bed in. Hopelijk morgen weer gezond voor de rit naar Buffalo.

Geschreven door OpReisNaar