‘Hej, hu … mmbll… det?’ ‘Wa?’, riep ik terug terwijl ik in m’n remmen kneep. ‘När vil det bli öppet?’, wijzend naar de winkel. ‘Det vet jag inte, jag är ochså turist!’, wijzend op mezelf op de fiets compleet met bepakking en in m’n fietspakje. Sommige lui… tssss.

Maar ik begon de dag zoals ik ‘m net afsloot: met een duik in zee. Het water is zo’n 21gr, dat weet ik omdat bij elk trapje wel een thermometer drijft. Is wat fris inderdaad, maar je bent dan ook meteen helemaal wakker. Wel beetje suf, doch effectief, dat je dan met een wapperend badpak rondfiets om het te laten drogen.

Behalve prachtige uitzichten en een paar veerpondjes is er weinig spectaculairs gebeurd vandaag. Onderweg nog blauwe bessen geplukt en knoephard gefietst op sommige stukken.

De kleine wegen houden op en we worden als fietsers steeds vaker over de grote wegen gestuurd. Dat zijn dikke doorgaande met aan en aan auto’s. Soms een soort van vluchtstrook maar vaak ook niet. DIe wegen wil je zo snel mogelijk onder je door wegfietsen zodat je weer rust krijgt. Maar het landschap is niet lieflijk. Heel wat klimmen met een sliert auto’s achter je aan is verre van ontspannen.

Verder richting noord, want dat was mijn plan, gaat denk ik terug op de tekentafel. Morgen tik ik de laatste plekjes af die ik aan wou raken en dan ben ook ik benieuwd hoe de weg zich gaat vervolgen.

Maar dat is morgen. Vandaag staat er nog een fantastische zonsondergang voor me klaar!

Geschreven door Olga.wandelt