Deze rond de middag liep ik op een beschermd stukje Olavspad. Door de eeuwen heen is er natuurlijk vanalles veranderd, maar dit stuk is aangemerkt als authentiek.

Olav zat op de juiste stoel om als troonopvolger koning van Noorwegen te worden, maar tot die tijd hield hij zich bezig met vikingdingen. De Noordzee afstruinen en dorpen plunderen, totdat hij zich in Rouen tot christen liet bekeren.

Terug op Noorse gronden moesten ze niks van die fratsen weten, ze hadden hun handen al vol met hun eigen Walhalla en de goden Odin en Freja enzomeer. Dus Olav kon inpakken en wegwezen.

In 1030 ging hij via Selånger op weg om zijn troon op te eisen. En hij had een openbaring gehad, dat zal ‘m wel vleugels gegeven hebben.

Dus hier liep hij dan, net als ik nu, maar dan met een hele optocht, want inmiddels had hij al een klein legertje verzameld van sterke mannen en wat zo meer die hem wel zouden helpen.

Hoe het afliep, dat moet ik nog lezen op de bordjes, maar nu kreeg ik wel even rillingen op mijn rug. Kan ook zijn van het gerommel in de lucht. Onweer. Of heeft Thor nog iets te melden…

Geschreven door Olga.wandelt