Het was effe goed oppassen deze ochtend. Op het grijze grindpad kropen nogal wat wijngaardslakken en die schutkleur is dan niet zo handig. En als je weet hoeveel moeite die beestje doen, wil ik ze niet per ongeluk vertrappen.

Ze worden namelijk niet meteen met zo’n huis geboren, maar zijn pas een paar millimeter groot. Elke winter kruipen ze onder de grond, metselen het deurtje dicht om later in het voorjaar weer verder te gaan werken aan een groter huis. Ze kunnen wel 30! jaar oud worden, maar in het wild een jaar of 8. Of deze dat gaat halen is wel afhankelijk zijn roekeloze weggedrag.

Na een paar uur werd ik opgeslokt door het bos. Lekker koel, want de zon had er zin in vandaag. Grote stukken zijn hier omgezaagd door de bosbouw. Ziet er verschrikkelijk uit, zo’n slachtveld, maar ruikt lekker! Vooral als de zon de dennennaalden verwarmt.

De etappe was lang en zeker niet gemakkelijker gemaakt door de bosbouwers die de hele weg aan gort gereden hadden. Des te geweldiger was het enthousiaste ontvangst door Boudewijn en Angelique en het frisse koude biertje wat me overhandigd werd. Toch maar mooi geflikt weer! Santé

Geschreven door Olga.wandelt