Flits-knal! Ik hoefde niet te tellen hoe dichtbij het onweer was. De hemel bulderde en kraakte. Het noodweer kwam niet onverwacht want het was aangekondigd en er werd voor gewaarschuwd. Tegen twee uur zou Thor zijn paarden inspannen en een ritje over de wolken gaan maken, dus was ik vanochtend al om half 6 onderweg om tegen die tijd dicht bij mijn einddoel te zijn. Ik liep ruim voor op schema, de god van de donder ook...

In een voor mijn gevoel volle sprint, hobbelde ik met mijn hopzakkende rugzak naar het enige huisje op de bergkam. Niet dat ik bang was nat te worden, want dat was al gelukt, maar overleven vond ik ook wel een geldige reden om me zo onhandig voort te bewegen. De luchtdruk voelend na elke donderslag en drentelend onder het overstekje om warm te blijven vond ik dit natuurgeweld toch wel heel indrukwekkend. Het spektakel werd na een halfuurtje stopgezet om de zon weer ruimte te geven en mij de kans mijn schuilplaats te verlaten.

De laatste vijf kilometer naar Cassio waren nog een hele onderneming. De paden waren riviertjes geworden en de ondergrond had de vorm van pannenkoekenbeslag aangenomen. Spekglad, zuigend en met elke stap werd ik groter omdat het kleverige goedje onder mijn zolen bleef plakken. Een warme douche en een dutje later heb ik me in mijn 'winterkleding' gehesen om me moe maar voldaan in de plaatselijke bar te melden voor een drankje en een maaltijd. De hele avond heeft het pijpenstelen geregend, maar voor morgen staat er weer zon op het menu. Wat ontzettend goed geregeld allemaal!

Geschreven door Olga.wandelt