Mijn wandelstokken hebben zich vandaag geëvolueerd naar een hoger level. Ze waren al goed ter ondersteuning bij het klimmen, extra balans op wiebelige paadjes en tempoversnellers op slentermomenten. Daarbij hadden ze zich ook al bewezen als verkeersregelaars om automobilisten te hinten dat ze gerust gebruik mogen maken van die andere 4 meter die gewoon vrij ligt en niet persé met die buitenspiegel mijn schaduw hoeven aan te tikken. Vandaag waren het de zwaarden van een Samurai.

Had voor de verandering maar weer eens de alternatieve route van de auteur gevolgd, dat blijft een gok, want deze keer leek het de oude wandelroute te volgen. De landkaart gaf op die route behoorlijk wat bos (lees schaduw) aan, dat was voor mij doorslaggevend. Helaas lijkt het onderhoud van de paden in Lombardije meer op geen onderhoud waardoor ik door manshoge bramenstruiken moest. Het bruingevlekt met rode stippen is nu opgesierd met rode strepen, kriskras.

Er duiken wat bergen op aan de horizon, bloempjes raken op maar ben er toch weer in geslaagd iets bloemigs te scoren en een wandeldagje voor mij uit loopt kleinduimpje broodkruimels te strooien. Wat kun je toch simpel blij worden van zoiets onbenulligs. Grazie!

Geschreven door Olga.wandelt