Wat een titel hè! En dat zinnetje speelde al de hele dag door mijn hoofd. Het zou aan het einde van de tocht moeten gebeuren, maar ik had geen idee hoe zwaar die eerste wandeldag zou worden. Had stiekem al een alternatiefje gevonden, maar om op voorhand al de uitdaging uit de weg te gaan?

Na uitgezwaaid te zijn door een drietal dolfijnen liep de route noordwaarts hoog over de kliffen langs de kust. Schapen en koeien rechts, veel vogels op de rotsen links (die zie je niet, ruik je alleen) en allemaal wandelaars die me inhaalde. Je hele kampeer-hebbenenhouden op je rug meesjouwen doen er niet veel... En ja, het is zwaar, maar ja, ik wou het nu eenmaal proberen. En met namen een potje koken. En dat is gelukt.

Het is wel een beetje suf wanneer je in de tuin van een pub slaapt en er een familiehappening gaande is. Tentje heb ik opgezet, maar met koken toch effe gewacht tot de toestand afgelopen was. En het is me gelukt, en de koffie was heerlijk. Zometeen nog eens serieus door mijn tas ploegen of er nog wat achtergelaten kan worden en dan lekker slapen.

Trouwens, wegens onderhoud en houtkap was de route afgezet, moesten we om het ‘Now steady yourself for an extremely steep descent, perhaps the steepest of the entire route’ heen. Mocht ik zonder kiezen toch lekker de alternatieve route.

Geschreven door Olga.wandelt