Klaverjassen, dat had gekund als ik het spelletje had gekend. Zomaar ineens waren we met vier Nederlanders onderweg en dan ook nogeens vier bikkels, allemaal vanuit huis gestart. Op een bankje in de schaduw hadden ze zich geïnstalleerd. Bankjes in de schaduw zijn altijd goed, dus na een korte kennismaking -wie waar vandaan waar naartoe - zijn we gevieren verder getrokken. Gezellig, je bent al keuvelend zo een eind op weg, al krijgt je wel een stuk minder van de weg mee.
Vandaag was dat laatste niet zo'n groot verlies. Achterom over de schouder lag Siena nog mooi te wezen en het landschap voor is zo weids dat het met een half oog te beloeren is. De vaart zat er flink in dus een fotootje trekken leverden van mijn medereizigers alleen rugzakken op. In de verte doemt ook weer een flinke berg op die ik de komende dagen ga verslinden. Wordt allemaal nog een hele uitdaging. De aankomende etappes zijn lang, de zon heel sterk, weinig dorpjes onderweg, met geen alternatieve overnachtingsplekken. Zit ik me daar nu zenuwachtig over te maken... aï
Geschreven door Olga.wandelt