Waar ik ook loop de afgelopen zovele kilometers, overal om me heen zijn ze daar, de runderen. Alle kleuren en maten met één gemeenschappelijke deler: nieuwsgierig. Nu had ik Ria al verteld dat die dieren altijd naar me toe komen, maar vandaag hadden we de hele wei zowat leeggetrokken. Binnen mum van tijd stonden ze op een rijtje langs de gaas te koekeloeren. Een heuvel verder kwamen de bruine koeien enthousiast naar ons toe gerend, deze keer was het wat spannender omdat alle spelers nu aan dezelfde kant van het gaas stonden. Vriendelijk hoofdknikkend zijn we ze voorbij gewandeld. 'Messieurs, madames. Bonjour. Bonjour.'
En na het avondeten in Lalobbe volgde door Tom de gastheer nog een privé-rondleiding in het meest zuidelijk gelegen Lambertuskerkje. Met een gigantisch schilderij van de heilige Lambertus van Maastricht die door de heren van Liége in hun wijkje naar zijn einde is geholpen. Van horen zeggen dan hè...
Geschreven door Olga.wandelt