Heb mezelf vandaag in mijn voet geschoten, niet letterlijk gelukkig, maar toch. Had een kleine etappe vandaag, 17km, dus gunde ik mezelf wat extra nachtrust nadat de rest al tussen vijf en zes aan de dag begon. Prima hoor, een vroeg vertrek, maar je doet de rest een plezier wanneer je wel alvast je tas de avond er voor inpakt. Zeker wanneer je besluit alles apart over een dozijn krakende plastic zakjes te verdelen. Daarna had ik de ruimte voor mezelf en met maar 17km kon die wekker nog wel een keertje op snoozzzz.

Tegen achten zat ik achter mijn cappucino-ontbijtje en de hele dag had ik overal tijd genoeg, vond ik. Fijne pauze in het dorpje op de helft, extra lang op een bankje in de schaduw, praatje met een pompbediende die me nog een zak pruimen doneerde, telefoontje naar thuis, appjes naar Nederland, nog maar weer eens een drankje op een bankje. En zo werd het stiekem toch laat, maar was ik nog niet ver gevorderd. Uiteindelijk heb ik de laatste vijf kilometer met een kleuterliedje in mijn hoofd, strak in vierkwartsmaat, uitgemarcheerd. Morgen weer 'maar 16' en ik vertrek vroeg en hou de pas er in: kom in Lucca aan. En dat schijnt je tijd waard te zijn, morgen zal ik het weten.

Geschreven door Olga.wandelt