Vannacht slaap ik in een woonblad, museum of in het huis van een op hol geslagen verzamelaar. Niks te min over de gastvrouw trouwens, ze is heel aardig en staat nu te koken. Dat laatste vind ik natuurlijk ook een heel goed idee. Heb wel weer stevige trek, zo zal ik het maar omschrijven. Van een dagje wandelen in de frisse buitenlucht krijg je goede honger. Voor diegene die voorspelden dat de kilo's er wel af zouden vliegen moet ik toch alvast melden dat wanneer dat gebeurt, dat dan in deel twee van de tocht moet. En aangezien dat Italië is, zal dat ook niet zomaar appeltje-eitje zijn...

Het landschap daarentegen laat al steeds meer serieuze bulten op de horizon verschijnen. Ik loop dan ook al steeds dichter bij Zwitserland in de buurt. Ben benieuwd wanneer ik de hoge heren met sneeuw op de flanken in het vizier krijg. En sneeuw ligt er nog, want van horen zeggen is de Grote-Sint-Bernhard-pas nog gesloten. Drie juni schijnt de slagboom omhoog te gaan volgens diezelfde bron.

Dat die Franse koeien graag een beetje aandacht aan een pelgrim schenken kun je zien op mijn Facebook pagina. Daar staat een filmpje. Dat ze hun naam kuddedier niet perongeluk hebben gekregen zie je dan ook.

Geschreven door Olga.wandelt