Ik zal jullie eens een kijkje geven in het bestaan van de Via Frangicena wandelaar, een pelgrim voel ik me niet. Het helpt zeker bij het vinden van overnachtingen dus presenteer ik me wel in die functie. In Robbio mag ik overnachten in dit onderkomen dat door vrijwilligers beheerd wordt. Dat houdt in dat je alleraardigst ontvangen wordt en een uitleg ontvangt bij elk knopje en laatje wat aanwezig is. Over het algemeen zijn dat een handje vol bedden, een badkamer, keukentje en een wasrek. Je donatie mag je achterlaten in het daarvoor bestemde potje en dat mag zijn wat voor jou oké voelt.

Verder begint je dag vroeg in de ochtend, voor de hitte onderweg, volg je de bordjes in alle soorten en maten tot je eindbestemming van de dag. Vervolgens ontfermen geheel ongevraagd een aantal Italianen over jou en bemachtig je uiteindelijk de sleutel van de refuge. Een douche en siësta later ga ik op onderzoek en mocht vandaag een fantastische ijssalon ontdekken en nu een koel en hip barretje. Momenteel ga ik geblokt gebruind gekleurd, in de tinten blank tot lelijk donkerbruin. Als finishing touch hebben de muggen daar nog rode stippen overheen gezet. Van pelgrimeren wordt je niet mooier Ladies...

Geschreven door Olga.wandelt