Zo, effe landen hoor. Wat was het allemaal vandaag? In iedergeval leek er geen eind aan te breien te zijn, maar het begon met ontbijt op bed. Die vrienden van gisteravond waren vergeten naar huis te gaan. Na het ontbijt in een sneltreinvaart alles gepakt, getraind inmiddels en alles weet zijn plekje, en wegwezen. Op een rustig stukje verderop heb ik m’n kleren van lang naar wandel gewisseld en kon ik de laatste 8km op die eindeloze asfaltweg aftikken.

Skalstugen, het oude jachthuis, staat aan het begin van de oude Karl-Johansvag. 1835 staat er op de stenen. En deze prachtige weg brengt mij door een steeds kaler en mooier landschap naar Noorwegen. Het is heerlijk wandelen.

Een kilometer of wat over de grens staat een schuilhut waar ik bedacht had te overnachten. Maar het was pas half 3 en het waaide er koud, dus heb eerst koffie gemaakt, toen op het weer gezien dat het zou afkoelen tot 4 graden en dus mooi doorgewandeld. Opzoek naar een ander plekje.

Een paar kilometer voor Sul, wat nu mijn doel was nam ik het wandelpad omdat deze veelbelovend langs het water liep met het oog op kwartier maken. Maar dat bleek niet de wijze keuze. Via een takke-moeilijk geitenpad en een dikke grind weg was ik bij Sul, maar aan de verkeerde kant van het water. En ik was moe, en honger, en telefoon leeg…

Aankloppen, toestemming vragen even te koken en eten buiten op het bankje en of dan intussen mijn telefoon aan het stroom kan. Mooi plan, nergens iemand thuis. Maar wel mooi terras, stroom buiten… Hoppake. Half uurtje later beiden gevuld weer op pad.

De route liep door een prachtig bosgebied verder, met van die moeraspluisjes, enige piek om te tenten was op de weg. Net voordat ik me dan daar maar bij neer legde zag ik een landwegje richting rivier. En een lelijk maar perfect plekje. Eindelijk.

Half 8 was het. Tent opzetten en de rest ging net zo snel als deze ochtend. Ze zijn er hier ook, eindeloos veel…

Geschreven door Olga.wandelt