Heb nieuwe vrienden gemaakt, al laten we elkaar vooral schrikken. En daarbij vooral zij mij. Hoewel de natuur hier groen is, is de ondergrond behoorlijk droog. Dus regelmatig hoor je ineens geritsel net nadat je in je ooghoeken iets hebt zien wegschieten. Ik heb ze maar hagedissen genoemd, zal er niet ver naast zitten. Vandaag had ik er eentje tuk. Die zat een beetje te suffen, want toen hij me uiteindelijk wel opmerkten waren zijn achterpoten een stuk sneller dan de rest waardoor hij een mooie koprol maakte.
Verder was het wel een mooie tocht, de eerste helft. De tweede helft heb ik me door de auteur laten verleiden om de Via Francigena te verlaten; zo'n alternatief is vast niet voor niks! Het bracht me enkel veel asfalt omdat gaande weg bleek dat hij had gekozen voor de variant voor fietsers. Op het terras heb ik maar een liedje gezongen in mijn hoofd toen de andere wandelaars hun route beschreven. ...wat ruist er door het strui....
Geschreven door Olga.wandelt