Landgenoten

Gisteren hoorde ik zowel in de stad als in het hotel Nederlanders met elkaar in gesprek. Soms was zelfs zonder één woord de kans 99% dat het om Nederlanders ging. Dan verraadde het oranje-voetbalshirt al genoeg.
 

Een nieuwe start

Vandaag start ik de Via Degli Dei, oftewel De Godenweg. Deze Godenweg loopt dwars door de Apennijnen. De oorsprong gaat terug naar de 7e eeuw voor Christus. Geen idee trouwens hoe ze dat konden weten toen Jezus nog niet was geboren.

Ik zal de hele geschiedenisles achterwege laten, maar het was een pad waarmee handelaren te voet of te paard de Apennijnen overstaken. De route tussen Bologna en Florence werd trouwens pas 59 jaar voor Christus gesticht. Hij kreeg toen de naam 'Via Flaminia militare'. De weg raakte de eeuwen daarna in verval.

Eind jaren 80 van de vorige eeuw ontdekten wetenschappers sporen van de weg. Er werd onderzoek gedaan naar de herkomst en zo ontstond de Via Degli Dei. De naam Godenweg is afgeleid van de goddelijke namen die veel bergen en dorpen hebben. Op een aantal kom ik misschien de komende dagen nog wel terug.
 

Apennijnen

De goddelijke bergen en dorpen liggen in het noordelijke deel van de Apennijnen. De Apennijnen zijn een bergketen van 1.350 kilometer lang die zich uitstrekt over heel Italië. Er wordt weleens gezegd dat zij de ruggengraat van het land vormen.

Een heel groot deel van de komende weken loop ik door de Apennijnen. Ik zei gisteren weliswaar, dat mijn etappes qua lengte niet de langste waren, maar de hoogteverschillen zullen aan de andere kant voelbaar zijn.
 

Portico

Ik had het gisteren al over de vele bogen die Bologna kent.

De eerste kilometers van vandaag loop ik er continu onder. Ik ben op weg naar de Santa Luca. De Porta Saragozza is het begin van de Godenweg. Bij de Arco dello Meloncello ga ik onder de bogen de weg over.

Continu onder de bogen lopend stijg ik stap na stap. Ik ben niet de enige die onderweg is naar boven. Er komen ook al mensen weer terug. De meeste wandelend, sommigen joggend. Onderweg zie je de stad Bologna steeds kleiner worden. Blijkbaar klim je van ongeveer 60 meter naar 250 meter.

Voor mij lopen twee Italiaanse vrouwen. Daarvan is er één bijna de hele weg naar boven aan het ratelen en kakelen geweest. Wijlen Kabouter Lui zou gezegd hebben "Ik word daar zo moe van!". Nou, ik ook. Je zou er zo één thuis hebben zitten zeg.

Bewust neem ik wat extra fotopauzetjes.
De bogen lopen door tot en met de ingang van de San Luca.
 

San Luca

De basiliek van San Luca dankt zijn bestaan aan de 'Madonna van San Luca'.
In de 12e eeuw brengt een pelgrim uit het Byzantijnse Rijk een beeld van de heilige maagd uit de Hagia Sofia Tempel in Constantinopel naar Bologna. Tegenwoordig noemen we dat 'kunstroof' volgens mij.

De bisschop geeft opdracht om voor het beeld een tempel op de heuvel te bouwen. Zo gezegd, zo gedaan.

Het Madonnabeeld heeft Bologna door de eeuwen heen blijkbaar al vele trouwe diensten bewezen: in droge perioden liet zij het regenen en als het in de regio ongewoon veel regende en dorpen en steden overstroomden, dan zorgde de Madonna er met een wonder voor dat Bologna gespaard bleef.

Het is een joekel van een kerk. Na even tot rust te zijn gekomen en de Madonna een bezoekje te hebben gebracht, pauzeer ik even. Ik bel even met Britte, mijn oudste dochter. Die woont in het buitenland, dus de verbinding is niet altijd optimaal.

Het uitzicht over de omliggende bergen is supermooi. Daar loop ik de komende dagen.
 

Bewegwijzering

Al snel na de San Luca staat de Via Degli Dei aangegeven op een rood-wit bordje. Het begin is gemaakt.

De eerste kilometers volg ik in tegengestelde richting de staties van de kruisweg die start vanuit het dorpje in het dal. De eerste omleiding is ook al snel een feit. Waarschijnlijk heeft wateroverlast ook hier een deel van de route onbruikbaar gemaakt.

Als ik zie hoe modderig het onderweg af en toe nog is, ben ik ontzettend blij dat het de afgelopen dagen niet geregend heeft. Dan was het beklimmen en afdalen van een aantal steile hellingen waarschijnlijk onmogelijk geweest. Met grote regelmaat moet ik via een omweg de modderige paden ontwijken om niet vastgezogen te raken in de blubber.

Dit is wel heel wat anders dan het wandelen langs een provinciale weg. Hier houd ik wel van.

Toch gaat er vandaag ook wel wat mis met mijn route. Of eigenlijk niet met mijn route, maar met mijn ruimtelijk inzicht. Ik kies aan de hand van de routebeschrijving een verkeerde afslag en loop ongewild de verkeerde kant op. Na de juiste weg weer gevonden te hebben loop ik een tijdje tussen de rivier de Arno en de Apennijnen. Hier zijn de hoogteverschillen nog redelijk beperkt en 'goed te doen'.

Mijn voeten houden zich vandaag goed. Dit lijkt goed nieuws te zijn voor de komende dagen.
 

Pittig

De hoogteverschillen worden in de loop van de etappe groter. Doordat het op sommige plekken flink nat is geweest zoek ik steeds de meest optimale paden om mijn voeten neer te kunnen zetten zonder weg te glijden.

Het valt me niet tegen al zeg ik het zelf.

Ik probeer me te concertreren op mijn ademhaling en onderweg te genieten van de vergezichten die zich af en toe aandienen. Wow!

Dit is waar ik het voor doe.
https://youtu.be/q3svW8PM_jc?si=ef0zGXronV-Ut77Q

De vogels kwetteren volop en ook de koekoek laat vandaag weer van zich horen. Ook de afgelopen dagen was deze af en toe al hoorbaar. Doet me ook weer terugdenken aan zes jaar geleden, toen ik hem ook vaak zijn bekende geluid hoorde roepen.
 

Waar ben ik?

Ik heb een deel van de etappe geen idee waar ik me ongeveer op de route bevind. Op het vlakke kan ik op basis van de tijd meestal wel een inschatting maken van de afstand die ik heb gelopen. Bergop en af is dat gevoel er (nog) niet. Lange tijd loop ik over smalle paden zonder echte herkenningspunten uit de routegids te zien.

Op enig moment is er wel een punt waarover ik gelezen had. Ik blijk met mijn vinger echter al verder in het boekje te zitten dan ik feitelijk op de etappe zit.

De teleurstelling is er kort, maar vanaf dat moment kan ik de route weer goed volgen.

Ik kom vandaag niet door dorpjes. Er is natuurlijk wel een mogelijkheid om een afslag te nemen, maar is kies ervoor om dit niet te doen. Ik drink daarom de hele dag 'plat water'. Heel veel water.

Er zijn onderweg een aantal watertappunten, waar ik steeds mijn bidon vul.
De laatste berg van vandaag is geen goddelijke berg, maar een religieuze. Het is de berg van de monniken, oftewel Monte del Frate. Ik ben blij boven te zijn.

Gelukkig staat daar ook een verwijzing naar de B&B waar ik mijn overnachting heb geboekt. In de loop van de middag landen er meer wandelaars aan. Op de zolder liggen 10 matrassen. Één ervan is voor mij.

Dag 7: 27,2 km

Geschreven door Josderoij.op.pad