Weer even samen op pad
Gisteren kwam ik Marguarite tegen in de albergue. We hebben afgesproken om op tijd op te staan, zodat we om zes uur aan het ontbijt kunnen zitten.

Dat is gelukt, want de eerste bewegingen in de slaapzaal waren al rond vijf uur. Ik ben rond half zes heel zachtjes met mijn dagrituelen begonnen en zat om zes uur aan de ontbijttafel. De spullen stonden al klaar, inclusief de koffie die koud was. Het was blijkbaar de bedoeling om die in de magnetron op te warmen, maar dat heb ik niet gedaan. De koude koffie was trouwens de trigger dat ik voor de eerste keer dit avontuur aan het werk dacht.

Marguarite stelde voor om het eerste stuk samen te lopen. Dat is prima, wanneer we ieder onze eigen etappe kunnen lopen. Dat is gelukt, zij het dat we dat wel helemaal samen gedaan hebben.

Om kwart voor zeven zijn we al op pad. Toen scheen het zonnetje, maar maakte het windje veel goed.

Ontwikkeling
Marguarite en ik wisselen onze ervaringen en vooral onze persoonlijke ontwikkelingen uit. Daarin zitten ontzettend veel overeenkomsten.

We zijn zo druk aan het ouwehoeren, dat we prompt een pijl missen. Er staan er zoveel dat dat eigenlijk nooit tot verkeerd lopen leidt, maar ook deze keer brengt mijn GPS uitkomst. Door een gelukkig droge afwateringsgoot komen we weer snel terug op de route.

Mooie etappe
In het eerste dorpje (Obanos) liggen weer bronzen schelpen in het wegdek. Ook in andere dorpen en stadjes zien we dit vandaag terug. Hier straalt alles de 'Camino' uit.

Puenta la Reina ('brug van de koningin') is het volgende dorp / stadje. Op het mooie oude kerkje zit een ooievaar op zijn nest. Puenta la Reina is overigens een mooi historisch stadje met de beroemde brug aan het eind. Van deze brug een foto maken zonder andere pelgrims erop is bijna onmogelijk.

De zon wint snel aan kracht en brandt al stevig zo vroeg op de dag.

Net buiten Puenta la Reina wacht ons onze eerste pittige beklimming naar boven voor vandaag. We zijn hier zeker niet alleen. Een grote groep Spaanse jongeren is hier ook afgezet en begint net voor ons aan de beklimming.

Omdat we een mooi tempo hebben dat wat hoger ligt dan die van de anderen passeren we veel andere pelgrims. Het 'Buen Camino' komt me op enig moment de keel uit.

Café con lecce
We zijn inmiddels al een paar uur heerlijk aan het wandelen. Het vroege beginnen bevalt me goed. In eerstvolgende dorpje nemen we lekker bakje koffie met een croissant. De koffie met melk bevalt me toch beter dan de koude koffie van vanmorgen.

Het bevalt me goed om op deze manier de pauze in te vullen. Het voorkomt ook dat ik toch weer in mijn oorspronkelijke wandelgedrag van 'de haas' verval.

De volgende kilometers gaan weer omhoog en omlaag. De ondergrond is daarbij vaak samengesteld door veel stenen en keien. Het blijft echt goed uitkijken en concentreren. Je ligt zo op je snufferd of zwikt zo het een of ander om.

We twijfelen over onze volgende pauzeplaats. Wordt het Lorca op tien kilometer voor het eind of Villatuerta op vijf kilometer voor de eindbestemming Estelle?

Kijk eens wie we daar hebben
In Lorca staan veel pelgrims bij de bar. Geen plaats om lekker buiten te zitten.

Maar wie zien we daar buiten staan? Het is Pelgrim Eric, van wie we in Reims door zijn scheenbeenvliesontsteking afscheid hebben genomen. Eric is twee weken thuis geweest en heeft daarna in Limoges het traject weer opgepikt.

Super leuk dat we elkaar hier weer ontmoeten. Dat moet op de foto natuurlijk.

Eric loopt vandaag ook naar Estelle en wil naar dezelfde albergue als waar Marguarita al heeft gereserveerd en ook ik wil gaan overnachten. We spreken af elkaar daar weer te zien.

Spaanse les
Marguarite en ik besluiten door te lopen naar Villatuerte voor de pauze. Dan hoeven we daarna nog maar een uurtje en de zon neemt verder toe in kracht.

We vinden daar een barretje, waar we lekker uit de zon kunnen zitten. Ik bestel een lekker koud glas cola en een flinke sandwich. Het brood dat ik dagen meesjouw in mijn rugzak kan wel naar de kippen. Wat een verschil met Frankrijk als je de eetgelegenheden vergelijkt.

Ter voorbereiding op deze reis heb ik een cursus 'Spaans voor beginners' aangeschaft. Helaas is deze nooit uit het plastic gekomen.

Toch stel ik vandaag mijn eerste vraag in het Spaans. Mijn eerste Engelse zin lijkt niet begrepen te worden. Als ik vraag 'Dos notas por favor' wordt deze meteen begrepen.

Wederom is het trots dat me overspoeld.

Albergue / Hostel
We lopen naar het hostel. Wanneer we daar binnen komen, zit Eric al daar. Hij is door onze pauze net voor ons gearriveerd.

Samen doen we onze was in de wasmachine en hangen die te drogen. We doen kleine boodschapjes en drinken in het stadje op de tijdelijke hereniging. Daarna genieten we samen van het diner.

Super leuk om op deze manier na weken elkaar weer te zien en te spreken. De Camino verbroedert.

Dag 62: 30,1 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad