Bed and breakfast
Heerlijk geslapen in het tweepersoonsbed op de bovenverdieping bij mevrouw Bigas haar Chambre d'Hotes.

Toen ik vanochtend aan het ontbijt verscheen zat ook het vriendelijke Franse echtpaar al aan tafel. Even later verscheen nog een gast, die echter zijn spullen al gepakt had. Aangezien het ontbijt vanaf half acht geserveerd werd en ik een paar minuten daarna beneden was, kon hij amper ontbeten hebben.

Hij bleek ook uit Nederland te komen en stelde zich voor als Wim. Wim was pas enkele dagen op pad en had twee weken tot zijn beschikking. Hij had enkele lange etappes achter de rug en had voor vandaag hetzelfde overnachtingsadres gereserveerd als ik.

Tijdens de etappe haal ik Wim in. Hij heeft inderdaad niet ontbeten. Hem is verteld dat het ontbijt niet was inbegrepen in de prijs, terwijl we hetzelfde betaald hadden. Wim heeft gisteren pas in de loop van de dag gereserveerd, maar is blijkbaar voor de gek gehouden.

Romeinen
Wim was al vertrokken terwijl ik nog aan de ontbijttafel zat. Het Franse echtpaar was een klein kwartier voor mij weg. De afgelopen dagen haalde ik hen steeds kort naar de start al in. Vandaag heb ik hen echter niet meer gezien. Misschien hebben ze eerst nog het stadje bezichtigd of inkopen gedaan.

Bij het uitlopen van het stadje kom ik langs een oude hoge brug en enkele lagere bruggen van ongeveer dezelfde leeftijd. Samen met de fraaie huizen levert dit mooie plaatjes op. Ook hier zijn de bronzen schelpen nog aanwezig.

Na dit mooie begin, loop ik enkele kilometers langs een drukke weg.
Daarna word ik de hoogte ingestuurd. Een heel steil pad met grote keien en stenen zetten de spieren weer volop in werking. Ik maak in korte tijd weer veel hoogtemeters.

De lucht is erg bewolkt en verderop donkergrijs. Omdat de verwachting was dat er de nodige buien kunnen vallen vandaag heb ik vanochtend naast de regenhoes over mijn rugzak ook mijn gamaschen over mijn schoenen en mijn regenbroek al aangetrokken. Ook de beschermhoezen voor de electronica hangen al aan mijn nek. Een harde wind lijkt zijn werk om de wolken weg te blazen in eerste instantie goed uit te voeren.

In tweede instantie echter minder. De eerste druppels beginnen te vallen en de beschermhoezen worden gevuld. De frequentie en hoeveelheid van de druppels vermenigvuldigt zich in snel tempo. In de verte zie ik een pelgrim zijn poncho aantrekken. Het is Wim. We lopen samen verder.

Wim komt uit Lochem in de Achterhoek. 'Ik zegge oe.' 'Oe.' 'Ik zegge aa.' 'Aa.' 'Oe-oe-oe-oerend hard ...'
Hij is voor het zevende jaar voor twee weken op pad en heeft verschillende delen van verschillende camino's gelopen. Hij is al twee keer in Santiago aangekomen en gaat eind volgende week met de trein terug naar Nederland.

Het regenen wordt intenser en op enig moment gaan de sluizen boven open. Gelukkig is er een bushokje waar we een kwartiertje kunnen schuilen. De grootste bui is daarna weg.

In ieder dorpje of gehuchtje hoopt Wim een cafeetje te vinden waar hij zijn eerste bakje koffie kan nuttigen. Zijn geduld wordt aardig op de proef gesteld, want pas een kilometer op acht voor Limoges kan hij in een grote supermarkt zijn slag slaan.

Porcelein
Terwijl Wim zijn slag slaat, loop ik verder. De weg naar de grote stad Limoges gaat via enkele voorsteden en hun industrieterreinen. Op een van die industrieterreinen maakt de route een buiging naar rechts. Daar waan je je weer even in het bos. Via een sneldalend pad, waarlangs ook veel water naar beneden stroomt, kom ik uiteindelijk weer in de bebouwing. De stad Limoges ligt op dat moment nog onduidelijk in de grijze lucht op me te wachten.

De lucht klaart wel wat op en ik durf mijn fototoestel weer uit de plastic hoes te halen. Ik nader Limoges. Via een mooi authentiek bruggetje ga ik de rivier 'La Vienne' over. De bronzen schelpen wijzen me de weg naar de kathedraal. Op het plein voor de kathedraal is niemand te zien. De deuren zijn gesloten. Ik besluit om de kathedraal te lopen op zoek naar een open deur. Die blijkt inderdaad aan de andere kant te zitten. In de kathedraal is niemand behalve een jongeman die hier voor de videobeveiliging zorgt.

Ik verken de kathedraal en blijf even genieten van de rust en van de zwaluwen die blijkbaar ergens daarboven een ingang hebben om in de stenen gewelven boven in de kathedraal hun nest te bouwen.

Wanneer ik weer naar buiten loop hoor ik de stem van Wim. We spreken af dat hij ook nog een blik in de kathedraal werpt en dat we dan samen nog naar het station lopen. Ik kreeg namelijk van Ilse vanochtend een appje dat het station ook de moeite van het bezichtigen waard zou zijn. 'Nu we er toch zijn' lopen we hier graag een beetje voor om.

Het station is inderdaad de moeite waard. Authentiek en karakteristiek. Een mooi bewaard gebleven stuk historie. In het station drinken we een kop koffie. We doen alsof we bij de Ikea zijn en nemen er nog een.

Bij het 'Office du Tourisme' scoren we nog een stempel in ons pelgrimspaspoort en pikken de route weer op op weg naar ons overnachtingsadres. Limoges is overigens onder andere bekend van het porcelein.

Voor mij persoonlijk is Limoges synoniem voor vakantie met mijn ouders naar Frankrijk in de jaren '70 en '80. Een neef van mijn moeder was geëmigreerd naar een dorpje/gehuchtje Masignac wat 'in de buurt van Limoges' ligt. Samen met broer en zus los op de achterbank van de Peugeot met de slaapzakken en kussens onder onze billen en de koffers onder onze voeten zijn beelden die ik nog op het netvlies heb. Net als de beelden van de hurktoiletten waarover ik het eerder had. Zo hebben 'Limoges', 'Masignac' en ook de 'Puy de Dome' voor mij voor altijd een bijzondere betekenis, die vandaag weer heel actueel wordt. Jeugdsentiment!

8 Mei is in Frankrijk voor veel mensen ook een vrije dag. Het 'feest van de overwinning' van de wapenstilstand van 1945 wordt vandaag gevierd. Ondanks dat Limoges een grote stad is, zijn er opvallend weinig mensen in de stad en veel winkels zijn gesloten.

We bezoeken nog enkele kerken. Beiden vinden we die qua interieur veel fraaier dan de kathedraal.

Isle
De weg naar ons overnachtingsadres is nog best lang. Het voorstadje (of vanuit de route bekeken het nastadje) Isle is 'the place to be' voor ons vandaag. Vanuit Limoges hebben we daarom nog een aantal kilometers te lopen. Ons overnachtingsadres ligt ook helemaal aan het eind van Isle in een bijbehorend gehucht.

Het echtpaar is uiterst vriendelijk en biedt ons een lekker kopje warme thee aan. In de kelder van hun woning hebben ze hun gastenverblijf. Een vergelijking met Belgische taferelen van jaren terug hoeft overigens niet gemaakt te worden, want we kunnen hier gewoon vrijwillig langs de deur naar buiten.

Hopelijk zijn de vandaag vochtig geworden kleren morgen weer voldoende droog om met frisse moed de volgende etappe aan te gaan.

Dag 40: 35,3 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad