We hebben vandaag weer een lange rit voor de boeg. Jos is daarom vroeg opgestaan om voor de lange rit toch nog even een wandelingetje in de omgeving van de camping te maken.
Buiten hoort hij geluiden die alles weghebben van Gregoriaans gezang. Dat kan toch niet?
Iets verderop hoort hij het weer. Het is verder doodstil, dus het zou goed kunnen dat dit vanuit het Heiligdom komt. Het klinkt prachtig en is heel rustgevend.

De ontbijttafel is gisteren al zo ver klaar gezet. We koken water voor het vullen van de thermoskannen. Ondertussen is het een kwestie van wassen, aankleden en de laatste spullen inpakken. We ontbijten met stokbroden van de bakker die we even afbakken in het oventje uit de camper. Zo is het stokbrood in enkele minuten weer heerlijk vers.

We helpen elkaar met het afwassen, het inpakken van de spullen, het vegen van de stacaravan en het inruimen van de camper.
Het vegen was trouwens nog best wel een opgave. De bezem bleef niet aan de steel en liet steeds los. Jeanne gooide op enig moment zelfs door het vegen de borstel buiten het natte terras op.

Al voor half negen zit alles in de auto. We leveren de sleutel in en gaan weer op weg. Eindbestemming van vandaag is Vezelay. Jos is ook hier tijdens zijn wandeling geweest en wil de anderen laten genieten van de prachtige basiliek die boven op de berg staat en overdag al van ver te zien is. De ochtendmis die hij daar heeft meegemaakt heeft door de prachtige akoestiek van het kerkelijk gebouw veel indruk op hem gemaakt. Dat wil hij de anderen ook laten horen.

De eerste kilometers speuren we alle vier naar het vliegveld van Tarbes/Lourdes, dat we op de heenweg geen van allen zagen. Tussen Lourdes en de oprit naar de snelweg zien we dan toch een aantal vliegtuigen verdekt opgesteld staan. Het geheugen laat ons gelukkig niet (altijd) in de steek.

De bijna 800 kilometer wordt gedomineerd door veel wegwerkzaamheden (Travaux) en wegafsluitingen (Route Barrée). We lopen hierdoor onderweg de nodige vertraging op. Voor onze eigen veiligheid stoppen we toch regelmatig om even de benen te strekken en een luchtje te scheppen. De regen van gisteren blijkt hoog in de bergen de vorm van sneeuw aangenomen te hebben. De hoogste toppen van de Pyreneeën zijn nu ineens wit, terwijl er zaterdagrondom de Tourmalet en de Gavernie geen sprake meer was van ‘eeuwige sneeuw’.

We halen stokbrood bij het Shell-winkeltje en eten op een betonnen picknicktafel en -bankjes van de parkeerplaats onze lunch. Uren later stoppen we nog een keer bij een parkeerplaats waar we soep eten met stokbrood en kruidenboter, ragout, craquottes en mini vruchten yoghurt.

De nog te overbruggen afstand naar huis is nog best lang. Vandaag hebben we relatief veel in de camper gezeten. We besluiten daarom om morgen nog niet direct naar huis te rijden. Omdat we de afgelopen dagen volop in de Mariasfeer zitten, maken we morgen eerst een tussenstop in Beauraing. Daar is Maria verschenen aan een aantal kinderen. Van daaruit is het niet ver naar Dinant. Jos reserveert daarom twee kamers in een appartementengebouwtje In Dinant. Dat geeft ons morgen de tijd en ruimte om niet de hele dag in de camper te zitten en pas laat in Alphen aan te komen.

Na het maken van de reservering worden de voorste stoelen weer in de rijrichting gedraaid. Jos achter het stuur, Ilse op de bijrijdersstoel. Zij hebben hun gordels al om als ze Jeanne en Kees nog bezig horen. Jos en Ilse hoeven niet achterom te kijken om te weten wat zich op de achterbank afspeelt. Kees hangt helemaal over Jeanne heen en ze mopperen een beetje tegen elkaar. Iets in de trant van "Schiet toch eens op" en "Ja, hou dat ding dan vast, schuif eens op". De sluiting van de gordel zit in het hoekje van de bank en schuift soms zo ver naar achteren dat Jeanne er zelf niet bij kan. Dan is hulp natuurlijk dichtbij. Het lukt ze uiteindelijk samen om de gordel van Jeanne vast te zetten. Als dan ook Kees op zijn plekje in de gordels vast zit kunnen we de parkeerplaats afrijden. Maar niet voordat de kastjes, laatjes en de deur van het badkamertje dicht zijn.

Kort na de laatste pauze komen we weer langs grote wegwerkzaamheden. Hier wordt een nieuwe snelweg aangelegd. Vandaag zullen we geen snelwegen meer zien. Dat betekent natuurlijk ook iets voor de snelheid waarmee we de kilometers overbruggen. Via een D weg rijden we richting onder andere het dorpje Corbigny. Het is dan nog zo’n 40 km naar Vezelay, maar ook in Corbigny is een route barrée. Door de wegversperring rijden we zeker nog 15 tot 20 kilometer over smalle 'ruilverkavelingswegen' langs gehuchten om uiteindelijk in het donker tegen 19.45 uur in Vezelay aan te komen. We parkeren de camper op een P(arkeerplaats) beneden aan de voet van de berg waarop een deel van het dorpje én dus ook de basiliek is gebouwd. Het hotel ligt op circa 100 meter van de basiliek. Vanaf de parkeerplaats naar het hotel is het nog een pittig stukje klimmen. Jos geniet op de weg naar boven van de herinneringen en van de bronzen schelpen die daar zijn aangebracht om de pelgrims de weg te wijzen. Ilse draagt de bagage van Kees en Jeanne, zodat zij hun handen vrij hebben om de klim te maken. Met een aangepast tempo en het verdelen van de spullen lukt het ons allemaal om het hotel te bereiken.
Omdat de receptie om 20.00 uur sluit en we op dat moment nog niet gearriveerd waren heeft de hoteleigenaar een mail aan Jos gestuurd met instructies om binnen te kunnen. Op de deur hangt ook een envelop die gericht is aan de familie De Roij.
In het monumentale gebouw zijn de beide kamers navenant. Het ziet er heel sfeervol en gezellig uit met fijne en brede bedden en goed sanitair.

Omdat Jos zich de afgelopen dagen niet geschoren heeft, vinden Jeanne en Kees hem inmiddels een ‘schoelie’. Omdat er in Frankrijk al genoeg clochards zijn, wil Jos zich vanavond nog even scheren. Op de kamer aangekomen, constateert hij echter dat zijn scheermesjes nog in de camper liggen. Terwijl Jeanne, Kees en Ilse zich op de kamers installeren wandelt Jos nog even naar beneden en naar boven. Hij haalt in de omgeving van de basiliek ook nog een aantal mooie herinneringen aan 2,5 jaar geleden op. De plannen voor nieuw wandelavontuur krijgen hier al weer wat vorm.

Jos scheert zich en zoekt daarna samen met Ilse Jeanne en Kees nog op in hun kamer. Samen drinken we nog een kopje thee en koffie. Ilse en Jos zoeken op internet naar de diensten in de basiliek. Er blijken deze week helaas geen kerkdiensten te zijn. De paters en nonnen die normaal gesproken de missen verzorgen zijn toevallig deze week ‘op retraite’. Helaas kunnen Jeanne, Kees en Ilse dus niet genieten van het hemelse geluid in de basiliek.

Rond 22.00 uur gaat ‘het licht uit’.

Geschreven door Josderoij.op.pad