Koorrepetitie
De refuge waar ik overnacht hoort bij de parochie van Port-Sainte-Foy-et-Ponchapt.
De kerk staat schuin tegenover de refuge.

De refuge is gehuisvest op de eerste verdieping en ziet er werkelijk keurig uit. Een tweetal slaapkamers /-zalen, een keurig nette doucheruimte, een toilet en een moderne keuken met de noodzakelijke apparatuur.

De begane grond wordt blijkbaar gebruik voor de repetities van het parochiekoor. Hoewel het genre niet vergelijkbaar is met wat we met het Fiorettikoor zingen, klinkt het op de verdieping erboven niet onverdienstelijk.

Het is ook duidelijk wanneer de repetitie is afgelopen. Een hoop gekakel en gekwebbel. Dit is weer wel vergelijkbaar met de pauzes van ons eigen koor.

Over de brug
Ik heb de wekker om half zeven staan. Nee, pelgrimeren is zeker geen vakantie waar je kunt uitslapen. Tenminste, als je ook weer op een redelijke tijd op de eindbestemming wilt arriveren.

Na mijn zelf gekochte ontbijt heerlijk te hebben geconsumeerd vertrek ik samen met Pelgrim Wim uit Ruurlo om te beginnen aan een nieuwe etappe.

Het wordt waarschijnlijk onze laatste etappe samen. De etappe van Wim is morgen een tiental kilometer korter, waarna hij met de trein naar Bordeaux gaat. Zaterdag rijdt hij met de Thalys terug naar Nederland.

We steken direct de brug over de Dordogne over. Port-Sainte-Foy-et-Ponchapt wordt dan Sainte-Foy-la-Grande. Halverwege de brug hangt een bord, waarop de afstand naar Santiago de Compostella op 1.100 kilometer wordt geschat. Natuurlijk moet die op de foto.

De eerste kilometers van deze etappe gaan langs een erg drukke doorgaande weg. Dat dit niet prettig loopt hoef ik waarschijnlijk niet te melden. Ik doe het toch.

Op enig moment verlaat ik de drukte. Via een steil pad kom ik tussen de pruimenbomen en druivenstruiken terecht. Die laatste bepalen vandaag het grootste deel van deze etappe.

Wat daarbij wel opvalt is het verschil in leeftijd van de struiken. Deels zijn het oudere knoestige stammen, deels nog jonge struiken en deels nieuwe aanplant.
Ook in de groei is een groot onderscheid te zien. Het ene veld al volop in blad en knop, het andere nog alleen 'in tak'.

Uitspraken
Het eerste deel van de etappe staan er langs de kant weer enkele spreuken en uitspraken in de berm. Deze keer vind ik ze niet zo sterk als gisteren.

Hier is een heel creatieve geest aan het werk geweest. Deze aandacht voor de spirituele kant van het wandelen kan ik wel waarderen.

Eigen momenten
Ook vandaag kies ik bewust een aantal keer voor momenten voor mezelf. Ik kijk om me heen, maak een foto en geniet van het moment.

Ik absorbeer de geluiden om me heen. Auto's hoor ik van ver aankomen, ik hoor het kabbelende water van de stroompjes en de hop en de andere vogels komen met hun gezang luid en duidelijk binnen. In de grasvelden klinkt het geluid van de krekels en ik hoor veel kikkergekwaak. Heel veel kikkergekwaak.

Op enig moment ben ik er voor stil gaan staan en neem het geluid op. Fascinerend hoe ook iedere kikker toch wel zijn eigen geluid voortbrengt. Af en toe zie ik een kikker van blad naar blad springen. Zodra ze je in de gaten krijgen, houdt het gekwaak op.

Ook het ruisen van de bomen door de wind is goed hoorbaar. Gelukkig voor een groot deel ook goed voelbaar.

Wolken
Er lijkt ander weer op komst. Was de lucht de afgelopen twee dagen nog helblauw, vandaag tekenen zich in de loop van de dag steeds meer wolken af.

Dit heeft naast het nadeel, dat het weer mogelijk minder wordt , als voordeel dat de zon af en toe wordt afgeschermd van gevoelige huid van deze pelgrim. Toch blijft ook vandaag de pet een groot deel van de dag op.

Het zweet druipt van mijn voorhoofd op het moment dat de pet niet als zeem fungeert.

Wat ik op een dag als deze opvallend vind, is dat er regelmatig de geur van brandend hout de weg naar mijn neus vindt. Ondanks het prachtige weer staan blijkbaar toch nog houtkachels in vuur en vlam.

Ooievaar
Het voorlaatste dorp van deze etappe is Pellegrue. Bij het binnenkomen van het centrum valt de overdekte markthal tegenover het mooie authentieke gemeentehuis direct op. Het uitzicht op de mooie gevel van het gemeentehuis wordt hierdoor helaas wel belemmerd, maar dat mag niets afdoen aan het bijzondere karakter van de markthal.

Wim en ik zijn vroeg. We besluiten daarom bij het barretje nog wat te drinken. We proosten op de fijne dagen die we samen hebben doorgebracht. Wim heeft al eerder aangegeven mijn blog wel te willen lezen. Ik antwoord gekscherend dat ik dan eerst alle teksten die ik over hem heb geschreven moet censureren. Ik meld hem aan voor de emailalert, zodat hij mij ook vanuit Ruurlo nog kan volgen.

Omdat het inmiddels twee uur is geworden besluiten we bij het gemeentehuis nog een stempel te gaan scoren. Hier staat een mooie ooievaar op.

Een tiental meters verder ontdekken we een bronzen schelp en een bronzen plaquette in het wegdek met diezelfde ooievaar. Een echt exemplaar heb ik nog niet gespot dit avontuur.

In Pellegrue ontmoeten we ook nog een andere pelgrim. Een jonge gast die ons hartelijk begroet. Ik raak met hem aan de praat. Hij is in Bordeaux vertrokken en loopt eerst naar Rocamadour. Een plaats die ik samen met Ilse op onze terugreis ook wil bezoeken. Van Rocamadour loopt hij daarna via Lourdes en de Pyreneëen door naar Santiago de Compostella. Ook een flinke uitdaging als je het aan mij vraagt.

Ik begrijp aan tafel bij mijn overnachtingsadres van een pelgrim uit de Elzas, dat deze jonge pelgrim last heeft van zijn archillespees. Ik hoop voor hem dat deze blessure snel achter de rug is.

UB40
'Red, red wine' zong deze Engelse formatie van werkloze mannen in mijn jeugd. Voor rode wijn kan je in deze streek zeker terecht.

Vandaag was de bedrijvigheid op de druivenvelden al groot. Landbouwvoertuigen maken de grond rondom de struiken los of sproeien tegen ziektes en menselijke handen zorgen voor het geleiden van de takken voor het optimale druivenresultaat.

Op enig moment lopen we langs een grote schuur met daarachter diverse grote blinkende tanks. Hierin blijkt wijn te zitten, want via slangen wordt het vocht naar een oplegger geleid, waar een man (en vrouw) of acht druk bezig is in de mobiele wijn fabriek. De een zet de lege flessen in de machine, waarna de machine deze vult. Daarna komt de dop of de kurk er op. Terwijl zijn anderen al dozen aan het vouwen, waar weer iemand anders de flessen in doet. De dozen worden dicht geplakt en op pellets opgestapeld en ingesealed. De pellets worden daarna met de heftruck in een vrachtauto geladen, waar alles tenslotte wordt geordend.

Hopelijk is de wijn net zo soepel als dit fabricageproces. Ik heb er vooral met pelgrimsogen en niet zozeer vanuit de kennis van mijn Leantraining naar gekeken. Er zullen vast nog verdere verbeteringen mogelijk zijn in dit proces, maar ik vond het leuk om het op deze manier in de praktijk te zien.

Ook de personen die aan het werk waren, hadden er zichtbaar plezier in, dat twee pelgrims zo geïnteresseerd in hun werk waren. En nog wel uit Nederland!

Stille genieter
Ik zit lekker in mijn vel. Ik ben ontspannen en kan niet bedenken waar ik met mijn gedachten ben.

Thuis vraagt Ilse mij ook vaak waar ik aan denkt. Ze ziet aan mij dat ik ergens mee zit en hierover pieker. Ook dan kan ik het antwoord vaak niet geven.

Op dit moment is dat echter niet het geval. Ik ben vrij in mijn hoofd. Vandaag 'betrap' ik mezelf erop dat ik met een big smile op mijn gezicht over de weg loop. Ik heb ontzettend veel plezier in wat ik aan het ondernemen ben.

'Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht!'

Saint Ferme
Ik overnacht in een refuge van het genootschap van de Weg van Vézelay. Een Frans echtpaar zijn onze hospitaliers. Naast Wim en ik arriveert een Franse pelgrim uit de Elzas die ook Duits spreekt. Hij spreekt echter niet alleen Frans en Duits, hij spreekt vooral véél. Hopelijk praat hij niet in zijn slaap ...

Dag 48: 29,8 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad