Als een roosje

Bij het verzorgen van mijn voeten bleek ik toch een aantal blaren ontwikkeld te hebben. Ik heb mijn voeten gisterenavond daarom maar wat ontzien. Al redelijk vroeg lag ik daarom op één oor. Doordat ook mijn heupen wat beurs waren wisselde ik het ene oor regelmatig af met het andere.

Vanochtend kon ik concluderen dat ik heerlijk geslapen heb vannacht.
Na de blaren te hebben getapet ben ik aangeschoven voor het ontbijt. Mijn gastvrouw had vorig jaar Engelse les gevolgd in Verona. Dat maakte het met elkaar communiceren een stuk makkelijker dan via mijn 'Duolingo-italiaans'. Ik word aangespoord om de met Pasen overgebleven paasstol en chocolade-ei voor haar kleindochter mee op te maken. Ondanks dat het Italiaans ontbijt niet erg uitgebreid is, had ik mijn maag toch goed gevuld.

Tijdens het ontbijt gaf mijn gastvrouw aan dat ik dit jaar niet de eerste Nederlandse pelgrim ben die bij de B&B verblijft.

Ik ontvang bij het vertek nog een visitekaartje en de uitnodiging om volgend jaar 'together with my wife' terug te komen.

Rond kwart over acht was ik weer op pad.
 

Ik zie, ik hoor, ik ruik, ik voel

Gisteren was het qua omgeving niet de meest afwisselende. Ik heb daarom mijn best gedaan om actief bezig te zijn met het zintuigelijk waarnemen. Met andere woorden: ik zie, ik hoor, ik ruik, ik voel. Dat laatste kreeg helaas de laatste kilometers de overhand.

Daarvoor viel me het gekwaak van de kikkers, het tjirpen van de krekels en het gefluit van de vogels op. Heerlijk vind ik dat.

Ook viel mijn oog op de klaprozen langs de kant en in de weilanden. De felrode kleur is een lust voor het oog. Tijdens mijn wandeling naar Santiago leerde ik dat de Duitse vertaling van klaproos Klatschmohn is. De Italiaanse naam is volgens Google translate "Papavero". Papaver dus eigenlijk.

Onderweg zag ik ook een paar kleinere druivenvelden. Maar ik zag, naast de rivier waar ik gisteren en vandaag grotendeels langsloop, vooral veel appelboomgaarden. Ook vorig jaar waren die in de buurt van de Adige talrijk vertegenwoordigd. De boeren zijn momenteel vooral bezig met het toedienen van water. Heel veel water, zodat vanuit de bloesem zich veel appels kunnen vormen.

Een soortgelijk beeld herhaalt zich vandaag. Behalve dat ik vandaag mijn voeten continu voel, is het met de rest vandaag allemaal net iets minder. Geen kikkers, wel krekels en vogels. Ook de Papavero' zorgt weer voor kleur. Er zijn vandaag nauwelijks druivenvelden, wel wat meer appelboomgaarden.

Ik ruik vandaag ook de bloemen die als trosjes aan bomen hangen. Ze doen me denken aan de Gouden Regen die we vroeger in de Zandstaat op de hoek van de garage en het fietsenhok hadden staan. Die bloemen waren geel. Van de Blauwe Regen zijn de trosjes bloemen blauw/paars. De trosjes van vandaag zijn wit. Het zal daarom wel de Witgouden Regen zijn denk ik.

O ja, net als gisteren komt er ook vandaag weer een vlindertje in mijn buurt fladderen. Dit geeft mij iedere keer weer het gevoel dat er een dierbare overledene even polshoogte komt nemen of het goed met me gaat. Toch weer een positief voorbeeld van "Ik voel". Fijn dat je weet dat er op je wordt gelet.
 

Eentonig

De etappe van vandaag is vrij eentonig. Het overgrote deel voert me ook vandaag over de op een dijk gelegen fiets-/ voetpad langs de rivier Adige.

Door de dichte bebossing langs de Adige maakt ik ongewild ook nog een aantal extra kilometers. Het routeboekje verwijst naar een gasleiding over de rivier. Die gasleiding heb ik door de bebossing niet gezien. Terwijl ik daar naar zocht miste ik ook een afslag die me uiteindelijk een paar kilometer over de dijk had gescheeld.

Waar ik gisteren heel veel fietsers zag, zijn vandaag de wandelaars en hardlopers in de meerderheid.
 

Maatwerk

Ik krijg het door mijn rugzak al redelijk snel op de etappe op mijn heupen. Met mijn handen ondersteun ik daarom het gewicht zo nu en dan om mijn heupen te ontlasten. Dat helpt op zich wel, ware het niet dat dit het lezen van de routeaanwijzingen moeilijker maakt. Bij één van mijn pauzes hang ik de bidonhouder op een andere manier aan de buikrien van mijn rugzak. Daardoor kan ik de rugzak net wat hoger hangen. Dit loopt vele malen fijner dan daarvoor.
 

Strompeltje

Ik heb in het verleden thuis wel eens de bijnaam "strompeltje" gekregen wanneer de blaren op mijn voeten mij het soepel wandelen onmogelijk maakten.

Vandaag was dat op momenten ook van toepassing. Tijdens het wandelen ging het eigenlijk best goed. Bij het opstarten na een pauze echter een heel stuk minder. De eerste 20 á 30 meter was het alsof ik op blote voeten op een spijkerbed liep.

Ik ben dan ook vandaag weer blij op mijn overnachtingsadres te arriveren. Ik heb geboekt bij Agriturismo Tre Rondini. Een agriturismo is feitelijk een boerenbedrijf, waar naast de agrarische activiteiten ook toeristische activiteiten worden verzorgd. De agriturismo waar ik vannacht verblijf heeft naast kamers ook een groot restaurant. Dat zit op het moment dat ik arriveer flink vol. Vanavond ga ik hier mijn diner nuttigen.

Dag 2: 25,9 km.

Geschreven door Josderoij.op.pad