Diner

Voor ons avondeten moeten we een stukje lopen. Het restaurant van de campus is namelijk gesloten. Voordat we het restaurant opzoeken gaan we eerst ontdekken waar we morgenochtend kunnen ontbijten. Het staat goed aangegeven op de campus.

We 'dineren' bij "Nur Bistro & Restaurant" op zo'n 20 minuten lopen van het hotel.
Ilse neemt een salade Pollo (kip) en ik een pizza Schinken (ham). Als allebei de borden leeg zijn, zijn onze magen goed gevuld. We hadden eigenlijk even moeten uitbuiken voordat we aan de terugweg begonnen. Puf!

Een ziekenauto jaagt ons nog de stuipen op het lijf door kort achter ons ineens de sirenes aan te zetten. We hadden er bijna zelf in kunnen gaan liggen.

Ilse maakt plannen voor de dag die gisteren nog komen ging. Ze denkt erover om via een omweg naar het volgende hotel te gaan. Ze wil namelijk naar Idar Oberstein om te kijken of ze daar het edelstenenmuseum kan bezoeken.
 

Hete nacht

Poeh, wat was het warm op de kamer toen we terugkwamen van het eten. De balkondeur zetten we daarom wagenwijd open. De frisse lucht ruikt echter niet lang heel fris. We hebben rokende buren.

Vannacht zetten we de balkondeur op kiepstand. Helaas koelde het gedurende de nacht niet echt af.

Om zes uur gaat de wekker, zodat we op tijd aan het ontbijt kunnen. Het ontbijt wordt zoals gezegd niet in het hotel geserveerd. Om er aan te kunnen beginnen is het nog een klein stukje lopen over de campus. We zijn de eerste. Er is van alles in overvloed. Het is de kunst om de ogen en de maag goed op elkaar af te stemmen, zodat we ons bordje leeg eten zonder het gevoel te krijgen dat het teveel van het goede was.

Na ons komt een aantal Belgische toeristen op leeftijd de ontbijtzaal binnen. De bus waarmee ze gisteren zijn gekomen stond vlak bij onze auto. Toen we terug naar het hotel liepen, was hij echter weg. Ook een bus moet zo nu en dan bijtanken om genoeg energie voor de komende rit te hebben.
 

Spiegelbeeld

Op advies van Ilse smeer ik me in met zonnebrand. Het zonnetje laat zich immers al zien.

Ik spray wat zonnebrand op mijn hoofd en handen. Dat is echter niet het enige wat besprenkeld wordt met zonnebrand. Ik heb het pas door als Ilse zegt: "Je spiegelbeeld hoeft niet ingesmeerd te worden hoor".

Ook de spiegel zit vol met spetters van de zonnebrand.
 

Venijn

Net na 8.00 uur vertrek ik vanaf de campus. De rotonde moet ik helemaal rond omdat ik de verkeerde richting uit rijd.

Het venijn zit hem vandaag niet alleen in de staart. Ook de eerste 30 kilometer vallen onder deze categorie.

Nadat het eerste deel van de etappe langs het restaurantje van gisteren voert krijg ik de eerste hoogtemeters voor de wielen. Deze gaan gelukkig grotendeels over verharde ondergrond. Op het hoogteprofiel van de etappe had ik al gezien dat er ook een flinke afdaling in zat. En wat voor één.

Helaas gaat de eerste lange afdaling van vandaag niet over een goed geplaveide ondergrond. Een kiezelpad met brandnetels aan beide kanten ervan viel mij ten deel. Ik kneep de remmen continu in om de snelheid niet onnodig hoog te laten zijn. Ikzelf kneep hem eerlijk gezegd ook wel bij deze afdaling en was blij beneden te zijn.

Na weer wat te zijn geklommen kwam er nog een flinke afdaling. 14% gaf het verkeersbord aan. Gelukkig was dit een goed geasfalteerde brede en overzichtelijke weg. Zonder te trappen ging de snelheid snel tot ruim 62 kilometer per uur. Dit voelt toch heel anders aan dan afdalen op een grindpad. Toch is en blijft het goed oppassen.

De daarop volgende ruim 25 kilometer zijn in vergelijking met de eerste 30 relatief vlak. Een deel ervan gaat over een mooi fietspad afwisselend rechts en links van nog in gebruik zijnde (toeristische?) spoorlijn en in de nabijheid van een riviertje. Hier kan ik mijn ogen en oren goed de kost geven. Ik train mezelf weer een beetje in het 'zintuigelijk waarnemen', zoals ik dat op mijn wandeling naar Santiago zo goed in praktijk heb gebracht.
 

Goedemorgen

Hier wandelen en fietsen de nodige mensen. De meesten groeten net als ik. Ik met "Gute morgen", zij vaak met het in deze streek blijkbaar gangbare "Moyin" of zoiets. Vriendelijkheid heeft de boventoon in ieder geval.
https://youtu.be/To7EYfoYzfA?si=FjEauA2y_hSKKbkl
 

Pauzemomenten

Ilse kent me bijna door en door. Ze weet ook dat ik in de praktijk niet altijd tijd neem om te pauzeren. Ze drukte me vanochtend daarom op het hart om tijdig te stoppen en even te pauzeren. Ik weet dat ze daarin gelijk heeft. Een paar keer ben ik in het verleden 'de man met de hamer' onderweg tegen gekomen. De zogenoemde 'hongerklop' voel je vaak te laat aankomen. Het tijdig stoppen om te eten en te drinken is daarom belangrijk.

Dat breng ik vandaag best goed in praktijk vind ik zelf. De eerste pauze is op een kunstig vormgegeven bank aan de kant van de spoorlijn. Zo te horen is er een (kleuter)school in de buurt. Die kwetteren veel hoorbaarder en luidruchtiger dan de vogels vandaag doen.

Bij het vertrek kijk ik of ik alles mee heb. Yep. Let's go.

Mijn tweede pauzemomentje is er één om mijn blaas wat ontspanning te geven. Ik doe voor de zekerheid mijn fietshandschoentjes uit, die ik achter op de bagagedrager leg. De opluchting maakt een groot aantal kilometer later plaats voor een kleine frustratie als ik er na een flinke afdaling achter kom dat ik mijn fietshandschoentjes niet aan heb. Achter op de bagedrager ligt nog één van de twee te wachten. De andere wacht waarschijnlijk een groot aantal kilometers terug om opgehaald te worden. Dat zal helaas niet door mij zijn. Hier baal ik van.
Ik besluit echter om niet het hele stuk weer terug te rijden op zoek naar het verdwenen handschoentje.

Het derde pauzemoment is op een mooie plek aan de rand van een rotsachtige berg. Hier pak ik een broodje en krentebol en vul ik mijn bidon. Ik geniet van de mooie omgeving ondanks het geluid van auto's die over de nabij gelegen weg razen.

Ik stel hier ook Google Maps in, zodat ik uiteindelijk niet lang na de middag bij mijn overnachtingsadres arriveer. Het uitzicht is hier fenomenaal. Ik zie echter ook dat we hier hoog zitten. Dat zal morgen waarschijnlijk eerst weer flink dalen worden.
 

Wijnvat

Ik meld me bij de receptie. Daarbij loop ik ongezien een papier op de toegangsdeur voorbij. Die was voor mij bestemd. Alle van belang zijnde informatie staat hier op.
De man achter de receptie is echter de beroerste niet en geeft me uitleg. Hij wijst me de plaats van het door ons gereserveerde wijnvat, het sanitair en de plaats waar ik mijn fiets kan stallen.
Ik leg de accu en mijn telefoon aan de oplader en relax op het voorportaal van het wijnvat.
 

Edelsteen

Ilse is nog van een aantal mooie bezienswaardigheden in Idar Oberstein aan het genieten. Ze bezoekt de tegen de rotsen aangebouwde kerk en het edelstenenmuseum.

Ze arriveert in de loop van de middag bij het hotel. Ik heb het grootste deel van mijn blog dan al klaar.

Morgen staat er een (nog) langere etappe op me te wachten met met name in de laatste 30 - 35 kilometers een aantal flinke klimmen. Die zullen voor mij waarschijnlijk als 'buitencategorie' voelen.

Nu eerst nog even genieten met Ilse van het mooie uitzicht.

Geschreven door Josderoij.op.pad