Latertje
Ik was gisteren laat terug op de slaapzaal om in de blog nog verslag van de avond te doen. Daarom bij deze alsnog.

Ik had dus een plaatsje in de albergue van de parochie kunnen bemachtigen. Het zat uiteindelijk ook in deze albergue 'katsvol'. Ik denk dat er meer pelgrims in Bercianos del real Camino hebben overnacht afgelopen nacht dan inwoners van het dorpje.

Gebeds-/Meditatiedienst
Om zeven uur neem ik deel aan een gebeds-/meditatiedienst in de kapel. Een pelgrim of tien neemt hier aan deel. De jonge in Barcelona wonende Brazilliaanse pelgrim, die ik eerder op de Camino in Spanje ontmoette, zorgt voor de vertaling van het Spaans naar het Engels. Super aardige gast.

Na een voorstelrondje worden enkele verhalen en gebeden gelezen. Ik zit naast een man van 78 jaar, die afkomstig is van de Filippijnen, maar die nu in Geleen in Limburg woont.

Iedere aanwezige leest tijdens de dienst ook een stuk in zijn eigen moedertaal.
Bijzondere ervaringen op de Camino worden gedeeld en we wensen elkaar uiteindelijk veel voorspoed op de Camino door een omhelzing.

Pelgrimeren verbroedert.

Na afloop praat ik nog even met de Filippijns Nederlandse man. Hij wilde eigenlijk de Via de la Plata gaan wandelen. Omdat zijn nichtje en haar man mee wilden lopen en er op die Camino veel minder mensen wandelen dan hier, heeft hij toch voor de Camino Francés gekozen.

Zijn nichtje en haar man ken ik inmiddels al. Ze lopen ongeveer dezelfde etappes als ik. Ze dragen allebei een gitaar achterop hun rugzak.
Tot gisteren wist ik niet zeker dat er daadwerkelijk een gitaar in zit. Inmiddels wel.

Diner
Om acht uur worden we (pas) aan tafel verwacht. Persoonlijk vind ik dat veel te laat, omdat ik vaak al om half negen in 'mijn nest' lig.

Ik zit aan tafel bij pelgrims uit Frankrijk, Amerika, Duitsland en Hongarije. Aan de andere tafels zijn nog veel meer nationaliteiten aangeschoven.
Een bont gezelschap dus.

Het voor- en hoofdgerecht hebben ze in een hele grote pan gecombineerd. Het is een erwtensoep / groentenbrij geworden. Ik laat mijn bord twee keer volscheppen. Vult goed.
Als toetje krijgen we een appel.

Wanneer ik denk te kunnen gaan slapen wordt er nog een A4-tje uitgedeeld.

Spanje gots talent
Er staat een Spaanse tekst op het A4-tje, op de wijze van La Bamba. Met zijn allen proberen we er iets van te maken.

Klaar? Nee hoor, de hospitaliero heeft er zin in. Hij zingt een lied voor ons. Daarna roept hij een landennaam, waarna het de bedoeling van hem is, dat de inwoners van dat land een specifiek lied uit het vaderland zingen.

Gelukkig komt Nederland niet aan de beurt. Hij zal geweten hebben dat wij tegenwoordig heel goed zijn in dit soort internationale zangfestijnen.

Nee, hiervoor ben ik niet speciaal naar de Camino gekomen.

Aangepaste planning
Samen met Marguarite heb ik vorige week een globale planning van de etappes gemaakt. De afgelopen dagen liep ik etappes van net boven de dertig kilometer. Door de vroege starttijd was ik iedere dag in het begin van de middag al op de plaats van bestemming. De kilometers lijken iedere dag onder mijn schoenen weg te rollen. Het gaat en voelt goed.

Vandaag en de komende dagen staan op de globale planning kortere etappes. Ik wil de goede flow waarin ik zit eigenlijk niet onderbreken en kijk naar mogelijkheden om de globale planning aan te passen. Dat lukt!

De gemiddelde etappelengte wordt daardoor hoger, maar ik win daarmee ook een dag.

Omdat Marguarite op een specifieke dag met haar partner en mogelijk ook broer heeft afgesproken om haar in Santiago de Compostella in te halen, blijft zij het oude schema hanteren.

We zullen voorlopig dus niet meer samen lopen.

Om te voorkomen dat ook vandaag alle herbergen vol zitten als ik aankom en de etappe nog langer moet worden, reserveer ik toch maar weer een kamer.

Mist
Robert voelt ook wel voor de lengte van de aangepaste etappe en loopt samen met mij.

We zorgen wederom voor ons eigen ontbijt om weer kort na zes uur op pad te kunnen. En zo geschiedt.

Gisterenavond heeft het wat geregend, maar dat is vanmorgen gelukkig niet meer het geval.

De vogels kwetteren al volop als we de herberg en kort daarna het dorpje uitlopen. Ook de muisjes zijn weer volop aanwezig en schieten voor je voeten snel de berm in. Vandaag zie ik sinds enige tijd ook weer eens koeien in de wei staan.

Het belooft weer een mooie dag te worden vandaag.

Het is heerlijk rustig. De eerste kilometers zien we geen enkele pelgrim. We genieten wederom van de 'sound of silence' (het geluid van de stilte).

Kort nadat de zon opkomt, wordt de wereld kleiner. Het wordt mistig.

Na ruim zeven kilometer kom ik in het eerste dorpje, El Burgo Ranero. De kerktoren is ook hier in beslag genomen door een groot aantal ooievaars, die hier hun grote nesten hebben gebouwd op de hoeken. Fascinerend die grote mooie vogels, die ik toch altijd blijf associëren met geboorten. Onbewust denk ik aan de geboorte van 'die drie van mij', die alle drie zijn uitgegroeid tot mooie jongvolwassenen.

Vanuit de albergues in dit dorp komen verschillende pelgrims op de route.
We lopen vandaag het grootste deel van de etappe op grindpaden die parallel aan de doorgaande weg lopen. De paden zijn echter vrij smal, waardoor inhalen niet makkelijk is.

Eentonig
Na verloop van tijd is de zon krachtig genoeg en verdwijnt de mist als sneeuw voor de zon.

Na El Burgo Ranero duurt het ruim 12,5 kilometer voor ik in een volgend dorpje kom met de naam Reliegos. De volledige 12,5 kilometer weer op een grindpad naast de gelukkig rustige doorgaande weg. Ik heb volop de tijd om weer aan mezelf te denken en te voelen hoe het met me gaat. Het 'geluid van de stilte' voelt heerlijk!

Het is tijd voor een break.

Robert loopt een stuk achter mij. Ik besluit in de eerste bar wat te bestellen. Het duurt een tijdje voor ik met mijn bestelling naar het buitenterras kan. Toevallig loopt Robert net langs.

Samen pakken we de pauze. We zijn alweer over de helft van onze etappe.

Plots zie ik de kerstman aan komen lopen. Die heeft in dit jaargetijde natuurlijk ook volop tijd om de Camino te lopen. In plaats van door rendieren wordt hij hier ondersteund door twee wandelstokken.

Later op de dag komt hij binnen in het hostel waar ik ook logeer. Sterker nog: hij slaapt op dezelfde kamer dan ik!

Overgang
Ook het tweede deel van de etappe loopt parallel aan de doorgaande weg. Ook nu lopen Robert en ik onze eigen etappe. Heerlijk is dat.

Ik verlaat na Reliegos de Meseta (de Tierra de Camos). Er verschijnen in de plaats daarvan bergen aan de horizon, de Montés de Léon.

De regio van Léon schijnt een landschap zonder hoogtepunten te zijn. Dat is een opbeurende gedachte voor de komende dagen.

Na Reliegos kom ik via Mansilla de las Mulas en het gehucht Villamores in de eindbestemming van vandaag: Puente Villarente. Puente is een vertaling van 'brug'. En een brug hebben ze hier. Heel erg lang, waar momenteel onderhoudswerkzaamheden aan verricht worden.

Hostel
We belanden in een mooi en ruim hostel. Na de douche doe ik de handwas. Terwijl deze te drogen hangt werk ik in de mooie tuin aan deze blog.

Een aantal inmiddels bekende gezichten komt het hostel binnen. De Franse pelgrim met de dunne stok en de Canadese (die bij navraag Amerikaanse blijkt te zijn) pelgrimdame, die eergisteren en de dag ervoor in dezelfde albergue zat, overnachten vannacht ook hier. Ook een Amerikaanse pelgrimdame die ik gisteren in de parochieherberg heb leren kennen checkt in.

Ik zal ze straks bij het diner waarschijnlijk nog wel spreken.

Vooruitblik
Morgen staat wederom een etappe van etappe van ruim dertig kilometer gepland. Ik passeer daarbij de grote stad Léon. Ook deze stad heeft een kathedraal, die schitterend blijkt te zijn.

Ik zit een kleine 13 kilometer van Léon en de kathedraal gaat pas om half tien open. Desondanks willen Robert en ik weer op tijd vertrekken.

Dag 73: 33,5 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad