Upload

De internetverbinding in dit deel van de Eifel is slecht. Het uploaden van de foto's bij mijn blog lukte daardoor gisterenavond niet. Ik was daarom gisteren hier nog tot relatief laat mee bezig.

Liggend in het bed kreeg ik een ingeving dat ik de wifi-code maar eens moest gaan zoeken. Dat was het eerste, o nee, het tweede, wat ik vanochtend heb gedaan. Zoals jullie hopelijk gezien hebben is het vanochtend alsnog gelukt.

Voor degene die ze gisteren heeft gemist: de foto's van gisteren staan er dus ook op.
 

Brug?

Zoals iedere avond bereid ik de etappe van de volgende dag voor. Alsof de duvel er mee speelt, maar ook op de etappe van vandaag zou er relatief aan het eind van de etappe nog een brug kapot zijn. Reden: de overstromingen van twee jaar geleden.

Deze keer ga ik het ervaren. Als het zo blijkt te zijn, zit het plan B in mijn hoofd.
 

Doornroosje

Ik heb heerlijk geslapen in het vakantiehuis. Toch ben ik ook vandaag weer vroeg wakker.

Mijn gisteren gewassen kleren zijn inmiddels ook droog. Weer klaar om aan te doen dus.

Ik maak ontbijt voor mezelf, doe de afwas en stop de huissleutel bij de eigenaren in de brievenbus. Kort na 7 uur ben ik weer op pad.

Ik heb de weg die ik gisteren heb afgelegd nog goed in mijn hoofd zitten. Als ik die volg, zit ik weer het snelst op de route van de Eifelsteig.

Het betekent wel dat ik eerst weer langs de drukke doorgaande weg moet. Bij het juiste bospad steek ik de rivier de Salm over om daarna snel weer hoogte in te gaan. Ik ga op weg naar de kruising van bospaden om daar de Eifelsteig weer op te pikken.

Ik heb goed opgelet, want daar zijn de bordjes alweer.
 

Voor dag en dauw

Het is heerlijk fris zo op de vroege ochtend. Had ik op mijn dagelijkse fietsrit naar Breda mijn pet opgezet om 'ginne kouwe kop' te krijgen, nu laat ik pet bewust af. Lekker fris.

De dauw is nog niet wakker en heeft zich nog rond het hoge gras genesteld. Dat betekent wel dat mijn broek flink nat wordt.

Niet alleen mijn broek is nat. Ook op de stukken langs het riviertje met de naam 'Gladbach' bevinden zich veel en hele natte stukken. Ik moet echt manoeuvreren om niet met mijn schoenen in de natte grond weg te zakken.
 

Geraakt

Gisteren had ik een lange etappe achter de rug. De reactie van Ilse op mijn blog van gisteren zet me onderweg toch aan het denken. Zorg ik tijdens zo'n etappe eigenlijk wel goed genoeg voor mezelf?

Natuurlijk pauzeer ik tijdens een etappe al vaker dan ik ooit gedaan heb. Ik heb mijn wandeltempo in vergelijking met jaren terug al flink teruggeschroefd. Toch vraag ik nog steeds best wel veel van mijn lijf.

Dat hoeft niet erg te zijn, maar toch heb ik het gevoel dat ik de afgelopen anderhalve week mijn lijf af en toe te weinig rust heb gegund tijdens bepaalde etappes.

Ik ben er van overtuigd dat toeval niet bestaat. Het kan daarom ook niet anders dan een teken zijn als ik kort daarna een grote slak op mijn pad tegen kom.

Ik heb toch nog wel wat stappen te zetten in het ont-haasten.

De gedachte al weer anderhalve week weg te zijn van mijn gezin raakt me ook.
Ik merk dat het me emotioneel maakt.

Hoewel ik niet aan de andere kant van de wereld aan het wandelen ben, ben ik toch best ver van mijn gezin. Ik heb het gevoel, dat ik er niet voor ze kan zijn als ze me nodig hebben. Of als ik misschien het gevoel heb, dat ik er had moeten zijn. Dat kan natuurlijk ook.

Ik voel in ieder geval heel veel liefde voor ze.
https://youtu.be/y5NmKpwHXqM
 

Dik

Ik loop tijdens de Eifelsteig veel in het bos. Een groot deel van die bossen is in mijn beleving al oud.
De bomen die ik vandaag zie, spannen qua leeftijd toch de kroon denk ik.

Ik moet vandaag over ontzettend dikke boomwortels. Ze zijn zo dik, dat ze eigenlijk zelf een boom hadden kunnen zijn. Wat een joekels.

Gisteren liep ik als alternatieve route de Ville Eifel Weg. Tijdens die etappe moest ik over smalle paadjes, die volledig overgroeid waren door de beplanting die eigenlijk langs het pad staat. Ik ben blij, dat ik gisteren niet heb gezegd dat dat op de Eifelsteig niet voorkomt. Ik had het anders vandaag moeten terugnemen.

Het was ten eerste goed dat een houten bordje aangaf dat daar het pad van de Eifelsteig liep. Nou ja, pad. Eigenlijk gewoon een heel smal paadje.

Het smalle paadje was daarnaast ook nog heel dicht begroeid. Ook de Eifelsteig kent dus blijkbaar zulke paadjes.
 

Lang?

Vandaag loop ik de langste individuele etappe van de Eifelsteig. Voor mij persoonlijk is het niet de langste etappe, omdat ik de afgelopen weken twee keer twee etappes op een dag heb gedaan.

De lengte van de etappe van vandaag is op papier 27,8 kilometer. Gisteren had ik de eerste ervan al gelopen op weg naar mijn overnachtingsadres. Van mijn overnachtingsadres naar het startpunt van vandaag waren er nog een paar extra.
Op het eind van de etappe kom ik later nog even terug.
 

Relaxed

Ik loop vandaag een voorspoedige etappe. Het parcours verloopt heel geleidelijk met maar een paar steile klimmetjes en afdalingen.

Ik loop ook de gehele etappe alleen. Ik heb de hele dag geen andere wandelaars gezien. Wel wat hardlopers en jonge moeders die met de kinderwagen een rondje in het bos liepen.

De etappe kent wat mij betreft ook geen echte in het oog springende bijzonderheden. Nou eentje dan toch. Bij het dorpje Rodt staat een hoge houten uitkijktoren. Van daaruit heb je een prachtig overzicht over de omgeving.

Ook valt op, dat de etappe van vandaag langs en door veel dorpjes komt. Ik had bijna nog een extra dorpje te pakken. Ik was net het bord 'Welkom in ..' gepasseerd, toen ik er achter kwam dat ik 300 meter eerder een klein paadje had gemist. Bij het keren keek ik naar de achterkant van het bord. 'Auf wiedersehen'.
 

Trots

Ik heb me naar aanleiding van het laten inwerken van de reactie van Ilse vandaag goed in acht genomen. Ik mag wel zeggen, dat ik vandaag op tijd en regelmatig rust heb genomen. Ik heb daarbij ook de tijd genomen om echt even te gaan zitten. De schoenen gingen daarbij ook uit.

Ik ben best trots op mezelf!
 

Geen brug!

Ik hoor auto's. Dat betekent dat ik een doorgaande weg nader. Het blijkt de L43 bij Mühlenflürchen te zijn.

Ik zit inmiddels ongeveer 5 kilometer voor het eind van de etappe. De route steekt hier de L43 over. De borden aan de overkant zijn onverbiddelijk. Er is inderdaad een routeafsluiting voor wandelaars en fietsers. Geen doorkomen aan. Precies zoals op de site van de Eifelsteig stond aangegeven.

Plan B wordt in uitvoering gebracht. Dat betekent, dat ik te voet naar het nabijgelegen dorpje Daufenbach loop om daar de trein naar Kordel te pakken.

Mijn OV-Chipkaart kan ik hier natuurlijk niet gebruiken. Gelukkig wijst de kaartjesautomaat zichzelf. Nog even wachten op de trein. Na een treinritje van 5 minuten sta ik in Kordel.

Nog even een boodschapje doen en dan richting het overnachtingsadres. Deze bevindt zich bijna aan de route, dus dat is morgenochtend weer makkelijk.
 

Contrast

Mijn overnachtingsadres is een Gasthof. Het interieur is al een (groot) aantal jaren niet vernieuwd. Dit geldt ook voor de kamers. Ik heb een kamer, waarbij de wc en douche zich op de gang bevinden. De douche is eigenlijk gesitueerd in de gangkast. Naast de douchebak is er nog een centimeter of 20 ruimte tot de deur. Heel krap dus. Maar goed, ook dit contrast met bijvoorbeeld gisteren maakt het weer wel heel leuk om zo iedere dag ergens anders te overnachten.

De goulashsoep, die ik heb besteld smaakte in ieder geval heerlijk.
 

Voorlaatste

Kordel is de voorlaatste etappeplaats van de Eifelsteig.

In Kordel zijn veel bouwactiviteiten aan huizen en wegen aan de gang. Daarmee gaat ook veel stof gepaard. Ik wacht dus nog maar even met het wagenwijd openzetten van mijn kamerraam om de frisse lucht binnen te laten komen.

Morgen gaat de etappe naar Trier. Het eindpunt van de Eifelsteig.

24 juni 2023: 33,3 km (totaal inclusief trein)
Zonder trein ongeveer: 27,2 km.

Geschreven door Josderoij.op.pad