Alvast wennen
Gisteren waren meerdere pelgrims op het pelgrimslokaal afgekomen. Er staan 8 bedden en we zijn met 9 personen en een hond. Volle bak dus.

Volgens de gemeente zou er naast de stapelbedden ook nog een 'plooibed' moeten staan; een stretcher. Die was echter in geen velden of wegen te bekennen. De gemeente-opzichter moest dus nog op zoek en kwam uiteindelijk met een matras op de proppen.

In het pelgrimslokaal was ook een klein keukentje met een tafel. In deze ruimte heeft gisteren heeft ieder zijn bij elkaar gekochte etenswaren genuttigd. Het sanitair was splinternieuw en heel comfortabel.

Op tijd gaat iedereen naar zijn of haar bedje om de ogen te sluiten. Voor de zekerheid doe ik mijn oordopjes maar meteen in. Dit blijkt een goede keus te zijn.

Zo gaat een groot deel van de komende maanden er dus uitzien. Met elkaar sprekend over ieders avontuur en de achtergronden die daarbij horen. Pelgrimeren verbroedert.

Akkers
Na het nuttigen van het eveneens zelf bij elkaar gekochte ontbijt gaat ieder op pad. Ik ben vandaag als eerste weg. Het zonnetje schijnt al volop en laat zich van de beste kant zien. Net Chateau Porcien uit ligt Football Club Porcien. Wanneer ik deze accommodatie vergelijk met het terrein van de plaatselijke v.v. Viola is de accommodatie hier achter gebleven in de tijd.

Even verderop wordt flink gesnoeid. Hier wordt grof materieel voor ingezet. Het hele pad is geblokkeerd. De machinist heeft me in de gaten en wacht netjes zodat ik hem kan passeren. Merci beaucoup.

Daarna loop ik vele kilometers op de verharde openbare weg. In de wijde omgeving zie ik akkers, akkers en nog eens akkers. De akkers zijn deels ingezaaid of aangeplant en liggen deels nog te wachten op het inzaaien. De door de regen nat geworden leemgrond wordt door het zonnetje droog gemaakt en verandert van donker naar heel licht geel. Tegen het witte aan. De kleurscharkeringen zijn mooi om te zien.

Een boer gaat zijn akker besproeien en vormt met zijn tractor een mooi silhouet tegen de strak blauwe lucht.

Een aantal dorpjes doe ik vandaag aan. Had ik het gisteren nog over de afnemende leefbaarheid, vandaag zien de dorpjes er een stuk netter en opgeknapter uit. Het heeft wellicht te maken met het feit, dat hier meer land- en akkerbouw te vinden is wat de werkgelegenheid waarschijnlijk ten goede komt.

Pauze
Na een kleine 2 uur wandelen kom ik in één van die dorpjes en zie bij de kerk een bankje in de zon staan. Dat wordt mijn plekje voor de komende ... wie weet hoelang. De etappe is vandaag niet super lang, dus ik heb alle tijd.
Ik ga uitgebreid aan de baguette met petit brie. Heerlijk is dat. Een flesje Jus d'Orange erbij en ik voel me hier als een God in Frankrijk.

Alle pelgrims van het pelgrimslokaal lopen dezelfde etappe vandaag en morgen. Het Belgische gezin stopt morgen. Hun pelgrimsweek zit er dan weer voor even op. Eric de pelgrim zal waarschijnlijk morgen ook een pauze inlassen om zijn blessure te laten genezen. Hopelijk kan hij daarna ook verder. Een van de twee Belgische pelgrims gaat door naar Rome. Er blijven er van de negen na morgen dus nog 3 over die direct door gaan naar Santiago de Compostella.

Terwijl ik op mijn gemak zit te eten, hoor ik het eerste drietal al aan komen. Er volgt een hartelijke ontmoeting, waarbij zij ook zitting nemen op het bankje. Even later is het Eric die aan komt lopen, kort daarna gevolgd door het Belgische gezin. Grappig dat de contacten zo makkelijk groeien.
Er worden groepsfoto's gemaakt en in colonne gaan we daarna weer op pad.

Onderweg spotten we nog een aantal herten en hazen in de akkers. Ieder pakt op zijn of haar gewenste moment een korte pauze en loopt daarna door naar Bazancourt. Een deel heeft net als ik een plekje in het plaatselijke hotel gereserveerd. Terwijl ik deze blog typ, zit ik op mijn hotelkamer. Heerlijk fris gedoucht en de kleding gewassen.

Morgen staat een korte etappe naar Reims op het programma.

Dag 13: 22,6 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad