Kikkerbillen
Gisterenavond een lekkere en stevige maaltijd gehad in Hotel La Grenouille ('De kikker'). Die ging er wel in. Er zaten geen kikkerbillen bij; daar was de steak te groot voor.

In het restaurantdeel zat naast mezelf nog een Nederlands koppel en kwam later op de avond nog een Frans koppel om er te eten.
Met het Nederlandse koppel heb ik op dat moment nog alleen de nodige beleefdheden uitgewisseld. Ik had wel begrepen dat zij ook in het hotel bleven slapen.

Snel na het eten ben ik gaan slapen. Dat is bijzonder goed gelukt mag ik wel zeggen. Na een lange nacht kon ik vanochtend (pas) om acht uur aan het ontbijt verschijnen.

Het Nederlandse koppel zat ook al aan tafel. Het blijkt dat zij ook een deel van de Camino lopen. Vorig jaar zijn ze tot in Vézelay gekomen, dus dat was een week geleden hun startpunt. Ze zijn afkomstig uit Ossendrecht.

De vrouwelijke helft van het stel heeft de nodige blaren gelopen, dus ze gaan vandaag een kortere etappe lopen dan ze eigenlijk van plan waren. Hun eindpunt vandaag is Grossouvre, waar ze bij / in het plaatselijke kasteel gaan overnachten. Andere pelgrims had ik hier ook al eerder over gehoord. Mijn eindpunt van vandaag ligt enkele plaatsen verderop.

Contactgestoord
Ik heb vorig jaar voor mijn 50-ste verjaardag een prachtig GPS-horloge gekregen van mijn lieve gezin. Ik had het voornemen om mijn tocht op dat horloge te 'tracken', zodat ik alle statistieken van mijn avontuur later op een rij kon zetten.

Voor mijn vertrek, was me bij langere etappes al opgevallen dat de accuduur van het horloge bij een GPS-registratie eigenlijk te beperkt was. Ik heb me tijdens mijn avontuur dan ook aangewend om bij iedere pauze het horloge even aan de powerbank te hangen. Zodoende zou ik iedere etappe toch kunnen registreren en daarna met mijn gsm kunnen synchroniseren. Gisteren in de kathedraal van Nevers had ik echter problemen met het opladen. Mijn horloge was daarom ruim voor het eindpunt helemaal leeg. Ik was in de veronderstelling dat het aan de powerbank lag. Deze bleek echter helemaal vol te zijn.

Bij aankomst heb in het hotel heb ik het horloge daarom maar aan de oplader gehangen. Dit leek goed te gaan. Vanochtend bleek het horloge echter maar voor 80% opgeladen te zijn. Er is dus meer aan de hand. Waarschijnlijk zit er of in het horloge of in de (speciaal bij het horloge horende) kabeltje een breukje in de draad of foutje in een contact.

Ik vermoed dat dit ook een test is om te zien of ik deze tegenvaller kan loslaten.

Water
Vanaf de start bij 'de kikker' loop ik vandaag langs het water. Er zijn in deze omgeving de nodige kanalen gegraven. Het eerste kanaal loopt in de buurt van de Allier, die ik ook gisteren ben overgegaan.

In het tweede deel van de etappe heb ik kilometers langs het kanaal van Berry gewandeld. Een kanaal waar ik ook morgen de nodige kilometers naast loop.

Ik heb slechts een heel klein stukje in het water gelopen. Slechts twee beperkte buitjes heb ik gehad. Toen de eerste druppels vielen, heb ik snel de regenhoes om de rugzak gedaan. Vaak is het zo, dat als je een paraplu bij je hebt het droog blijft. Ik dacht dat dit misschien ook bij een regenhoes zo werkte. Heel veel kilometers leek dat goed te gaan. Op enig moment werd die logica toch tegengesproken. Gelukkig had ik toen mijn regenhoes al om mijn rugzak zitten.

Spreuk
In het begin van de etappe loop ik naar het dorpje Apremont-sur-Allier. Ik meen een instrument te horen spelen, wat een ontzettend rustgevend karakter had. Ik constateer op dat moment bij mezelf echter al een hele grote mate van rust in mijn hoofd en lijf. Dit is een hele fijne gewaarwording, of zo je wil 'geruststelling'.

Iedere dag stuurt Ilse mij een fotootje van een van de pagina's van onze mindful-kalender. Kort na de fijne gewaarwording krijg ik de spreuk binnen die ze vandaag voor mij heeft uitgezocht.

Deze luidt:
'Als je de rust in jezelf niet vindt,
is het tevergeefs om er ergens anders naar te zoeken.'

Bestaat toeval? Ik denk het niet.

Kietelen
Het kasteel van Grossouvre: ik zie de torentjes van een afstandje al boven de bomen uitkomen. De route maakt kort voor het kasteel een bocht naar links. Ik verwacht dat dit is gedaan om daarna een mooi beeld op het kasteel te krijgen.

Niets blijkt echter minder waar te zijn. De route maakt inderdaad een bocht om het kasteel om daarna door de bossages nog een glimp van het kasteel te kunnen opvangen. Een mooi beeld ontbreekt echter. Een gemiste kans voor de routebedenkers wat mij betreft.

De route vervolgend kom ik kort daarna in het dorpje Grossouvre. Ik zie een klein bakkerswinkeltje en besluit even naar binnen te gaan. Er is niet veel keus meer, maar er is nog wel keus. Een baguette past niet meer in de rugzak en ik heb nog brood bij me. Er liggen echter ook nog een aantal lekkernijen in de vitrine. Ik besluit mezelf eens te kietelen en koop enkele lekkere zoete koeken. Je verbrandt ten slotte de nodige calorieën op zo'n dag is mijn redenering. Ik keur hem goed.

Direct na de bakker maakt de route een bocht naar links om met een grote boog door een bos de berg om te lopen. De zaķken met de koeken heb ik in mijn hand. Omdat er maar geen bankje wil komen waar ik de koeken op mijn gemak kan verorberen, kies ik er voor om al lopend van het lekkers te proeven. De koek die is als 'Suss' uit de vitrine had gekozen, blijkt een heerlijk puddingbroodje te zijn.

Direct moet ik aan mijn ouders denken. Zij trakteren zichzelf bij hun fietstochten vaak op een puddingbroodje. Er komt ook meteen een lied in mijn hoofd: 'Papa' van Stef Bos.

'Papa,
Ik lijk steeds meer op jou.
Papa,
Ik hou steeds meer van jou'
En mama: van jou natuurlijk ook!

Nos Repos
Mijn eindbestemming vandaag is het dorpje Augy-sur-Aubois. Aan de rand van het dorp heeft een Nederlands echtpaar hier al jaren een refuge onder de naam Nos Repos.

Ik tref een echtpaar uit Terneuzen dat hier de komende twee weken als vrijwilliger de tent runt. We kletsen onder het genot van een paar mokken koffie over pelgrimeren en hun ervaringen. We eten straks met zijn drieën. De mannelijke helft vertelt dat zijn vrouw van koken houdt. Bof ik even. Tenminste: als ze het ook blijkt te kunnen.

Dag 30: 30,8 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad