Knabbel en babbel
Als pelgrim verbrandt je veel calorieën. Ik zorg er dan ook voor regelmatig wat te knabbelen in mijn rugzak te hebben.

In Spanje heb ik de gebrande maïs gevonden als knabbelsnack. Ze zijn af en toe zo hard, dat ze smaken zoals ze kraken. Niet alleen de pinda's kraken trouwens. Ik kwam er pas achter dat ook een stukje van een kies gekraakt moet hebben toen hij afbrak tijdens het knabbelen.

Gisteren was er ook zo'n moment dat ik na de etappe en voor het diner een zakje maïssnackjes tot me nam. Het zakje was leeg voor ik er erg in had. Blijkbaar maakte ik op een verontwaardigde en teleurgestelde manier duidelijk dat de bodem van het zakje bereikt was. Toen ik zei: 'Goh, wat zijn die zakjes klein!' schoot Marguarite gigantisch in de lach. Ze zat blijkbaar net naar mijn gezicht te kijken toen ik het zei.

Ze kwam er tijdens de etappe nog op terug. 'Je had jouw gezicht moeten zien' zei ze.

Op het gemak
Ik heb ook gisteren gebruik gemaakt van de dinerservice in de albergue. Samen met Robert en Marguarite zat ik aan tafel met een drietal andere pelgrims: een Sloveense man, een Canadese vrouw en een vrouw uit Singapore. We hebben leuke gesprekken met elkaar gevoerd en veel plezier gehad.

De bediening ging op zijn elf-en-dertigst, waardoor we tijd genoeg hadden om elkaars verhalen aan te horen. Daardoor zaten we uiteindelijk nog laat aan tafel. Later dan we gehoopt hadden in ieder geval.

Rustige nacht
Ik heb heerlijk geslapen op de driepersoonskamer. Om vijf uur gaat de wekker. Weer tijd om op te staan. We willen namelijk om zes uur aan het ontbijt zitten om weer op tijd te kunnen gaan wandelen.

Om zes uur staan we voor de deur, maar er is niemand te zien. De dame die de lunch verzorgt heeft zich verslapen. Het ontbijt is met een kopje koffie, een glas sap en een croissant met jam beperkt, maar er is weer een eerste voedingsbodem gelegd voor de wandeling van vandaag. Beter iets dan niets.

Er komen nog wel mogelijkheden om de bodem op te hogen.

Dertig plus
Om half zeven ben ik weer op pad. Het belooft weer een mooie dag te worden. De stevige wind van gisteren is wat gaan liggen, waardoor het aangenamer aanvoelt dan de dagen hiervoor.

Er schieten vandaag opvallend veel muisjes over het pad en de berm in. Nog geen enkele wandeldag in de afgelopen maanden heb ik zoveel muisjes gezien als vandaag. Ik moet eerlijk zeggen dat ik tijdens mijn avontuur liever muisjes zie lopen dan dat ik teken of bedwansen zie.

Ook vandaag zien we de zon opkomen.

https://youtu.be/xUNqsfFUwhY

De eerste plaats die ik vandaag op de etappe tref is het dorpje Lédigos. Bij de entree van het dorp staat een bord met de resterende kilometers. Hoewel ik de kilometers altijd met een korreltje zout neem, staat de afstand hier als een kleine 374 kilometer.

In Lédigos kan ik uit twee varianten kiezen om in het volgende plaatsje te komen. Deze variant staat niet heel duidelijk aangegeven in het dorpje. De GPS biedt ook vandaag weer de gevraagde uitkomst. Wat ben ik blij met dat hulpmiddel.

Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw..
Ik heb de eerste break in in het dorpje Moratinos. Tijd om de voedingsbodem op te hogen.

Bij het naderen van het dorpje zie ik het al. Hier wonen de Teletubbies.

We kijken op een hele grote met gras begroeide molshoop met schoorsteentjes en kleine raampjes. Super grappig om te zien. Dit is een ecologische woning lijkt me. Een bord verklaart de achtergrond. De eerste zin maakt dat ik moet lachen. 'No, the hobbits don't live here!' Er zijn dus meer mensen die gedachten bij de molshoop hebben.

Dronken of gewoon oud?
Onderweg zie ik een pelgrim zwalkend over het pad gaan. Gaat dat wel goed? Het blijkt een Engelstalige man te zijn. Marguarite vraagt aan hem bij het passeren: 'How are you doing?' Hij reageert enthousiast 'I am fine'. Hij krijgt de tip 'Take it easy', waarop hij hardop lachend reageert met 'That's what I am doing.' Zo ziet dat er dus uit.

Grotere stad: hoe schrijf je 'dat'?
Via het wandelpad dat grotendeels evenwijdig aan een doorgaande weg loopt zie ik in de verte Sahagun al liggen. Duidelijk een iets grotere plaats. Daar is het tijd voor de lunch.

Voor ik er ben word ik eerst langs een oud kerkje met fraaie toegangspoort geleid. Eenmaal aangekomen in Sahagun vallen de vele stevige hekken langs de kant op. Die zijn vast niet bedoeld voor de ooievaars die de kerktorens bevogelen. Nee, er blijken in Sahagun ook stierenrennen gehouden te worden. En ik dacht na Pamplona veilig te zijn.

In een tot pelgrimsherberg omgebouwde kerk haal ik een stempel voor mijn pelgrimspaspoort.

In de bar waar ik mijn lunch heb besteld, draaien ze muziek van Sade. Heerlijk rustige muziek, die wel past in de flow waarin ik op dit moment zit. Omdat pelgrimeren verbroederend werkt heb ik gekozen voor 'Why can't we live together?'

https://youtu.be/OoVUhvLbkpU

Apart
Robert loopt vandaag een groot deel van de etappe alleen. We hebben tijdens de pauze hierover een gesprekje. Ook hij geniet ontzettend van het alleen lopen. Mijn behoefte is dus niet uniek. Ook Jean François, de pelgrim met de dunne stok, geeft dezelfde behoefte aan.

Vandaag pak ik ook mijn eigen momenten.

De oneindige vergezichten zijn minder aanwezig vandaag, maar ik geniet van de kleine vogels, de prachtige ooievaars en toch ook wel van de muisjes, de geur van de bloemen en in mindere mate van de geur van de 'inmaak', die als koevoer gebruikt wordt.

De inmiddels al aardig gele korenvelden kleuren prachtig met de blauwe lucht met wolken.

Plaats in de herberg?
Het is vandaag voor mijn gevoel drukker tijdens de etappe dan de afgelopen dagen. Omdat ik niet gereserveerd heb ben ik blij op tijd mijn etappe afgerond te hebben. Ik sla de eerste herberg over omdat daar meestal als eerste wordt geprobeerd. Bij de herberg waar ik aanklop is het vol.

Dan maar naar de volgende herberg: de parochieherberg. Als ik net binnen ben komt er nog een groep aanlopen. Ook Robert is erbij. Ook de eerste herberg zat helemaal vol. Gelukkig is hier nog plaats.

Morgen meer over het 'avondprogramma'. Een voor mij bijzondere ervaring.

Dag 72: 33,7 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad