Uitzicht

Vanuit onze slaapkamer kijken we op de (deels besneeuwde) bergtoppen. We zien daarbij ook dat het flink waait.

Het ziet er naar uit dat de 13e etappe een koude start krijgt, waarbij het kwik niet heel ver boven nul zal liggen.

We verkennen het dorp, doen nog wat boodschapjes en dineren in ons penthouse. Binnen wel te verstaan.
 

Duits?

Gisteren ben ik de grens tussen Oostenrijk en Italië overgegaan. Je zou dan denken dat de voertaal Italiaans is.

In Mals spraken de inwoners echter nog vooral een Duits dialect. Toch hoorde ik gisteren in de eettent waar Ilse en ik in de middag aten het eerste Italiaanse nummer.
https://youtu.be/C6dpQWnRII0?si=X8dgN14DJmBsEXhA

De dagen voor we in Italië kwamen, hadden Ilse en ik het over het eerste nummer wat de toen nog erg jonge André Hazes met Johnny Kraaykamp opnam in het Italiaans: "Ciao ciao Bambina":
https://youtu.be/e1GWLUjNkik?si=oqHYWW-dtqTH00Ht

Hoe wij dat weten? Als het in de film over Hazes 'Bloed, zweet en tranen' gelogen is, liegen wij ook.
 

Langer

De afgelopen dagen waren door de te verwachten hoogteverschillen wat kortere etappes. De komende dagen zijn ze weer wat langer, maar nog steeds te overzien.

Ik ben inmiddels al aan de 13e etappe toe gekomen. En dat nog wel op vrijdag de 13e. Geldt de uitspraak van de schreeuwjezus uit Einhoven ook voor bijgeloof? Ik geloof er niks van.

Het wordt stilletjes aan een kwestie van aftellen van de resterende etappes. Eindpunt van vandaag is Bolzano / Bozen.
 

Winderig

Ik heb niet al te best geslapen. Ik kwam gisteren al niet heel makkelijk in slaap en als ik dan net sliep werd ik heel lief vastgepakt door Ilse omdat ik blijkbaar een steeds harder knorgeluid produceerde. De eerste dagen van dit avontuur waren de rollen op dit vlak net omgedraaid.

Mijn hoofd zit vanochtend ook helemaal vol met watten (en met snot). Mijn oren zitten dicht. Ik hoor de omgevingsgeluiden daarom niet helder.
https://youtu.be/v0lUveFEfTE?si=K4Ho-EkPF0UFKwiM

We ontbijten in het hostel. Jammer dat het weer niet net iets beter was. De tuin van het hostel nodigt namelijk wel uit om daar lekker re relaxen.

We zien dat het vandaag nog harder waait dan het gisteren deed. Ilse hoopt dat de wind uit de goede kant komt. Ik zeg nog stoer, dat ik het er anders ook mee moet doen. Dat is natuurlijk ook wel zo. Toch ben ik blij achteraf te mogen constateren dat de windrichting mij op vrijdag de 13e goed gezind is geweest.
 

Laagjes

Omdat de gevoelstemperatuur door onder andere de wind erg laag zou zijn heb ik mijn lange fietsbroek weer aan. Voor mijn bovenlichaam heb ik gekozen voor 4 laagjes. Mijn fietsshirt, mijn dunne fietsjack, mijn regenjack en tot slot mijn windjack.

Ik was er blij mee. In tegenstelling tot de regenetappe heb ik het absoluut niet koud gehad vandaag. Onderweg kwam zelfs het zonnetje nog kijken. Dat was voor mij het moment om het regenjack uit te doen en in de fietstas te stoppen.
 

Historisch

Ik start vandaag vanuit Mals / Malles Venosta richting het stadje Glurns / Glorenza.

Zowel Mals als Glurns waren in het verdere verleden belangrijke politieke centra in deze omgeving.

Glurns / Glorenza is een geheel ommuurd dorpje met vanaf 1304 ook stadrechten. Het is met zo'n 850 inwoners het kleinste stadje van Zuid-Tirol. De authentieke gebouwen zijn goed bewaard gebleven.
 

In de rug

Zoals gezegd was de wind mij goed gezind.

Samen met het in de eerste tientallen kilometers enigszins aflopende profiel van de etappe zorgde dat voor een hoog tempo, zonder dat ik daar heel veel moeite voor hoefde doen. Met mijn 'snotkop' met bijbehorende kortademigheid was ik daar erg blij mee.

De fietsers die ik tegen kwam keken ook een stuk minder vrolijk dan ik me op dat moment voelde.

Het 2e deel van de etappe werden de hoogteverschillen weer wat groter, waardoor ik de beenspieren ook weer wat meer aan het werk moest zetten. Ook dat lukt weer prima.
 

Adige

Ik fietste vandaag vooral in het dal waar de rivier de Adige stroomt. Omdat hier alles nog in twee talen wordt weergegeven, is dat in het Duits de Etsch. Kort na Glurns / Glorenza vergezelt de Etsch / Adige mij aan de ene keer de rechterkant en dan weer links.

Langs deze rivier is vanaf Reschen tot in Merano / Meran een prachtig fietspad aangelegd. De 'Radweg Vinschgau' ofwel de 'Percorso ciclabile Val Venosta'. Een perfect fietspad als je het mij vraagt (en de wind in de rug hebt).

Onderweg is ook nog een aantal beelden te zien die het thema 'Vrijheid' hebben.
https://youtu.be/diYAc7gB-0A?si=QsZjQkLScDVdMjJN

Tot en met Merano fiets ik het grootste deel over het fietspad. Af en toe maak ik een uitstapje over een grindpad. In het Duits heet dat een 'Schotterstraße' en in het Italiaans een 'manto ghiaioso'.
 

Oogst

De hellingen van de bergen die langs de rivier liggen worden zoveel als mogelijk voor landbouw gebruikt. Vandaag zijn het vooral fruitsoorten die verbouwd worden. Pruimen, druiven, maar vooral heel veel appels in allerlei soorten zie ik op deze etappe. Ik fiets tussen vele hectaren appelbomen die in keurige rijen zijn geplant om het oogsten te vergemakkelijken.

In allerlei kleuren heb ik ze vandaag gezien. Van lichtgroen tot donkerrood. En soms ook in bruin of zwart, maar dan zaten ze al niet meer aan een tak vast.

Op een groot aantal plaatsen was de oogst al begonnen of zelfs al achter de rug. Een arbeidsintensief werkje.
 

Toerisme

Er zijn in de loop van de etappe best veel mensen op de been of op de fiets.

Ilse hoopt mij onderweg ook nog te spotten en zoekt een plekje langs mijn route. Of ze toevallig net naar het toilet was of toch net te laat was, is onduidelijk. Conclusie was dat we elkaar gemist hebben onderweg.

In de buurt van Meran / Merano zijn de toeristen zelfs met bussen gearriveerd. Dit heeft waarschijnlijk alles te maken met een burcht en een waterval die daar in de naaste omgeving te zien zijn.

Via 7 haarspeldbochten daal ik met de fiets richting Algrund / Lagundo, een voorstadje / -dorpje van Meran.

Een mooie houten brug met uitzicht op een burcht lonkt naar mij. Ik stop even om een foto te maken en te genieten van de kracht van het water en de schoonheid van de natuur.

Na Meran verlaat ik het fietspad. Ik rijd door verschillende kleine en wat grotere dorpen. Daarbij moet ik weer wat hoogtemeters en bijbehorende afdalingen maken. Ook hier hangen de appels overigens weer volop te rijpen.

Zo'n ruim 10 kilometer voor Bozen / Bolzano neem ik in het dorpje Nals / Nalles nog een kleine pauze. Enerzijds om even met Ilse te bellen en anderzijds om mijn telefoon een paar procent extra op te laden.
 

Stoptrein

Eindpunt van vandaag is een 'hotel' in Bozen / Bolzano.
Ik moet dus weer op tijd kijken hoe ik hier moet komen en op welk moment ik de route moet verlaten. Het zou bij de brug 'Sigmundskron' over de Adige moeten gebeuren.

Hier schakel ik over op Google Maps. Deze brengt me via het buitengebied en langs een uitzicht op een burcht naar de gereserveerde kamer.

Onderweg mag ik nog 2 keer een spoorwegovergang over. De eerste keer gaan de spoorbomen al snel nadat de trein gepasseerd is omhoog.
De tweede keer duurt dat erg lang. Er passeert een trein, maar de spoorbomen bleven omlaag. Er zal vast nog een andere trein aankomen is mijn verwachting. Nee hoor, we wachten en wachten tot op een moment de spoorbomen toch spontaan omhoog gaan. Bijzonder dit.

Via een fietspad nader ik de plek waar Ilse op mij wacht. Ze zit aan cola in een barretje naast ons overnachtingsadres.

Van de eigenaresse van het 'hotel' heeft ze begrepen dat ik mijn fiets beter niet buiten kan laten staan. Dat idee had ik zelf inderdaad ook al. In het halletje achter de voordeur dan? Voelt ook niet helemaal goed. Ik kan hem daar nergens aan vastzetten. De voordeur open en de fiets is weg.

Ik sjouw de fiets daarom ook deze keer over de trap mee naar de kamer. Hij krijgt daar een mooie plekje voor het raam.

De auto staat iets verder in de straat. We halen daar de andere spullen en kruisen onze vingers dat de andere spullen, zoals de fietsendrager er morgenvroeg nog in zitten.

De drukte in de straat zijn voor mij een bevestiging dat ik geen stadsmens ben. Geef mij maar een dorpje, waar de eenzaamheid misschien wat sneller aanwezig is dan in een drukke omgeving als hier.
https://youtu.be/FpOEN93LX-E?si=UbQBlS0Qi6SHQmit

Het is de eerste keer dit avontuur dat de omgeving waarin we verblijven niet super lekker voelt. Ik probeer het idee aan de datum van vandaag los te laten.
 

Blog

Ik heb vandaag onderweg geen aantekeningen gemaakt. Op de kamer probeer ik me daarom zo veel mogelijk te herinneren van de etappe. Ik schrijf deze uit in deze blog.

Ilse zit tegenover me en kijkt me af en toe even aan. Ineens stuurt ze me een foto met de tekst "Verslag schrijven vergt zo te zien zichtbaar denkwerk". Morgen misschien toch maar weer aantekeningen maken?

Geschreven door Josderoij.op.pad