Vakantiegevoel
Ondanks dat ik al drie weken van huis ben, krijg ik hier op de camping weer het vakantiegevoel. Het is rustig op de camping, maar door de camper, tent en aanwezigheid van het hele gezin is het campinggevoel er al snel.

Ik heb meer het gevoel nu op vakantie te zijn in plaats dat er sprake is van een korte break in een lang wandelavontuur.

Ik merk wel, dat je in een paar weken al de nodige rituelen hebt opgebouwd, die in de war worden gebracht op het moment dat je in een ander ritme komt. Bij mezelf ervaar ik dat ik dat nog niet zo gemakkelijk vind. Ik heb dus nog wat stappen te zetten om hier wat losser mee om te kunnen gaan.

Gisteren hebben we na het 'inchecken' op de camping nog wat noodzakelijke boodschappen gedaan. We wandelen daarvoor naar de supermarkt die ongeveer een kilometer verderop ligt. Waar we voor onze boodschappen bij de Plus met de fiets of toch maar 'gauw met de auto' gaan, doen we dat hier 'te voet'.

Gisteren zijn we lekker pizza gaan eten in het dorp. Waar de enige recensie op het restaurant niet heel positief was, hebben we heerlijk gegeten. Dit is quality time!

Na afloop zitten de terrasjes nog gezellig vol.
Hoezo vakantiegevoel?

Koude nacht
De kinderen slapen vannacht in de tent. Ilse en ik in de camper. Ik mag 'boven'. In de vroege ochtend wordt het erg fris. Dit is toch weer anders dan slapen in een overdekt gebouw.
In het sanitairgebouw is het lekker warm. De kinderen zijn inmiddels ook wakker.

Ik heb een kortere etappe gepland om de rest van de dag met het gezin door te brengen. Jannes en Lobke wandelen vandaag met me mee.

Freek Vonk
Vanaf de camping lopen we parallel aan het dorp richting het beginpunt van de etappe. We moeten daarvoor nog wel even klimmen. Ook nu zitten we al snel in een bosrijke omgeving.

Op eerdere dagen heb ik de koekoek gehoord. Jannes en Lobke vertellen me nog nooit in hun leven een echte koekoek gehoord te hebben. Tot vandaag. We zijn amper in het bos en daar is ie. Een echte koekoek! En hij klinkt ook nog zo. 'Koe-koek, koe-koek.' Wat je je kinderen toch allemaal nog aan educatie bij kan brengen op paaszaterdag.

Ook deze koekoek heeft er echter geen begrenzer op zitten. Hij blijft bezig, tot zelfs Jannes en Lobke het genoeg vinden.

Er is ook een specht volop aan het beitelen in een boom. Hoewel je ze meestal niet kan zien, is de inbeelding die je in gedachten van de activiteiten van deze Woody Woodpecker maakt al een genot om te zien.

De landbouwvoertuigen hebben in de etappe van vandaag ook letterlijk hun sporen nagelaten. Laverend tussen de diepe groeven, de plassen en de randen manoeuvreren we door het bos.

In de dorpjes houden de honden de wacht. Het valt me op dat tot op heden alle eigenaren hun blaffende huisdieren keurig achter de tuinafscheidingen weten te houden. Ik ben hier eerlijk gezegd heel erg blij mee. Ik moet er namelijk niet aan denken er op enig moment één in mijn kuiten te hebben hangen.

Misére
Tijdens onze wandeling lopen we ook door het dorpje Mézieres'. Bij ons alledrie ontstaat dezelfde associatie naar de meest recente versie van de Night of the Z@Z@. Onderdeel van de Rapmedley was namelijk het Belgische nummer 'Misére'. Lobke heeft de afspeellijst weer zo te pakken. Terwijl we door de straten van Mézieres lopen, luisteren we naar 'Misére'.

Rendez vous
Na ongeveer tien kilometer pauzeren we bij een jagershuisje met een aantal bankjes. Het hertengewei, dat ik afgelopen week even miste, hangt hier boven de deur.

De sleutel zit nog op het huisje. We besluiten toch maar lekker buiten te gaan zitten en eten en drinken wat. Op het moment dat we willen vertrekken, loopt ineens Marguarite langs. Zij is vanochtend een of twee gehuchtjes voor Evry-le-Chatel vertrokken en is onderweg naar haar volgende etappeplaats.

We lopen met zijn vieren een aantal kilometers van de etappe en wisselen de ervaringen van de afgelopen dagen uit. Gezien het etappeschema van ons beiden zal het voorlopig de laatste keer zijn dat we elkaar treffen. Aangezien zij na Vézelay een andere route loopt dan ik, zou het zelfs wel eens de laatste keer kunnen zijn dat we elkaar treffen.

Ook voor de kinderen vind ik het leuk, dat zij ook kunnen zien wie je zoal onderweg tegenkomt en wat voor 'kameraadschap' dat met zich meebrengt. Pelgrimeren geeft verbondenheid.

Picknick
Ons eindpunt van vandaag is het dorpje Roffey. Marguarite gaat voordat we in het dorpje arriveren nog pauzeren. We nemen daarom wederom afscheid van elkaar en wensen elkaar een goed vervolg van ieders avonturen.

Ilse en Britte hebben tijdens onze wandeling boodschappen gedaan en de camper wat opgeruimd. Ze zijn daarna samen met de camper ook naar Roffey gekomen en staan ons bij het kerkje al op te wachten. Het gezinnetje is weer compleet.

Samen rijden we naar een mooie picknickplaats langs de river L'Armançon. Hier eten we gezellig samen. Jannes en Lobke baden nog pootje, maar het koude water is toch net iets teveel van het goede.

Kilo-knaller
De middag brengen we op de camping door. Het is er warm en ik ben wel blij niet in de hitte te hoeven wandelen. (Wacht maar....)

We zijn intussen nog de enige gasten die hier op de camping bivakkeren. Na douche en luiermomenten onderwerp ik mijn rugzak nog eens aan een grondige inspectieronde.

De bedoeling is om toch nog een schifting te maken om zodoende nog wat gewicht mee terug naar Alphen te geven. Ik hoef dat dan niet iedere dag mee te sjouwen en er ontstaat ruimte om de rugzak te gebruiken als magazijntje om een aantal dagen zonder mogelijkheid tot aanvulling van de proviand te overleven.

Na de eliminatieronde is er daadwerkelijk ruimte in de rugzak ontstaan. Ik heb inclusief een herschikking van de beschikbare vakjes een nieuwe proefopstelling gemaakt. Daarin heb ik proviand voor twee dagen in mijn rugzak gekregen inclusief alle spullen die door zijn naar de volgende ronde. Ik ben dus voorlopig geslaagd in mijn bedoeling.

Waarom proviand voor twee dagen? Ik schat in dat in het paasweekend vele winkels niet open zijn op de momenten dat ik passeer. Om te voorkomen dat ik geen eten heb, hebben Ilse en Britte vandaag wat voorraad voor me gekocht. Pelgrimeren is anticiperen.

Ik zet mijn schoenen nog eens in het vet en bekijk samen met Ilse mijn etappeplanning voor de komende week. Ik heb er namelijk nog enkele etappes van 40 kilometer of meer, die ik eigenlijk zou willen voorkomen. Afhankelijk van de beschikbare overnachtingsmogelijkheden wil ik de lange afstanden wat korter maken. Pelgrimeren mag soms best synoniem staan aan afzien, maar het is ook vooral het maken van keuzes die ervoor zorgen dat je het het langst volhoudt. Mocht het ook op die dagen deze temperaturen zijn, maak je het jezelf ten onrechte heel moeilijk. Ook dat is ont-moeten.

Genieten
Ik merk dat het uitzicht naar het weer tijdelijk afscheid moeten nemen me best zwaar valt. Ik vind troost bij de gedachte, dat ik daar gelukkig niet alleen in sta.

We maken er daarom nog een leuke avond van, waar we nog met plezier op terug zullen kijken.

Dag 22: 18,0 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad