Artistiek
In de gîte van de creatieve Françoise logeren uiteindelijk zes personen: het Franse koppel, de snurkende vrouw, een koppel uit Schotland en deze pelgrim uit Nederland.

Het Schotse koppel spreekt keurig Engels en niet het ruwe Schots wat je ook wel hoort. Als je ze met elkaar hoort praten, waan je je in een aflevering van 'Are you being served' (Wordt u al geholpen?' met Mrs. Slowcombe en Mister Humphries. Een lief stel dat ook heel belangstellend naar de anderen is. Faz, zo heet de mannelijke helft van het stel nodigt me uit voor een drankje, want ze hebben een 'pub' gezien in het dorp. De 'pub' blijkt echter gesloten.

En dat is maar goed ook, anders waren we te laat geweest voor het eten. De gastvrouw schotelt ons een gigantische schaal spaghetti voor met sla, tomaat en allerlei andere groenten. We kunnen allemaal wel drie keer ons bord vol laden, voordat de bodem van de schaal gevonden is.

Als dessert heeft ze crepes gemaakt, die er ook nog net bij kunnen.

Na het eten geeft ze in gemengd Frans en Engels een uitleg over het ontstaan van Saint-Leonard-de-Noblat, het stadje waar ik en nog enkele anderen morgen naar toe wandelen.
De uitleg gaat gepaard met grootse gebaren en mimiek.

Dit geldt ook voor het zetten van de stempels in de pelgrimspaspoorten, waar het afrekenen aan gekoppeld is.

Na afloop trakteert ze ons op accordeonspel. De sfeer zit er in. Toch is het tijd voor iedereen om weer richting de eigen slaapkamer te gaan. Ik heb een slaapkamer met vier bedden ter beschikking. Alleen! Yes.

Zo ziet slapen eruit
Een prima nacht, waar ik weer lekker kan bijtanken van wat ik de nacht ervoor gemist heb: slaap. Ik voel me dan ook een heel ander mens vanochtend. Op mijn gemak werk ik mijn inmiddels opgebouwde dagelijkse routine af en zit om half acht aan de ontbijttafel. De snurkende vrouw staat al klaar om te vertrekken. Het Franse koppel is ook present. Het Schotse paar heeft vandaag een hele korte etappe gepland en kiest ervoor uit te slapen. Gelijk hebben ze.

Karig ontbijt
Waar de avondmaaltijd gisteren uitblonk in de grote hoeveelheid, is dit bij het ontbijt niet het geval. Twee stukjes brood met boter en een beperkte keuze beleg legt weliswaar een basis voor de wandeling, maar niet meer dan dat.

Tijdens het ontbijt vertelt de vrouw van het Franse koppel dat de snurkende vrouw in de gemeenteherberg gaat overnachten. Zij heeft er daarom gisterenavond voor gekozen om nog een ander adres te boeken voor de overnachting van vandaag. Laat dat nu precies hetzelfde zijn wat ik gisteren nog heb gedaan. Beiden hebben we een kamer geboekt (niet dezelfde overigens) bij een chambre d'hotes (wel dezelfde overigens) in Saint-Léonard-de -Noblat. Wel wat duurder, maar een goede nachtrust is ook wat waard.

Ik was blijkbaar gisteren niet de enige die opzag tegen een nacht met een snurkende vrouw.

*Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw ..'
Het gehucht Les Billanges ben ik na de start snel uit. Het eerste stuk van de etappe loop ik over de asfaltweg die slingerend langs de randen van de heuvels de gehuchten en dorpen met elkaar verbindt.

Voor mijn gevoel hoor ik de geluiden van de vogels en de krekels vandaag veel beter dan gisteren. Ik weet zeker dat ik mijn oordopjes gisterenochtend had uitgedaan, maar toch klonk gisteren alles veel gedempter of misschien beter omschreven: bedompter.

Ik heb vandaag weer veel meer oog voor de omgeving. Ik merk dat ik weer veel actiever kijk en tijd neem om eens even stil te staan. Nu is de etappe ook wel beduidend korter dan die van gisteren, wat hier een mogelijk (deel van) de verklaring voor is.

Het is een mooie wandeldag. De zon schijnt volop. Mijn vest gaat dus op enig moment mijn rugzak in.

Het eerste grotere dorp passeer ik kort voor mijn eerste pauzemoment. Ik zie een bakker en besluit met het oog op het karige ontbijt een tweede ontbijtronde in te lassen. Ik koop een baguette en zie voor de kerk van het dorp enkele picknickplaatsen. Een ervan is voor mij.

Terwijl ik lekker aan het eten ben passeert de snurkende vrouw. Ik begrijp uit haar snelle waterval van Franse woorden en zinnen dat ze haar latere komst op deze plek verklaart door het feit dat zij de GR-route loopt die soms anders loopt als de Camino-route. Waarvan acte. 'Bon route, snurkende vrouw'.

Later op de etappe passeer ik haar, terwijl ze een pauze heeft ingelast. De schelpjes wijzen mij op die plaats een andere route dan mijn GPS aangeeft. Ik besluit de schelpen te volgen en constateer later in de routegids dat dit een alternatieve route via het dorpje Lussac is. De route op de GPS volgt hier blijkbaar de GR-route, zoals deze ook in de routegids beschreven is. Qua kilometers maakt het uiteindelijk weinig uit.

Poppy's
Al een tijdje komt regelmatig het liedje van de Poppy's van jaren terug in mijn hoofd. Misschien komt het ook omdat het een Franstalig lied is. Omdat ik het echter een supervrolijk liedje vind, denk ik hierbij nooit aan de Efteling om het uit mijn hoofd te krijgen.

Toch vind ik de titel van het lied een bijzondere. De titel van het lied is namelijk: 'Non Non Rien N'a Changé', vrij vertaald als 'Nee, nee, er is niets veranderd'. Voor mijn gevoel hoort een dergelijke uitspraak bij mijn gevoel van het stapje terug van gisteren. Niet bij het gevoel van zeker eergisteren en toch ook wel van vandaag. Ik word iedere keer blij van dit lied, wat op basis van mijn huidige gevoel toch wel wat tegenstrijdig is met de titel.

https://youtu.be/V9Po8lSIKww

Hier zal vast ook een goede psychologische verklaring onder liggen. Misschien is er ook niet persé een verandering nodig om te komen waar ik wil. Ik laat het maar even los.

Er komt nog een ander lied mijn hoofd binnen tijdens mijn wandeling op deze zonnige dag, waarvan met name het refrein mij triggert. Het is het nummer 'Kijk omhoog' van Nick en Simon. Het refrein luidt:
'Kijk omhoog
Naar de zon
Zoek niet naar een antwoord
Laat het los
Hou je vast aan mij
Deze weg wijst zichzelf
Hij leid je naar de toekomst
Deze wolk drijft snel voorbij'

https://youtu.be/RJh3AOdHSvE

Hier hoef ik niets aan toe te voegen volgens mij.

Behulpzaamheid
Ik voelde me persoonlijk beter en vrolijker dan gisteren. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat dit ook voor een aantal Franse mensen geldt. Tijdens het eerste deel van de etappe wandel ik langs een vrij drukke doorgaande weg tussen de heuvels. Diverse keren worden er vanuit de auto's handen opgestoken. Er zijn er zelfs bij de daarbij claxonneren en een vrouw zit zelfs enthousiast te zwaaien. Het is alsof het een heel bijzonder natuurverschijnsel is: een in het wild en vrije natuur lopende pelgrim. In deze contreien is dat volgens mij toch een algemener beeld dan bij ons in Nederland.

In de loop van de etappe ben ik blij dat er ook nog Fransmannen zijn die hun huis wel uitkomen. Buiten de mannen die vandaag het gras in de bermen aan het maaien zijn, kom ik op enig moment een man tegen, die zijn dagelijkse wandelingetje aan het maken is. Vriendelijk groeten we elkaar. Een stukje verder gaat de route rechts een bospaadje in. Ik neig de afslag te missen en hoor van achter me iemand roepen. Het is de wandelende man die aangeeft dat ik daar rechts moet. 'Merci monsieur!'

Saint-Léonard..
Saint-Leonard-de-Noblat is de eindbestemming van vandaag. De spitse kerktoren zie je van een afstand boven de bebouwing uitsteken. Ook de begraafplaats is opvallend. Tegen een heuvel in twee terrassen met in het oog springende zerken.

Ik ben vroeg in het stadje en heb nog tijd genoeg om rond te kijken. Ik kom langs mijn overnachtingsadres en zie een vrouw, waarvan ik denk dat het de uitbaadster is, binnen zitten. Ik groet vriendelijk. Wanneer ik later die middag aanbel, geeft ze lachend aan me daarstraks al groetend gezien te hebben.

Het is een aardig stadje met een aantal leuke vakwerkwoningen. De kerk is relatief groot, maar ook donker. De jonge pelgrim, die ik op de etappe van Gargilesse heb gezien, zit in de kerk, herkent mij ook en glimlacht vriendelijk.

Ik ontdek ook enkele bronzen schelpen, zoals ik er ook in andere plaatsen heb gezien. De eerste die ik zie, had al een hele tijd geen koperpoets gezien. Die was vermomd in het groen.

Met mijn keuze voor de Chambre d'Hote heb ik een goede keuze gemaakt. Ik heb een slaapkamer, badkamer, toilet en woonkamer annex keuken tot mijn beschikking. Ik maak al op tijd mijn maaltijd klaar, om zo ook na het eten nog wat te kunnen lezen of relaxen.

Voor morgen is er regen voorspeld. Ik loop dan naar Limoges. De volgende (dit keer wel erg) grote stad op mijn avontuur.

Dag 39: 21,3 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad