Techniek
'De techniek staat voor niets' is het gezegde. Toch lijkt de techniek mij gisterenavond in de steek te laten. Het uploaden van mijn blog lijkt niet goed te gaan. Dan morgen nog maar eens proberen. Desondanks krijg ik wel signalen dat de blog gepubliceerd is. Vanochtend zie ik geen verbetering in het publiceren en raadplegen van mijn blog. Ook onderweg is de verbinding niet optimaal. Ik denk maar zo: 'wat vandaag niet komt, komt morgen wel' en 'wat in het vat zit verzuurt niet'. Ook dat is ont-moeten en loslaten wat mij betreft.

Bakker
De nachtrust was prima. Wel was het fris in het huis. Ik ben daarom maar diep onder de lakens gekropen. De gastheer had voor mijn komst het nodige in de koelkast gezet waar ik uit kan kiezen voor het ontbijt. Gastvrijheid in hoofdletters.

In Barbonne-Fayel is net als in heel veel andere Franse dorpjes weinig aan winkelvoorzieningen te vinden. Wat er wel is, is een bakker. Vanochtend ga ik na het gebruikelijke opstartritueel daarom eerst bij de bakker langs om mijn lunch voor vandaag bij elkaar te verzamelen. Je leeft uit je rugzak, dus heel veel ruimte heb je niet om uitgebreid boodschappen te doen. Ik kies daarom voor een demi-baguette en een paar lekkere zoete koeken.
Met dat voorraadje ga ik de etappe van vandaag weer beginnen. Ook nu pik ik na een kilometer de route weer op.

Spoor volgen
Gisteren liep ik de laatste paar kilometers voor mijn eindbestemming al parallel aan een oude spoorlijn die al jaren niet meer in gebruik is. Deze keer is de spoorlijn niet omgetoverd tot een 'Frans lijntje'.

Ook vandaag volg ik vele kilometers dit spoor. Kedeng-kedeng-oehoe.

Het is een grijze dag vandaag. Omdat de druppels met een steeds grotere frequentie naar beneden vallen, kies ik er op enig moment toch maar voor de regenhoes om de rugzak te doen en de elektronische apparatuur ook in het plastic in te pakken.

500 kilometer
Vandaag ga ik de magische grens van 500 kilometer over sinds mijn vertrek thuis. Voor mij een heuse mijlpaal; op het totale traject heb ik nu ongeveer een vijfde deel achter de rug.

Er strijden in relatie tot deze mijlpaal in mijn hoofd twee liedjes om voorrang. Dit zijn 'Kilometervreters' van Henk Wijngaard en 'I'm gonna be (500 Miles)' van The Proclaimers.

Met een overduidelijke meerderheid van stemmen in mijn hoofd winnen The Proclaimers. Nu weet ik natuurlijk ook wel dat een mijl niet hetzelfde is als een kilometer. Help me daar bij kilometer 804 nog maar eens aan herinneren. Toch word ik bij de gedachte aan dit lied al vrolijk.

Tot een aantal jaren terug had ik eigenlijk nog nooit van dit nummer gehoord. Bij een van de vorige edities van de Night of the Z@Z@ was de primeur voor mij. Alle aanwezige Belgen kenden dit nummer wel en gingen helemaal los. Nog voor het eind van het nummer deden ook alle Nederlandse aanwezigen volop mee. Een nummer om vrolijk van te worden en te blijven!

Het refrein gaat zo:
'But I would walk 500 miles
And I would walk 500 more
Just to be the man who walks a thousand miles
To fall down at your door'

https://youtu.be/tbNlMtqrYS0

Toch twee reebruine ogen...
Op enig moment denk ik op het zandpad een hondje te zien. "Die huppelt wel heel raar", denk ik. Het dier blijft staan; ik ook. Zodra deze mij in de gaten krijgt, springt het met grote sprongen de akker met hoog gras op. Het blijkt geen hond, maar een enorme haas te zijn. Zou die al eieren aan het verstoppen geweest zijn?

De haas is vandaag niet het enige dier dat mijn pad kruist. Waar ik eerder deze week wel afdrukken van hertenhoefjes zag, maar niet het hert zelf, is het nu andersom.

Niet ver van de plek waar ik de paashaas zag, staat nu een hert op het pad. Geen kleine Bambi deze keer, maar een volwassen exemplaar. Het dier blijft staan; ik ook. Ik probeer zo beheerst mogelijk mijn fototoestel uit de plastic hoes te halen. Het hert wil hier niet te lang op wachten. Ook dit dier neemt zijn toevlucht in het hoge gras. Waar de haas geen hoorbaar geluid produceerde, laat het hert een brullend geluid horen. Ik heb een hert nog nooit dit geluid horen maken. Vanuit het gras springt ze brullend het pad over en vlucht het bos in.

Ik weet dat je voor een wild zwijn op je hoede moet zijn. Eerlijk gezegd vind ik het geluid van een brullend hert ook wel indrukwekkend en toch ook wel wat beangstigend. Dit exemplaar zal zijn soortgenoten waarschijnlijk hebben gewaarschuwd voor de indringer verkleed als pelgrim.

Het is maar goed dat het hert aan het brullen was en niet aan het burlen. Mijn testosteronniveau is momenteel niet zo heel hoog en bij het reduceren van de kilo's van mijn rugzak, heb ik mijn gewei thuis achter gelaten. Ik krijg trouwens al hoofdpijn bij de gedachte aan de strijd met zo'n hert...

Seine
Na de spoorlijn is het water het volgende om te gaan volgen. Allereerst is dat het 'Canal de Haute Seine'. Dit kanaal is ook niet meer in gebruik voor het oorspronkelijke doel. Mijn eindbestemming van vandaag is Méry-sur-Seine. De rivier de Seine komt ook in dit dorp.

Marianisten
Ik logeer vannacht bij de Broeders van de Marianisten. Er zijn nog drie broeders in dit huis in de leeftijd van 78, 80 en 87. Zodra ik aanbel voel ik me welkom hier. De broeder van 80 is leraar Engels geweest. Met hem spreek ik Engels. De broeder van 78 spreekt Duits. Met hem spreek ik Duits. De oudste broeder schud ik de hand en probeer ik in het Frans te communiceren. De broeders zijn diep onder de indruk van de brand in de Notre Dame in Parijs. Dit was een van de eerste dingen die ze mij vertellen. Ik had hier nog helemaal niets over gehoord of gezien. Zou Quasimodo onzorgvuldig geweest zijn?

Voor dat ik bij de Marianisten aanbel, doe ik nog snel wat kleine boodschapjes in het plaatselijke kruidenierswinkeltje. Had ik achteraf niet hoeven doen.
Ik krijg bij mijn binnenkomst namelijk nog eten aangeboden. Ook krijg ik uitleg hoe ik vanavond mijn eten zelf klaar kan maken. De broeders hebben vanavond namelijk een mis in Troyes (spreek uit als: Trwah), waar de bisschop voor zal gaan.

Morgenochtend zal voorafgaand aan het ontbijt het ochtendgebed plaatsvinden. Ik wil hier, nu ik er toch ben, ook bij aansluiten.

Van een van de broeders krijg ik een Franstalig boek overhandigd, waaraan burgemeester Aboutaleb van Rotterdam een bijdrage heeft geleverd. Morgenvroeg mondelinge overhoring...

Dag 18: 25,3 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad