Dante

Omdat ik gisteren vroeg in Trento arriveerde, zijn Ilse en ik nog de oude binnenstad in geweest.

We zijn via het voet-/fietspad langs de Adige gewandeld. Daar keken we aan de andere kant van de Adige naar het Mausoleum. Dit Mausoleum staat boven op een rots.

In 1997/1998 was Ilse hier met de andere ega's en supporters van Spel zonder Grenzen naar toe gewandeld. Ik kende het gebouw tot gisteren alleen op basis van haar verhalen. Ik heb er nu ook beeld bij.
We besluiten dat we er nu niet naar toe wandelen. We lopen richting binnenstad.

Via een onderdoorgang onder het centraal treinstation komen we in Dante's park. Dante was een dichter / schrijver uit de vroegere tijden. Ter gelegenheid van de 700-ste gedenkdag van zijn overlijden is het in het park staande beeld gemaakt. Het standbeeld in het midden, gemaakt in 1896 door Cesare Zocchi, is verdeeld over drie niveaus: de hel, het vagevuur en het paradijs, met daarboven het standbeeld van de dichter.

Dante is ook bekend van 'De denker', waar ik mezelf wel eens mee vergelijk als ik weer veel 'in mijn hoofd zit'.

We bezoeken in Trento het informatiecentrum voor een stempel en genieten van de mooie oude binnenstad. Daar bezoeken we drie van de dicht bij elkaar staande kerken. In één daarvan steken we een kaarsje aan.

In de avond gaan we naar het restaurant van een aan ons hotel gelieerd ander hotel. De pizza's vullen onze magen weer goed.

Op tijd gaan de oogjes weer toe.
 

CappuciNO!

Ook vandaag is het ontbijt onderdeel van de start van de dag.

Bij het binnenkomen van het ontbijtzaaltje stonden er al mensen bij de koffiemachine. Koffie hoort bij Italië volgens mij: cappucino, espresso, latte machiato. Doe mij maar een Americano.

Het apparaat maakt veel geluid, maar blijkbaar komt er niet uit wat verwacht wordt van een koffiemachine. Een hoop gesis, gepruttel en ander lawaai.

De receptionist van dienst heeft het er allemaal druk mee. We horen hem druk bellen, waarna hij na telefonische aanwijzingen zuchtend de volgende handelingen aan de koffiemachine kwam verrichten.

Het ontbijt bevat dit keer geen supermarktbrood en voorverpakte Lidl-croissants, maar kleine zoete broodjes en zoete taarten. Een hele andere categorie dus weer. Ik zorg dat er voldoende basis is voor de etappe van vandaag.

Wat uiteindelijk het 'echte Italiaanse ontbijt' is, is voor mij echter nog een raadsel.
 

Lekker

Het belooft een redelijk mooie fietsdag te worden. Bewolkt in de ochtend en meer zon in de loop van de dag.

Dit komt helemaal uit in de praktijk.

Ik heb mijn lichte fietsjack voor de zekerheid maar over mijn fietsshirt en onder mijn windjack aangedaan. In de loop van de ochtend is dit fietsjack een mengeling van lichtblauw (de eigenlijke kleur), donkerblauw (de door het zweten natgeworden kleur) en wit (waar het zweet is opgedroogd tot witte zoutplekken).

Zo'n 25 kilometer voor het einde besluit ik toch het fietsjack maar uit te doen. De zon is inmiddels voldoende warm om met korte mouwen te fietsen.

De wind is niet meer zo hard als gisteren. Onderweg is op veel plaatsen te zien dat de wind gisteren stevig was. Vele kleine takken en heel veel bladeren liggen over de fietspaden.

Ook vandaag heb ik de wind een groot deel van de dag in mijn voordeel in de rug of schuin van achteren.
 

Opletten

Ik ben niet de enige fietser vandaag. Had ik op zondag overigens ook niet verwacht.

Groepen, stelletjes en ouders met kinderen maken ook gebruik van de fraai aangelegde fietspaden langs de Adige.

In het eerste deel van de etappe zie ik een aantal koppels regelmatig. Een man op zijn racefiets met zijn vrouw er met haar fiets met fietstas op gepaste afstand achter.

Meer indruk maakt een jong ventje op zijn racefiets met zijn vader met rugzak er steeds voor.

Kan ik echt van genieten.
Ik denk dan terug aan de keren dat ik met Jannes vanuit Hoek van Holland naar Arnhem en vanuit huis naar de camping op Texel ben gefietst of met Lobke vanuit huis naar Rotterdam. Heerlijk zonder vader - kind-activiteit.

Het ventje moet alleen nog leren rekening te houden met de windrichting. Zoals zoveel wielrenners / sporters doen moet er af en toe wat slijm uitgetuft worden. Zo ook bij dit ventje. Ik zie de fluim zijn mond verlaten, om deze 2 seconden later op zijn been te zien landen. Het ventje heeft dat niet gezien, maar wel gevoeld. Hilarisch was zijn reactie toen hij het slijm op zijn been uiteen voelde spatten.

Ik heb even in de remmen geknepen om mijn lach niet te hard in de oren van hem en zijn vader te laten klinken.
 

Brug over

Ik steek vandaag de nodige bruggen over.

Er is echter in de buurt van Rovereto ook een brug die is afgesloten voor de fietsers.

Ik moet dus op zoek naar een alternatief. Die staat gelukkig goed aangegeven. Ook mijn navigatie past zich snel aan aan de gewijzigde omstandigheden.

De hele dag rijd ik langs de rand van de Adige of van andere riviertjes en kanalen waar de route mij langs stuurt.
 

Niet altijd wijs

De afgesloten brug is niet de enige route-afsluiting vandaag. Op enig moment staat er een hek over het fietspad. Ook hiet een afsluiting. Verder is er geen omleidingsroute aangegeven. Ik twijfel.

Het is zondag, dus ik ga er gemakshalve vanuit dat ze vandaag niet aan het werken zijn en ik mijn fiets op de een of andere manier wel langs de afsluiting zal krijgen. Ik ben dus even eigenwijs en ga toch rechtdoor. Een aantal kilometers fiets ik in mijn eentje de bordjes met 'Verona' volgend. Ik zie ook wandelaars en kom nu en dan een fietser tegen. "Dat gaat goedkomen" en "Eigenwijs is ook wijs" denk ik nog.

Tja, die overmoed moet een keer mis gaan. Dat was dus vandaag.

Net na het gehuchtje Preabocco stond er een bedrijfsbusje dwars over het fietspad. De grote Italiaan die achter het stuur zat, deed zijn armen in een kruis en maakte me duidelijk dat ik er echt niet doorkon. Toen ik met handen en voeten vroeg hoe ik dan naar Verona moest, gaf hij aan dat ik een aantal kilometers terug moest en dan de brug over.

Eigenwijs is dus niet altijd wijs. Had ik dus even lettelijk en figuurlijk de wind tegen.
 

Hulp

Ik fiets langs de doorgaande weg de kilometers weer terug. In het dorpje Rivalta ga ik de Adige over. En nu?

Nergens staat een omleidingsroute. Ik raadpleeg Google Maps. De snelste route kan ik vergeten. Daar kom ik immers net vandaan. De andere dan maar.
Tussen de wijnvelden door vind ik dankzij Google Maps de weg richting Verona.
Weliswaar aan de andere kant van het water en snelweg als het routeboekje aangeeft, maar wel 'op de goede weg'.

Ik passeer daardoor ook het stadje Dolcé.
Klinkt mooi in de oren vind ik. Het betekent 'zoet' in het Nederlands.

Omdat ik zo blij ben dat Ilse en mijn gezin mij in staat stellen om dit avontuur op deze manier vorm en inhoud te geven, zie ik vandaag als 'La Dolce Vita': 'het zoete leven'.
https://youtu.be/EXmABxvHTG4?si=KNYNXF8VIEvkNElg

Kort daarna verandert ook de omgeving. De hoge bergen (van de Alpen) lijken plaats te maken voor lagere heuvels.

Heel bijzonder om die verandering in landschap op deze manier te zien.

Ik nader ons overnachtingsadres. Dit ligt een kilometer of 14 voor Verona. Die kilometers bewaar ik voor morgen.

Ilse is al op het overnachtingsadres gearriveerd.
 

Taal

De afgelopen dagen konden we nog uit de voeten met Duits.
In de loop van de etappe van vandaag verdwenen echter de tweetalige aanduidingen en bleef het Italiaans over.

Gisteren had ik het met Ilse al gehad over Italiaanse les, omdat de koppeling met één van de talen die we redelijk beheersen, gevoelsmatig volledig ontbreekt.

Volgend jaar wil ik immers het laatste deel vanuit Verona richting Rome doen. Dan is enige Italiaanse taalbeheersing wel nodig.

Terwijl ik aan deze blog werk is Ilse via Duolingo Italiaanse woorden aan het leren. Als ze bij de dranken en de melk en suiker aanbeland is, ontstaat er bij mij een linkje met een Italiaanse artiest.
https://youtu.be/bP7yDn8Rw8U?si=jOKY6txCHna8jw_g

Geschreven door Josderoij.op.pad