Laat naar bed
Gisteren heb ik mijn eigen maaltijd bereid in de keuken van de gastvrouw.

Daarna ben ik aan mijn blog begonnen die qua tekst al op tijd af was. Het downloaden van de foto's van het fototoestel naar mijn telefoon wilde echter niet lukken.

Ik had mijn gezin beloofd ze gisterenavond te bellen en belofte maakt schuld, dus het downloaden moest wachten. Dat werd dus een latertje.

Ik weet dat er verschillende mensen 'zitten te wachten' op het mailtje dat de nieuwe dag aan de blog is toegevoegd. Tot op heden is het me nog redelijk gelukt de blog tijdig te actualiseren, maar ik kan daar in Spanje geen garantie voor geven.

Als ik een dag geen blog publiceer is dat wat mij betreft geen reden tot paniek dat er wat met me is gebeurd.

Op tijd er uit
Vandaag staat weer een mooie etappe op het programma van op papier zo'n 27 kilometer. Zoals ik gisteren al aangaf, zijn de hoogteverschillen volgens de profielen in het routeboekje vandaag nog aanzienlijker dan ze gisteren al waren.

Ik heb om half acht het ontbijt besproken. De gastvrouw heeft alles al klaargezet. Omdat ze gisteren pas is teruggekomen van vakanties en een bezoek aan haar zus zijn de potjes Nutella en jam en de pakken melk en Jus d'Orange nog helemaal vol.

Wanneer ik echter een lekker stuk brood met jam wil pakken, blijkt de jam niet gisteren gekocht te zijn. De schimmel staat er centimeters dik op. De gastvrouw had hem uit de kast gepakt, maar had blijkbaar niet gezien dat het deksel er niet helemaal goed op zat. In de periode van haar afwezigheid had de natuur haar kans gepakt.

Ik heb ook zonder jam heerlijk ontbeten. Er is weer een goede bodem gelegd voor de wandeling van vandaag.

Bij het afscheid nemen verontschuldigde de gastvrouw zich heel erg voor de jam.

Gave etappe
Bij de start van de etappe mag ik al direct een heleboel treedjes naar beneden om vanuit de stad af te dalen naar de rivier Le Gave d'Oloron.

Je hebt van boven een mooi uitzicht op de oude brug die vroeger boven de rivier heeft gestaan.

Het is beneden al flink druk. Blijkbaar zijn vandaag hier de Franse kampioenschappen vissen. Even verderop staat de stadscamping ook vol met caravans en campers.

Stroming zit er in ieder geval genoeg in de rivier.

Net buiten de stad staat een verkeersbord dat aangeeft dat de afstand naar Saint-Jean-Pied-de-Port nog 47 kilometer is. Na vandaag is dat nog minder dan de helft.

De route bevat vandaag ook een kleine rondleiding door een oud gehuchtje, waar vroeger ziekenhuis voor pelgrims gevestigd was.

De etappe wordt alleen nog maar leuker.

Frans Baskenland
Ik lijk inmiddels in Frans Baskenland beland te zijn. De benaming van de dorpjes en vaak ook van de straten is in twee talen weergegeven.

Wanneer ik een aantal plaatselijke bewoners met elkaar hoor praten versta ik er nog minder van dan wanneer er snel Frans wordt gesproken. Ik ga er vanuit dat dit het Baskisch dialect is.

Blijkbaar is het Baskisch, anders dan dat in Spanje het geval, in Frankrijk niet erkend.

Slippery when wet
Voor een aantal roept deze titel direct de link naar een album van Bon Jovi op.

Voor een aantal anderen mogelijk niet. De vertaling is 'Glibberig wanneer het nat is'.
Net als gisteren is dat ook het thema van vandaag. De regen van gisteren heeft de begaanbaarheid van de onverharde paden er niet beter op gemaakt.

Diverse flinke beklimmingen op glibberige modderpaadjes vallen mij ten deel. Het profiel onder mijn schoenen is na al die weken wandelen minder dan het was. In combinatie met de modder en gladde stenen is dat reden te meer om goed op te letten waar ik mijn voeten neer zet.

Bij het trotseren van één van die beklimmingen tref ik boven een monumentje, wat het begin van de regio Navarre aangeeft. Drie regio's komen op dit punt samen.

De glibberigheid is er natuurlijk ook wanneer na een flinke beklimming er een dito afdaling op me wacht.

Topfit
Ik voel vandaag een gigantische rust in mijn lijf. Ik voel me fysiek in orde en heb nauwelijks naweeën van de pittige etappe van gisteren.

Mentaal ben ik voor mijn gevoel ook goed in balans. Ik loop regelmatig met een serene glimlach op mijn mond; op een ander moment zou ik mijn goede gevoel wel uit willen schreeuwen. Zonder dat ik de tekst er op heb nagekeken en heb vertaald zie ik eenzelfde mix terug in het nummer Cassez la voix van Patrick Bruel.

https://youtu.be/r-951A8fuoU

Mijn fysieke en geestelijke gesteldheid geeft me veel vertrouwen voor de rest van de tocht.

Eten en drinken
Ik ben bijna door mijn brood voor onderweg heen. Ik besluit daarom in Saint Palais nog wat inkoopjes te doen voor vandaag en morgen.

Wanneer ik buiten kom regent het. Ik besluit daarom mijn regenbroek aan te doen en de apparatuur in te pakken.

In plaats van te gaan zitten eet ik mijn brood al lopende op.

Steil
Net buiten Saint Palais staat de 'Stèle de Gibraltar' als onderdeel van de etappe aangegeven. De 'Stèle de Gibraltar' is het punt waar de pelgrimswegen vanuit Vézelay, Tours en Le Puy samen komen.

Wanneer ik de bordjes volg gaat de route bijna recht omhoog. 'Steil' is de weg naar de 'Stèle' zeker.

Bijna boven tref ik een andere pelgrim. Hij heet Marc en komt uit België. Hij gaat eten. Die kom ik misschien nog wel vaker tegen de komende periode.

Het is een pittige beklimming. Boven aangekomen verwacht ik bij de 'Stèle de Gibraltar' te zijn. Ik tref echter een kunstwerk aan met de titel ' Reflectie van de hemel'. Voor de 'stèle' moet ik weer steil naar beneden.

Na een aantal kilometers verder en meters lager, staat het beeld waar de drie wegen samenkomen dan eindelijk. Er arriveert van de andere kant net een groep van vijf dames die vanuit Le Puy zijn gekomen. Ik neem een foto van hen bij het beeld, zij van mij.

Op de weg naar de 'Stèle' valt me op een heuvel in de verte een lichte streep op. Ik twijfel of dit een weg of een pad is of dat het een waterstroom is.

Drukker
Ik kom snel achter het antwoord. Kort nadat ik de foto genomen heb, zie ik pelgrims lopen op de specifieke streep waarover ik zojuist twijfelde. Naar boven dus!

De glinstering die ik zag, is de lichtweerkaasting op de natte rotsen die het 'wegdek' vormen. Het is een flinke klim, waarop ik onderweg een aantal pelgrims passeer. Het is wel duidelijk dat er meerdere routes bij elkaar gekomen zijn. De komende tijd wordt het alleen nog maar drukker waarschijnlijk.

Het klimmen gaat me goed af. Ik voel me een echte klimgeit op dat moment.

Ik hoor bellen. In eerste instantie denk ik dat dit echte klimgeiten zijn, maar het blijkt een aantal koeien te zijn die daar rondlopen en waarvan er twee een bel om de nek hebben hangen.

Ik hoor ook mijn eigen ademhaling. Ik houd er een regelmatig ritme in en kom zo uiteindelijk boven. Daar kom ik snel weer op adem.

Daar heb je een mooi uitzicht. Jammer dat het door de bewolking wat nevelig is, maar ook zo geeft dit een kick.

De kilometers die volgen gaan vooral glibberend naar beneden. Ik zie aan de pelgrim voor me dat ik me niet te veel zorgen moet maken om het profiel van mijn zolen. Hem zie ik ook regelmatig slippen en zoeken naar zijn evenwicht.

Ostabat
Een paar kilometer voor het einde van de etappe maakt de gîte waar ik heb gereserveerd al reclame. Verderop zie ik het dorpje liggen. Wanneer ik aankom, zit er al een pelgrim te wachten. De gîte gaat om drie uur open, dus ik moet nog een minuut of tien wachten.

Uiteindelijk zitten we hier met acht personen in het huis. De uitbaadster woont in het huis ernaast.

Ik slaap deze keer boven in een stapelbed. Mijn onderbuurman, een Zwitser, lag net bij het rusten al te ronken. Ik leg de oordoppen alvast klaar.

Morgen de laatste etappe die volledig over Frans grondgebied gaat. Ik ben benieuwd naar het vervolg.

Dag 57: 27,6 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad