Lasagne
Gisteren heb ik mijn eigen eten klaargemaakt. Lang leve de magnetron!

Deze keer heb ik ook toetjes gekocht die wel lekker waren.

Ook mijn ontbijt voor vanmorgen maak ik alvast klaar, zodat dit vanochtend een kwestie van opeten is.

Na de voorbereidingen voor de etappe van vandaag, lees ik nog een beetje in het boek dat ik voor vertrek op mijn telefoon heb gezet.
Op tijd lig ik weer in bed. Ik heb het alarm op mijn horloge wat later gezet dan normaal.

Uitslapen?
Mijn wekker heb ik vanochtend niet gehoord. Mijn bovenbuurman had die van hem namelijk vroeg gezet, waardoor ik toch vroeg wakker was.

En als ik wakker ben, kan ik net zo goed uit bed gaan.
Rond kwart over zes ben ik daarom weer op pad. Ik ben niet alleen. Er zijn al veel meer pelgrims op straat in Sarria.

Dat is natuurlijk een nadeel van het overnachten in een grotere stad. Daar zijn veel overnachtingsmogelijkheden en daardoor ook meer pelgrims die vroeg willen beginnen.

De vogels zijn ook al wakker en laten zich weer horen.

Vlieg met me mee
Ik ben al snel buiten de stad. De zon laat zich ook weer zien. Het is weer een mooie zonsopkomst, waar ook vandaag weer mist mee gepaard gaat. Dit levert weer mooie beelden op mijn netvlies op.

De wolken aan de kant waar ik naar toe loop zien er wat dreigender uit. Er verschijnt een regenboog. En die komt er natuurlijk niet zomaar.

https://youtu.be/oW2QZ7KuaxA

Na een aantal droge dagen is er vandaag weer wat regen. Weliswaar niet overdreven veel, maar genoeg om iedereen de poncho's en regenhoezen voor de dag te zien halen.

Ik heb er al wat rekening mee gehouden op basis van de weersvoorspelling die ik gisteren bekeken had. De regenhoezen voor de elektronica zitten daarom al in mijn jaszak.

Dierenmanieren
Voor het eerst dit avontuur zie ik een wezeltje. Het diertje steekt net voor me de weg over. Hij lijkt wel een beetje bang.

De vogeltjes zie ik niet, maar ik hoor ze wel. De kikkers zijn weer van de partij en ook de hop laat vandaag weer van zich horen.

Naast zien en horen, ruik ik ook dieren. Zo kom ik langs een varkensstal, waar de penetrante ammoniakgeuren mijn reukorganen tergen. Ik ben blij daar weer voorbij te zijn.

Verderop in de etappe ruik ik kippen. Ook een bekende geur.

Zowel de varkens- als de kippengeuren roepen bij mij herinneringen aan vroeger op.

Flashbacks
Ik weet niet of het toeval is, maar net als gisteren denk ik aan mijn kinderjaren.

Mijn opa van moeders kant had naast koeien ook varkens. Die dieren kunnen erg stinken. Van mijn opa moesten we de keren dat we bij de varkens kwamen altijd een pet op.
Dit was niet omdat onze haren dan niet zo zouden stinken, maar volgens opa omdat hij ons anders niet meer zou kunnen herkennen tussen de (andere) varkens.

De kippengeur roept ook herinneringen op. Regelmatig moesten er eieren gehaald worden. We reden hiervoor naar Guusje Pluijm in de Zandstraat. Iedere keer was het hopen dat de eieren ongeschonden thuis aankwamen.

Ik kan me trouwens niet aan de indruk onttrekken, dat die flashbacks te maken hebben met het ontwikkelingsproces dat ik op mijn avontuur doormaak.

Fysiek
De inspanningen van de afgelopen periode zijn ook bij mijn lichaam niet opgemerkt gebleven. Mijn benen voelen vandaag erg moe aan.

Ik pas mijn tempo daarom een beetje aan en ga op mijn gemak verder.

Na ruim twee-en-een-half uur kom ik bij een barretje waar ik mijn benen wat rust geef.

Ik bestel een 'Café con lecce' en een broodje.

De koffie werkt als een energiedrankje. Als ik weer op pad ga, lijkt het alsof ik vleugels heb gekregen.

Techniek
Ik kom vandaag door veel kleine boerendorpjes en -gehuchten.

In één van de gehuchtjes passeer en groet ik een met elkaar in gesprek zijnde man en vrouw.
De oude vrouw is gekleed in een schort, waarin in de jaren zeventig mijn oma rond liep.

Ze ziet mij de camera op een pilaar zetten en daarna weglopen. Ze roept het een en ander, wat ik niet versta.

Als ik na 10 seconden omdraai en terug loop naar mijn camera, slaat ze een kruisje en kijkt ze nieuwsgierig naar me. Wat ben ik aan het doen? Als ik haar de foto, die ik zojuist gemaakt heb, laat zien, kan ze het nog niet vatten.

Ze zwaait naar me en roept als afscheid mijn naam. 'Ha die Jos.'

Omgeving
In Galicië valt gemiddeld de nodige neerslag. Ik hoop dat vandaag niet maatgevend is voor de komende dagen.

Toch levert dit wel een prachtige groene omgeving op. De eerste ongeveer twintig kilometer loop ik vandaag door de dorpjes en de holle paden daartussen. Heel mooi.

Ook de hier en daar zichtbare boerenkool is al groot gegroeid.

Verzonken stad
Kwam ik eerder dit avontuur langs de woonplaats van de Teletubbies, vandaag is dat de verzonken stad van de Snorkels.

Ik passeer vandaag namelijk Portomarín. Dit stadje is pas in de jaren 60 van de vorige eeuw hier gebouwd. Daarvoor lag het op de plaats waar nu water is. Het oude dorp verdween namelijk bij het opstuwen van de rivier onder water. De kerken San Pedro en San Nicolás werden steen voor steen afgebroken en in de nieuwe plaats opgebouwd.

Wanneer ik de brug over de Rio Miño oversteek zie ik de drie Belgische fietspelgrims, met wie ik eerder in een hostel verbleef, fietsen. Die zijn dus nog niet in Santiago gearriveerd en hebben of hele korte etappes of een aantal rustdagen gehad.

De laatste tien kilometer gaan vooral parallel aan een doorgaande weg. De wind wordt harder, maar gelukkig heb ik hem niet vol op kop.

Moe, maar voldaan arriveer ik bij mijn overnachtingsadres.

De harde wind heeft als voordeel dat mijn was lekker wappert in de wind en daardoor snel droog is.

Proces
Zoals ik aangaf heb ik het idee dat de flashbacks horen bij het proces dat ik door mijn avontuur doormaak.

Voor mijn gevoel begin ik bij de kern te komen. Wie ben ik en wat wil ik nog betekenen en doen in de tweede helft van mijn leven?

Dit proces mag de komende periode wat mij betreft lekker doorgaan, zodat ik hier verdere antwoorden op kan gaan geven.

Gelukkig hoeft ik dat niet alleen te doen.

https://youtu.be/tgCTmSMO2JI

Morgen weer een nieuwe dag in dit proces.

Dag 81: 33,2 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad