Koreaans
Gisterenavond was er een mogelijkheid om het diner in de hostel te nemen. Er stond een Koreaanse maaltijd op het menu. De precieze reden van het 'Koreaanse thema' is mij eerlijk gezegd niet duidelijk, maar ik vermoed dat de eigenaar met een Koreaanse vrouw is getrouwd. Een andere reden kan de grote hoeveelheid Koreanen zijn, die ieder jaar de Camino lopen.

Bij het begin van het diner zit ik aan tafel met drie pelgrimdames. Een aardige Belgische pelgrimdame uit Brugge. Ze 'noemt' Marijke. De andere pelgrimdames komen uit Duitsland en Brazilië. Ook de Duitse pelgrimdame met de naam Marléne is een aardige vrouw. De Braziliaanse vrouw is een apart figuur. Er is voor nog twee personen gedekt.

De maaltijd smaakt goed. Ik hoop stiekem op het leeg blijven van de twee plaatsen aan tafel, zodat het eten verdeeld kan worden over de anderen. Het is namelijk bijzonder smakelijk.

Helaas is het ijdele hoop. Er komen drie Belgische mannen later binnen. Ik had hen bij het inchecken al gezien en ook later in Castrojeriz aan de bar. Er wordt in allerijl nog een derde plaats aan tafel gedekt.

Een van de Belgische mannen vertelt dat ze dit jaar in Pamplona gestart zijn en gisteren hun laatste etappe hebben gelopen. Vandaag gaan ze weer terug naar België.

We praten over de Camino en over mijn en zijn eerdere Camino-ervaring.

Je merkt aan hen wel, dat een Camino van 12 dagen een heel ander karakter en sfeer heeft dan een Camino van drie maanden. Mijn voorkeur gaat toch uit naar de laatste variant.
Voor de mannen zijn de Wijn- of Bierfeesten misschien een goed alternatief. Of ben ik gewoon saai?

Aan de reacties van anderen te zien en horen sta ik niet alleen met mijn mening.

Tafeltje dek je
Het vroeg starten bevalt goed. Daarom hebben we weer om zes uur afgesproken. Zo gezegd, zo gedaan. Met het zelfgemaakte ontbijt achter de kiezen, gaan we kort na zes uur al op pad.

Het waait flink en dat zorgt voor een gevoelstemperatuur die niet heel hoog ligt. Het scheelt voor mij letterlijk 'een jas'. Die houd ik vandaag dan ook de hele dag aan.

De etappe begint pittig. Net het langgerekte dorp uit wacht me een flinke klim naar boven.

Een bord geeft een stijgingspercentage van 12% aan. Dat is flink, maar toch ga ik als een jonge klimgeit de heuvel op. Het gaat me relatief gemakkelijk af. Onderweg naar boven kijk ik naar het prachtige uitzicht van vele kilometers over de wijde omgeving van Castrojoriz en de ruïne op de berg er achter. Bovenop is het uitzicht werkelijk fantastisch.

Het is boven op de berg hartstikke plat. Het is de tafelberg Alto de Mostelares.

Bovenop staat al een man met zijn koffie, thee en andere lekkernijen op zijn klanten te wachten. Wij zijn net onderweg, dus wij horen vandaag niet tot zijn klantenkring. Hij neemt dan zelf maar een beker koffie uit zijn thermoskan. Ik vrees dat die straks leeg is als zijn eerste klant zich meldt.

Ook bij een tafelberg zit een andere kant, waar deze ophoudt. Zo ook bij deze. Ook aan deze kant is het uitzicht adembenemend!

Aan de rand staat ook een bord. Deze meldt een dalingspercentage van 18%! Ik blijk het als geit ook dalend goed te doen. De afdaling is echter een stuk korter dan de klim. We blijven dus op een redelijke hoogte op de Meseta lopen.

Wind
De hele dag blijft de wind stevig, waardoor het wandelen voor het gevoel ook minder soepel gaat dan gisteren.
De temperatuur wordt, ondanks dat de zon zich wel laat zien vandaag, niet heel hoog.
Persoonlijk vind ik dat helemaal niet erg.

Genietend van de uitgestrekte korenvelden en de akkers met andere gewassen luister ik naar het getjilp van de vele mussen die verstoppertje en tikkertje spelen in de korenvelden. Tenminste, wanneer het gesuis van de wind dit mogelijk maakt.

Nadeel van de koude wind is wel, dat mijn blaas vandaag meer naar momenten van ontspanning zoekt dan in de weken hiervoor. Op de eindeloze vlakte zonder bomen langs het pad wordt het dan zelfs voor een man een uitdaging. Daarbij moet ik natuurlijk ook rekening houden met de windrichting.

Gelukkig valt ook vandaag de hoeveelheid pelgrims dat voor ons loopt heel erg mee.

Hergebruik
Ik zie een kapel langs de weg, waarvan de deur open staat. Daar wil ik wel even naar binnen.

Wanneer ik binnen stap zie ik een blik van herkenning in de ogen van een andere pelgrim die binnen staat. Het is een Franse pelgrim die ik al vaker op de route heb gezien.

Hij is hier echter de hele nacht geweest. De kapel is namelijk omgebouwd tot een herberg voor pelgrims. Een aantal pelgrims gaat op pad.

Op de Caminoroute zijn meerdere kerken en kapellen tot herberg omgebouwd. Dat maakt dit tot bijzondere overnachtingsplaatsen. Persoonlijk ben ik er nog niet geweest om er de nacht door te brengen.

Niet alleen de kapel, maar ook de stempel, die ik in deze kapel krijg, is een bijzonder fraai exemplaar.

Ooievaar
Al eerder tijdens deze Camino heb ik een ooievaar op de kerk zien zitten. Vandaag zie ik op ieder hoekje van de kerk in Boadilla del Camino zo'n mooie vogel op een nest zitten.

Anderen vliegen af en aan. Wanneer ze richting kerk vliegen hebben ze wat in de snavel. Het zijn geen luiers, maar nestmateriaal. Een mooi gezicht.

Ik maak de nodige foto's, net als een Spaanse pelgrim, die de hele dag in onze buurt loopt. Hij vraagt of ik een foto met hem, de kerk en de ooievaars wil maken.
En natuurlijk doe ik dat.

Water
Ik verlaat vandaag de provincie Burgos en kom in de provincie Palencia. De grens wordt gevormd door de rivier Rio Pisuerga. De brug daarover is een fraai exemplaar.

De rivier is niet het enige stromende water dat ik in de Meseta zie. Een deel van de etappe gaat namelijk langs het kanaal met de naam 'Canal de Castilla'. Ik waan me weer even in Frankrijk, waar ik ook de nodige kilometers langs kanalen heb gelopen. Het lijkt al weer lang geleden.

Er vaart hier ook een Caminoboot, waar je dus een stuk van de route over het water kunt afleggen.

Via het kanaal komen we in Frómista, een wat grotere plaats met een prachtige kerk.
In dit stadje lunch ik rond het middaguur lekker in de zon.

Ik heb op dat moment nog maar een aantal kilometer te gaan. Dat is het grote voordeel van vroeg vertrekken.

Gemeenteherberg
Eindbestemming van vandaag is Población de Campos. Ik kies ervoor om in de gemeenteherberg te logeren voor een prijs van € 5.

Je hebt hiervoor alleen een bed en kunt gebruik maken van douche, toilet en keuken.
'Doar kunde nie vur sukkelen.'

Het naastliggende hotel biedt een pelgrimsmenu aan voor € 9.
Het pelgrimeren kan dus voor relatief weinig geld.

Bij aankomst treffen we een groepje corpulente fietspelgrims in de herberg, die hun gezamenlijke lunch nuttigt. Ze dragen allemaal hun fietshelm nog onder hun shirt, net als dat ik mijn kostbaarheden onder die van mij draag.

Het gaat er aan tafel niet bepaald geluidloos aan toe. Stelletje druktemakers. Had iets harder of verder gefietst.

Ook de Spaanse ooievaarsfoto-pelgrim is hier aanwezig. Er zijn ook daarnaast ook twee oudere vrouwelijke pelgrims uit Australië ingecheckt.

Met één ervan kom ik in contact als ik de was aan de waslijn hang. Ze kent Nederland redelijk, aangezien haar man Nederlander is. Wanneer ik op haar vraag aangeef vanuit Nederland te zijn gewandeld, is haar spontane reactie 'Potverdikkie'.

Na een drankje in het dorp liggen bij terugkomst in de albergue de fietspelgrims inclusief hun helmen allemaal op hun bed. Ook dit gaat er helaas niet geluidloos aan toe. Robert en ik kijken elkaar alleszeggend aan.

Dag 70: 30,7 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad