Hartje

We evalueren in het wijnvat onze dag en de gereden routes. Ik geef aan op het laatst in Dannenfels een beetje verkeerd gereden te zijn. De weg die ik moest hebben was er niet, dus ik ben daarna via een andere weg naar het hotel gefietst.

Waar een beetje verkeerd rijden al niet toe kan leiden. Als ik inzoom op het kaartje van mijn etappe blijk ik (met enige fantasie) onbewust een hartje gefietst te hebben. Hoe schattig ;)
 

Gasthof

Na een dag hard werken moet er ook gegeten worden. De Gasthof bij het hotel is op maandag gesloten. Een hotel /restaurant onder aan de berg is op maandag wel open. Het is niet druk, dus het duurt niet lang voor we onze gerechten krijgen. Voor het zover is horen we hoe in de keuken onze schnitzels plat geslagen worden.

Met een volle maag keren we na het eten weer bergop terug in Villa Frodo. Dit is de naam die 'ons' wijnvat draagt. We spelen buiten nog een spelletje Skipbo.
Na één potje houden we er mee op.

Tanden poetsen, boekje lezen en weer op tijd de ogen dicht.
 

Wekker

We slapen allebei onrustig. Met een schoenlepel tussen het raam en het kozijn komt er toch nog een beetje frisse lucht binnen. Naast frisse lucht komen er echter ook muggen binnen. Ilse heeft gelukkig muggenspray bij zich.

Bij een nachtelijk bezoek aan het toilet in het nabij gelegen sanitairgebouw voel ik hoe lekker fris het buiten is. Een contrast met de temperatuur in het wijnvat.

Ik ben in de veronderstelling mijn wekker gezet te hebben. Het is echter de wekker van Ilse die als eerste afgaat. Ik wacht op die van mij, maar het is weer de wekker van Ilse. Blijk ik die van mij helemaal niet gezet te hebben. Zelfs ik maak fouten blijkt maar (weer ...).

Gelukkig zit mijn ochtendritueel er al goed in. We zitten dan ook op de afgesproken tijd in de ontbijtruimte. Mijn fiets staat er gelukkig ook nog. Met onze magen weer gevuld prepareer ik mijn fiets om te beginnen aan een lange etappe.
 

Geen race

Het is voor mij een uitdaging om rustig te fietsen. Ik zet mijn beenspieren graag aan het werk. Daarbij moet ik er ook voor oppassen, dat ik niet te hard en te snel wil. Ik moet er met andere woorden geen race van maken.

https://m.youtube.com/watch?v=xt0V0_1MS0Q&pp=ygUSQmljeWNsZSByYWNlIHF1ZWVu&rco=1
 

Heiïg

Wat vannacht al duidelijk werd, wordt vanochtend bevestigd. Het in nog fris. Dat betekent dat zich een mistlaagje boven de grond heeft gevormd. Dit geeft zulke mooie beelden en (ver)gezichten. Hoewel: 'ver' is in deze heel betrekkelijk. Maar wel prachtig. Ik kan hier heel erg van genieten.
 

Zintuigen

Gisteren kwam de woorden 'zintuigelijk waarnemen' al langs. Dat lukte mij op mijn wandeling naar Santiago heel goed. Ik zie, ik hoor, ik ruik, ik proef, ik voel.
Op de afgelopen twee etappes moest ik regelmatig mijn best doen om op de steile stukken naar beneden in bedwang te houden en de snelheid te temperen.

Op de vlakke stukken kan ik meer van de omgeving in me opnemen. In de eerste etappe spotte ik een (op het eerste gezicht niet helemaal gezond) reetje (het hertachtig diertje bedoel ik) en een ijverige eekhoorn.
Gisteren vooral paarden, koeien, schapen, kippen en honden.

Vogels heb ik nog niet zoveel gezien. Vrijdag jongstleden trouwens wel. Op weg naar Baarle-Nassau zaten bij de rotonde bij de Kappellekesbaan op iedere lantarenpaal één of meerdere ooievaren. Een prachtig gezicht. Alsof iemand ze er op expres op gezet had.

Ondanks dat ik mijn best doe om mijn zintuigen aan het werk te zetten, vangen mijn oren tijdens het bergop rijden vooral het zoemende geluid van de middenmotor van mijn fiets op. Tot op heden het enige nadeel aan mijn fiets. Maar goed, dat wist ik eigenlijk al toen ik hem kocht.

Vandaag heb ik mijn best gedaan om naast mijn spieren ook mijn zintuigen aan het werk te zetten. Ik had het al over de prachtige mistlaag van vanmorgen. Dat gaf prachtige plaatjes.

Op een stukje fietspad omgeven door bomen en struiken schoot er ineens een ree het fietspad op. Enkele tientallen meters verder schoot ze aan de andere kant weer de struiken in.

Tijdens mijn (normaal gesproken bijna) dagelijkse fietstocht naar Breda hoop ik ook iedere ochtend reeën te spotten. De ene keer lukt dat en zie ik er één of meerdere, een andere keer blijft het bij goed kijken of ik ze ergens zie.
 

Mondje dicht

Tijdens mijn fietstocht heb ik mijn mond nauwelijks nodig om te praten. Ik fiets immers alleen. Behalve een 'Gute Morgen' of iets vergelijkbaars voor de tegenliggers en de wandelaars en fietsers blijft het bij een eventuele vloek als ik weer over de kiezels met ingeknepen remmen met een rotgang naar beneden ga.

Toch gaat mijn mond bergop af en toe best ver open. Dat is bedoeld om lucht te happen. Met enige regelmaat passeren er echter ook zwermen kleine vliegetjes vanuit tegenovergestelde richting. In die gevallen hoop ik de mond weer op tijd dicht te hebben.
 

Van alles wat

De eerste kilometers gaan over het algemeen naar beneden. De ongeveer 45 kilometer die daarna volgen zijn over het algemeen redelijk vlak. Ik passer daarbij druivenvelden die tegen de berghellingen liggen. Ook kom ik vandaag door redelijk wat dorpjes. Het is daar nog erg rustig.

Waar ik de afgelopen dagen regelmatig over drukke wegen moest, fiets ik vandaag een groot deel over vrijliggende (fiets)paden. Dat betekent dat de auto's gelukkig niet vlak langs je heen razen, maar dat je alleen met andere fietsers en wandelaars van doen hebt. Het was dan ook heerlijk fietsen vandaag. De kilometers vliegen onder de wielen door.
 

Worms

Op enig moment begint er meer stedelijk gebied. Ik nader de stad Worms. De hoeveelheid verkeerslichten die ik daar hebt overtreft het aantal van de afgelopen dagen ruimschoots. In het centrum stop ik af en toe om een foto van mooie gebouwen te maken.

Aan de rand van Worms staat net voor de brug over de Rijn ook een prachtig gebouw. Op de brug trouwens ook. Een heel bijzondere poort lijkt het. Er staan ook de nodige inscripties op.

Met nog zo'n 50 kilometer voor de boeg neem ik mijn eerste pauze.
 

Ei

Gisteren had ik een pipowagen gespot met heel veel kippen er omheen. In de pipowagen konden de kippen terecht om hun eieren te leggen. Ook vandaag zie ik nog twee van dit soort mobiele 'vrije uitloop legfaciliteiten'. Tot gisteren had ik nog nooit iets dergelijks gezien.
 

Accu

Toen ik mijn fiets eind vorig kocht heb ik bewust voor een e-bike met een zware motor en een grote accu gekozen.
Beiden hebben de afgelopen etappes hun waarde bewezen.

Hoewel ik zo weinig mogelijk ondersteuning probeer te gebruiken, zijn er pittige en steile klimmetjes bij. Ik schakel dan af en toe een tandje bij. Op de rest van de heuvels ga ik in Eco-stand met een zo klein mogelijke versnelling zo rustig mogelijk hijgend naar boven.

De accuvoorraad lijkt tot op heden ook voldoende.

Vandaag is het hoogteprofiel dusdanig dat ik het grootste deel van de accuvoorraad in de laatste 35 kilometer nodig heb. Het profiel blijkt niet gelogen te hebben. Na het dorp Bensheim wachten er een aantal flinke klimmen met veel hoogtemeters op me. Dan is het erg fijn om nog wat reserve voor een beetje extra ondersteuning te hebben. Mijn respect voor de wielrenners in de grote wielerrondes en de bedwingers van bijvoorbeeld de Alpe d'Huez groeit met de dag.
 

Top

De etappe van vandaag is langer dan die van gisteren. Zoals gezegd zat het venijn hem in deze etappe in het laatste deel. Bij het naderen van Bensheim zag ik de schaduwen van de hoge bergen al. De vele druivenvelden op de heuvels zijn goed zichtbaar. Het duurt dan ook niet lang meer of ik overbrug tussen de druivenranken de nodige hoogtemeters.

Aan de andere kant van de berg zijn nauwelijks druivenvelden meer te zien. Daar staat de zon niet goed voor.

Na een stuk afdalen volgen nog meer steile hellingen. Met name op die waar de ondergrond van de paden voornamelijk uit kiezels en stenen bestaat moeten mijn spieren flink aan het werk.

Boven op de top aangekomen is het uitzicht weer prachtig. De ondersteuning doet vandaag ook prima zijn werk. Ook dat is top!
 

Michelstadt

Nadat ik vandaag in totaal zo'n 1.200 meters omhoog heb gefietst kom ik na een afdaling uiteindelijk op mijn eindbestemming Michelstadt.

Ik ben nog te vroeg om in te kunnen checken in het hotel. Ilse vermaakt zich onderweg nog. Ik besluit daarom om de oude binnenstad in te gaan. Ik heb gelezen dat dat de moeite waard is. En dat blijkt te kloppen.

In de dorpjes onderweg had ik al de nodige mooie vakwerkhuizen gezien. Hier kijk ik mijn ogen uit. Wow, wat een plaatje.

Ik scoor bij het plaatselijke toeristenbureau nog een stempel voor in mijn pelgrimspaspoort. Gewoon omdat het kan.
De weg naar het hotel is niet al te lang. Misschien straks samen met Ilse nog te voet terug naar de Altstadt.
 

City Hotel

Bij het hotel zoek ik naar de ingang. Op de betreffende huisnummers lijken alleen appartementen te zijn. Ik bel daarom naar het hotel. De ingang blijkt aan de andere kant van het gebouw te liggen.

Hoewel nog iets te vroeg check ik in. Ilse is nog onderweg. Ik parkeer mijn fiets in de fietsenstalling en installeer me op de kamer.

Douchen kan nog niet. Ilse heeft de tas met kleding bij zich.

Als Ilse er is, wil ik het zweet en zand van mijn lijf wassen. Terwijl ik me aan het uitkleden ben, begint Ilse te lachen. Ik heb op dat moment alleen mijn fietsshirt nog aan. "Je lijkt nu net op die tekenfiguurtjes uit de krant" zegt ze. Ik weet meteen over wie ze het heeft: Fokke en Sukke. Ik lach met haar mee.

Het thuisfront zal in plaats van lachen bij het lezen waarschijnlijk zeggen: "Papa, hou op! Ik denk in beelden!"

Geschreven door Josderoij.op.pad