Müh? Mwah!

Gisteren hebben Ilse en ik samen boodschappen gedaan. Daarbij hebben we zowel voor het diner als voor het ontbijt gezorgd. Nederlanders als we zijn hebben we de kilo- / literprijzen goed bekeken. Dit geldt voor het hoofdgerecht als ook voor het toetje.

De volgende keer moeten we echter ook goed kijken wat de inhoud precies is. Toen we namelijk gisteren aan ons toetje wilden beginnen bleken we geen vruchtenyoghurt, maar vruchtenmelk gekocht te hebben.

Ondanks dat de tv-reclame ons doet geloven dat Müllermelk goed is voor "The Müh you can't resist" haakte Ilse bij het idee aan vruchtenmelk alleen al af.

Bij het ontbijt vanochtend wilde ze nog wel een poging wagen, maar dat bleef maar bij één slokje. Ik heb de melk toen maar gedronken als ware het een hele dunne milkshake.
 

Zwaluw

"Eén zwaluw maakt nog geen zomer" is het gezegde. Terwijl we gisterenavond op het balkon van 'ons' appartement aan het genieten en het uitrusten zijn vliegen er grote zwermen zwaluwen over. Als dat geen lekker weer wordt morgen. Ilse checkt het weerbericht voor morgen. Er wordt een warme dag met zo'n 31 graden verwacht.

Tja, Christje Meeuwesen kon vroeger ook aan de natuur en het gedrag van de dieren zien wat het weer ging doen.
 

Wel / Niet?

Ik vind het super fijn dat Ilse met me mee is. Ze heeft de afgelopen dagen ook haar eigen daginvulling gevonden. Toch heeft dit samen met de autoritten gisteren een grote impact gehad. Ze geeft aan ook vannacht weer slecht geslapen te hebben. Mijn nachtrust was gelukkig beter dan de voorgaande nachten.

Ilse twijfelt daarom over haar dagprogramma van vandaag. Was ze er gisterenochtend nog van overtuigd dat ze vandaag naar de Residentie in Würzburg zou gaan, vandaag is die overtuiging een stuk minder. Doe ik het wel of doe ik het toch niet?

Ze heeft het uiteindelijk toch gedaan. Aan haar enthousiaste reacties te horen, heeft ze hier geen spijt van.
 

Sand und Meer

Gisterenavond kregen we het bij het eten over 'sociaal wenselijk gedrag'. Zoals ik bij mijn wandeling naar Santiago regelmatig aangaf, kan ik erg genieten van de 'sound of silence', ofwel 'het geluid van de stilte'. Ik vind het prima om een goededag te wensen, maar er zijn momenten dat ik geen behoefte heb om uitgebreid met iemand te 'moeten' kletsen.

Ilse geeft aan vandaag in de supermarkt precies hetzelfde gehad te hebben. Vandaag heeft ze echter haar sociale kant weer volop laten zien en horen.
Is dit één van de redenen waarom wij zo bij elkaar passen?
https://www.youtube.com/watch?v=DiebMADvbPc
 

Op weg

We hebben samen de afgelopen dagen al een beetje een ritme opgebouwd. Vroeg opstaan, ontbijten en op tijd op pad. Vandaag is dat niet anders.

Er hangt een flinke laag mist in het dal waaronder Tauberbischofsheim verstopt ligt. De gisteren gevallen regen stijgt als waterdamp weer op. De mist is er vandaag echter niet voor lang.

In Tauberbischofsheim is het nog rustig. Dat geeft mij de kans om de plekken waar ik gisteren nog niet was geweest alsnog te bezoeken. Er zijn hele mooie hoeken bij. Omdat ik vandaag alle tijd heb doe ik het voor mijn doen heel rustig aan.

In de loop van de ochtend blijk ik niet de enige te zijn die de Romantische Strasse fietst. Een paar enkelingen, enkele groepen, maar vooral koppeltjes van man en vrouw zijn ook onderweg.

Je kunt de Romantische Strasse in twee richtingen fietsen. Van Zuid naar Noord is het enigszins aflopend. Ik rijd hem van Noord naar Zuid. Dat betekent dat ik iedere dag een beetje hoger klim.

Ik zie vandaag een aantal keer dezelfde personen. Zij rijden volgens mij ook de Romantische Strasse. Dan rijd ik hen voorbij als zij pauzeren, daarna is het weer andersom.

Terwijl ik op enig moment ben gestopt om een foto te nemen word ik ingehaald door een groep mannen. Het is een combinatie van Mamils en van Samils. Samils staat bij mij voor Senior Aged Men in Lycra (seniorenleeftijd hebbende mannen in Lycra). Ik moet bekennen dat ik daar persoonlijk het romantische niet van inzie.
 

Umleitung

Ook in Duitsland zijn ze op veel plaatsen aan de weg bezig. Dat betekent soms ook iets voor de route die ik volg.

Nog niet zo lang Tauberbischofsheim uit is er de eerste wegafsluiting. Een hardloper ziet mij twijfelen en schiet ten hulp. Ik volg de door hem gewezen kant. De navigatie op mijn telefoon en display past zich automatisch aan en leidt me via de meest gerichte weg weer naar de route.

Dit gebeurt ook in Creglingen. Nog even gekeken of ik toch echt niet langs de wegwerkzaamheden kan, maar ik beheers me. Ik had waarschijnlijk de woede van de wegwerkers op mijn hals gehaald. De omleidingsroute is niet aangegeven. Ik keer dus om, steek de Tauber weer over en maak mijn eigen omleidingskeuze. Ik moet een flinke omweg maken. Ook hier past de fietsnavigatie weer snel aan. Heerlijk als de techniek je zo behulpzaam is.
 

Weer 'Entschuldigung'

Ik kom vandaag door mooie dorpjes / stadjes. In een aantal ervan zie ik Touristeninformation-bureaus. Ik neem de tijd om binnen een stempel te gaan vragen. Mijn fiets parkeer ik in het zicht.

Mijn eerste stempel haal ik in Bad Mergentheim. Op een prachtige markt bevindt zich ook het infopunt. Gisteren werd ik door de 'jongste' bediende van een stempel (op zijn kop) voorzien.

Vandaag word ik geholpen door een geroutineerde dame. Ze geeft aan heel veel stempels te hebben. De keuze is reuze. Ze maakt zelf een keuze en kiest er twee uit. Eén met het kasteel van de stad en één waar de naam van de stad op staat.

De eerste lukt prima. Bij de tweede valt me wat op. Terwijl ik aan de andere kant van de balie vol verwachting naar de verrichtingen kijk, zie ik dat er aan mijn kant van de stempel 'Vorne' staat. Die had dus aan de andere kant gemoeten. Voor ik iets kan zeggen, is de stempel gezet. Ook deze staat dus op zijn kop. Scheisse. Dat zijn er twee in twee dagen.
 

Wunderbar

De eerste etappes sprak ik regelmatig over de ondergrond. Kiezel- en zelfs bospaden vielen mij met regelmaat ten deel. Vandaag is dat helemaal anders.

Heerlijk geplaveide fantastische fietspaden. Bijna in alle gevallen ruim buiten de drukke verkeerswegen. Slechts bij uitzondering rijd ik naast de auto's.

Een verademing ten opzichte van de eerste dagen. Dat is heel relaxed fietsen op deze manier.

De hoge temperatuur wordt getemperd door een tegenwindje. Dat betekent dat het nooit onaangenaam heet aanvoelt. Vanochtend had ik al een fietspet onder mijn helm opgezet, zodat de zon geen kans krijgt om de tere schedelhuid te verbranden.

Bij het douchen in het Gasthof zie ik wel dat mijn armen inmiddels flink verkleurd zijn.

De etappe kent een redelijk egaal verloop. In de laatste 20 kilometer worden de hoogteverschillen wel merkbaar. In vergelijking met eerste dagen stelt het echter niet veel voor.
 

'Boven' en niet 'aan'

De laatste kilometers gaat het wel flink omhoog. Onderweg had ik me al gerealiseerd dat ik naar Rothenburg ob der Tauber moest. Als het stadje Rothenburg an der Tauber had geheten, had het aan de rand van de rivier gelegen. 'Ob der Tauber' betekent dus dat het hoger dan de rivier ligt.

Ik zie op enig moment bebouwing boven de bomen uitsteken. Het stadje ligt dus echt een heel stuk hoger dan de Tauber. Ik zie een hele klas kinderen hun fiets naar boven duwen.

Boven aangekomen zie ik de stadsmuren. Wow, dit is ooit echt een vesting geweest.
 

Plaatje

Door één van de poorten betreed ik de stad. De gebouwen die zich daarachter bevinden hebben verschillende kleuren.
Dat hebben de andere plaatsen weliswaar ook wel, maar ieder gebouw lijkt hier bijna een eigen uniek uithangbord te hebben. De ene nog kunstiger en blinkender dan de ander. Na nog onder een poort door te zijn gegaan, wordt de pracht en praal alleen maar groter. De hoeveelheid mensen neemt ook ieder meter toe. Het stadje blijkt een toeristische trekpleister. Allerlei nationaliteiten hebben zich vandaag naar dit stadje begeven. Opvallend zijn de groepen Amerikanen. Die hoor je er op de een of andere manier toch bovenuit komen.

Ik scoor nog een stempel van het stadje.

Ilse is vandaag toch naar Würzburg geweest en meldt zich ook. Ze moet de auto parkeren en komt dan ook mijn kant op. Ze blijkt echter door een andere poort het stadje binnen gekomen te zijn. Het delen van de live locatie brengt ons 'wieder bei einander'.

We zetten ons als echte toeristen op een terrasje en eten en drinken wat. We zien heel veel verschillende soorten mensen passeren. Zelfs een forse man in kilt en kniekousen.
 

Te vroeg?

Van Ilse begrijp ik dat de eerste week van september ieder jaar in het teken staat van de historie van de stad. Vrijdag is de grootse afsluiting. We zijn dus een dag te vroeg. Als je het mij vraagt zijn we precies op tijd.

Waar we wel te vroeg zijn, is bij het Gasthof. Hiervoor moet ik een kilometer of 7 fietsen. We kunnen pas vanaf vijf uur inchecken.
Terwijl Ilse nog wat historie te weten komt van de stad, wacht ik buiten op een stoeltje in de schaduw tot ze arriveert. Ik werk de onderweg gemaakte aantekeningen uit voor deze blog.

Op enig moment gaat er een deur open. Ik verontschuldig me dat we te vroeg zijn. De herbergier geeft echter aan dat we welkom zijn. We installeren ons op onze kamer. Ik stal mijn fiets in de schuur en zet hem met twee extra sloten vast.

We besluiten hier ook te eten. Die keuze hebben meer mensen gemaakt. De dame die de bediening verzorgd vandaag heeft het er ontzettend druk mee. Haar hoofd wordt als maar roder en roder.
En bij haar is het niet van de zon.

Geschreven door Josderoij.op.pad