Iedereen is al vroeg uit bed. Het plan is namelijk om bij de Nederlandse mis van 8.30 uur bij de grot aanwezig te zijn.
We proberen vandaag een andere weg naar het Heiligdom uit. En warempel: hij voert ons weliswaar naar boven en naar beneden door de bergen over een heel smal weggetje, maar ineens zien we de kathedraal recht voor ons. De parkeerplaatsen langs de weg tussen de kathedraal en de Grote Kruisweg zijn nog helemaal leeg. Jos parkeert de camper daarom op het eerste plekje. Perfect zo!

Buiten komt Kees erachter dat hij is vergeten om zijn winterjas aan te trekken. Omdat het nog erg fris is, is dat niet zo slim. Dat Kees de roze winterjas van Ilse aan zou trekken vonden we allemaal niet zo'n goed idee. Jos leent daarom zijn vest aan Kees uit en Jos doet zelf zijn jas aan.

We zijn zo vroeg dat we het grote plein met maximaal 15 andere bedevaartgangers delen.
Omdat we sneller dan verwacht op het Heiligdom zijn steken we nog een Noveenkaars uit Baarle-Nassau aan ter nagedachtenis aan Jef, de vader van Ilse. Bij de halletjes waarin de kaarsen branden zit een marmot op de oever op een houtje te knagen. Hij trekt zich van de nieuwsgierige omstanders helemaal niets aan. Hij sluit zich kort daarna aan bij zijn partner die in het water lag te wachten.

We zitten op tijd voor de Nederlandse mis bij de grot. Chapalain Dominique Derkoningen gaat voor in de eucharistieviering. Er is ook een groep bedevaartgangers uit Nederland (bestaande uit bewoners en hun begeleiders van een drietal verzorgingsinstellingen uit Zutphen en omgeving) aanwezig.
Het is heel bijzonder en mooi om dit in deze mystieke omgeving mee te maken. De preek van de Chapalain gaat over over 3 V's: Verbondenheid, Vruchtbaarheid en Vreugde. Daarin maakt hij een mooi vergelijk tussen het leven van Maria, van Bernadette en van onszelf. Tijdens de mis is ook een moment om even stil te staan. Alle vier geven we hier voor onszelf invulling aan.

Na de mis staat de rit naar de Gavernie gepland. De Gavernie en Lourdes hebben door de rivier de Gave een relatie met elkaar. Hemelsbreed liggen ze ook niet zo heel ver van elkaar. Door een wegafsluiting (Route barrée) bedraagt de afstand nu geen 55 km, maar 93 km. Tijdens de voorbereidingen gisteren werd al duidelijk dat het enige alternatief ‘langs de Col du Tourmalet’ gaat. Deze mededeling werd toen door Kees nog ‘voor kennisgeving aangenomen’. Jeanne en Kees zijn met Piet en Cobie een aantal jaren geleden ook over deze van de Tour de France bekende berg gereden. Op enig moment herkent Kees een kerkje, waardoor bij hem het kwartje viel dat ‘langs de Tourmalet gaan’ betekent dat we over de Col du Tourmalet moeten rijden. ‘Eerst zien en dan geloven’ is een uitdrukking die op hem van toepassing is. Jeanne, Ilse en Jos zijn het er over eens, dat zijn ouders hem beter ‘Thomas’ hadden kunnen noemen.

Bovenop de Tourmalet is het parkeerplaatsje te vol om nog met de camper te kunnen staan. Voorbij de top van de Tourmalet is in een bocht echter genoeg ruimte om te stoppen. De stop gebruiken we om te rusten, de motor te laten afkoelen en om wat te eten. De koeien grazen op de flanken van de bergen. Het uitzicht is alsof we met zijn allen in een filmscene zijn geplaatst of in schilderij van Bob Ross zijn geplakt. De omgeving is werkelijk ‘een plaatje’.

Een Fransman wenst ons Bon appetit vanuit een voorbij rijdende auto.
Na de pauze vervolgen we onze weg tot het dorpje Gavarnie. Jeanne en Kees kennen de wandeling van de Cirque de Gavernie naar de berg al en kiezen er deze keer voor om de wandelactiviteit te beperken tot het kerkje en het eerste stukje van de ‘cirque’. Ze hebben allebei een meegebrachte wandelstok voor de steun in de hand.
Ilse en Jos wandelen de Cirque de Gavernie tot aan het hotel aan de voet van de Gavarnie.

Na terugkomst halen Ilse en Jos nog wat boodschappen en treffen Jeanne en Kees weer in de buurt van het ‘Office du toerisme’.
Op de terugweg proberen we of vanaf hier de kortere route wel mogelijk is. We passeren daarbij de zogenaamde Napoleon-brug (Pont Napoleon) bij Saint Sauveur. Jeanne vertelt dat aan dames die geen kinderen konden krijgen werd geadviseerd om te voet over deze brug te gaan, wat zou helpen om vruchtbaar te worden. (Frappant was dat na terugkomst in Nederland ook Will, de moeder van Ilse, ditzelfde had gehoord tijdens de keer dat zij in Lourdes en de Gavernie was geweest). De Napoleonbrug is gebouwd tussen 1859 tot 1963 en is 65 meter hoog. De bouw was tijdens de komst van keizerin Eugenie, die werd behandeld voor haar onvruchtbaarheid (‘steriliteit’) in de thermale baden van Saint Saveur. Deze brug maakte de opening van de vallei van Gavernie mogelijk.

Al snel botsen we echter ook vanuit deze kant op een geel bord met de omschrijving ‘Route Barrée’. De weg is dus echt helemaal afgesloten! Dus helaas ook nu weer via de haarspeldbochten over de 2.115 metershoge Col du Tourmalet. Niet iedereen vindt dit overigens jammer.

De klim begint op circa 940 meter. Op de top kunnen we nu wel parkeren. Daarstraks was het veel te druk om de circa 6,5 meter lange en 3,35 ton zware camper in een klein hoekje te proppen. Boven waait het flink, waardoor het zand van de wegwerkzaamheden die ook hier plaatsvinden opstuift. Dat voelt niet fijn. Dus gaan we weer naar beneden. Drie lama’s nemen de kortere weg naar beneden en maken af en toe rare bokkesprongen.
We dalen weer tot we aan de voet van de Tourmalet van de D918 /921 richting Lourdes kunnen. Kees kan zijn geluk niet op, door vandaag twee keer over de Tourmalet gegaan te zijn, waarover hij bij de voorbereiding op de reis niet had durven dromen.

In het centrum van Lourdes parkeren we de camper op een parkeerplaats langs het water. Voor 1 euro mogen we tot morgenvroeg 9.30 uur blijven staan. Daar gaan we waarschijnlijk geen gebruik van maken.

De mis van 18.00 uur hebben we niet gehaald, maar dat vinden we alle vier niet zo erg. We hebben morgen eventueel nog een kans.

In de camper eten we nog een stokbroodje. Daarna lopen we de 300 meter naar het heiligdom voor de kaarsjesprocessie. Onderweg kopen we nog voor ieder van ons een kaarsje met papieren houders met Nederlandstalige tekst om zo de kaarsjesprocessie ook tot lichtjesprocessie te promoveren.
We nemen met zijn vieren plaats op een bankje om alles goed te kunnen zien. De temperatuur is nog prima. Het plein stroomt steeds verder vol. Zo druk hebben we het nog niet gezien. Het wordt donker en de brandende kaarsjes geven de al bijzondere plaats nog meer sfeer.

Helaas begint vanavond ook het herfstweer. Vlak voor de start van de processie blaast de harde wind alle kaarsjes uit. We doen meerdere pogingen om de kaarsjes opnieuw aan te steken. Op het hele plein dooft de wind echter de kaarsjes. Alleen de lichtjes in de lantaarns die het Mariabeeld begeleiden bij haar processie over het plein blijven branden.

De processie mag door de coronamaatregelen eigenlijk de naam processie niet meer dragen. Waar voorheen alle bedevaartgangers in een hele lange sliert achter het Maria-beeld(je) door het hele Heiligdom volgden is dat nu anders. Het Mariabeeldje is inmiddels vervangen door een groot Mariabeeld in een grote glazen kist en wordt door een kleine delegatie van geestelijken en dragers tussen de verschillende op het plein aangebrachte vlakken door langs de bedevaartgangers geleid. Jos en Ilse hebben hun smartphones in de aanslag om foto’s en video’s te maken.
Ze komt ook langs ‘vak 9’, het vak voor het bankje waarop wij zitten. Het beeld passeert daarmee recht voor onze voeten.

Het Mariabeeld zelf staat sinds een aantal maanden tijdens de processie in de spotlights. Ze wordt daarbij door zoveel led-lampjes belicht dat onze camera’s haar op de gevoelige platen als 'een grote witte vlek' tonen. ‘Onbevlekt’ is hiermee wel op een heel bijzondere manier tot uiting gebracht, toch?
Ondanks dat de lichtjesprocessie door de harde wind toch een kaarsjesprocessie werd, was het fijn om hier bij aanwezig te zijn.

We lopen daarna weer terug naar de camper en rijden in het donker naar de camping. Het laatste stukje moet dat stapvoets omdat het wegdek hier in de onderhoudsstaat van de Belgische kwaliteitsnormen is: verschrikkelijk slecht dus eigenlijk. We komen laat aan bij de camping. Gelukkig gaat de slagboom nog wel omhoog. We drinken in de stacaravan nog wat, doen de afwas en gaan daarna slapen. We zijn alle vier moe van een drukke, maar mooie en indrukwekkende dag. Morgen gaan we naar de Nederlandstalige mis om 10 uur in de crypte.

Geschreven door Josderoij.op.pad