Castromaior
Gisteren was het dorpje Castromaior mijn eindbestemming.

De was is gelukkig op tijd droog, want aan het eind van de middag hoost het. Een aantal pelgrims kiest er voor om ook in het hostel te landen in plaats van nog verder te lopen.

Het wordt al met al toch nog druk op de slaapzaal. Toch heerst er vannacht een heerlijke rust, waardoor ik wederom een goede nacht achter de rug heb.

Ik moet eerlijk zeggen, dat het me over het algemeen wel meevalt met de nachten op meerpersoons-slaapzalen.

Vanaf zes uur kan er ontbeten worden. Heel stilletjes doe ik mijn ding en om tien over zes zit ik aan tafel.

Weer op pad
Om kwart voor zeven ben ik weer op pad.
Bijna alle pelgrims in het hostel, behalve een Koreaans echtpaar dat het met hun plastic zakken iets minder stil doet dan ik, zijn nog in ruste.

Op basis van de weersverwachting doe ik mijn regenhoes alvast over mijn rugzak. De dag begint met heerlijk weer. Wel staat er een stevige wind, die al snel de regenhoes van de rugzak los blaast. Ik besluit daarom om hem toch maar op te bergen.

Helaas is dat maar voor korte tijd.

Liedjes
Ik loop vandaag op de automatische piloot. De etappe gaat voor een groot deel over grindpaden aan de kant van de, gelukkig over het algemeen rustige, weg. Door de bomen ontbreekt het voor een deel aan de vergezichten.

Ik denk dat ik tijdens de etappe nergens aan denk, maar dat klopt dus niet. Een heel scala liedjes speelt zich af in mijn hoofd. Liedjes, die al eerder in mijn blog heb gebruikt, en ook andere liedjes. Ik zoek daarbij ook naar toepasselijke nummers om mogelijk nog in mijn blog te kunnen gebruiken.

Hoewel mijn jeugd vooral in het teken stond van sporten en met name voetballen, heeft muziek altijd een bijzonder plekje in mijn leven gehad.

https://youtu.be/lAsvjVx-Mg4

Ik ben er dan ook super blij mee, dat ik inmiddels al weer de nodige jaren terug zelf een instrument ben gaan bespelen en later in een koor ben gaan zingen.

Het klopt
Ik heb al regelmatig de uitspraak 'Volg je hart, want dat klopt' gebruikt in mijn blog. Toch merk ik bij mezelf, dat de boodschap van mijn hart zich niet altijd makkelijk laat lezen.

In de jaren, dat ik op deze planeet ben, hebben allerlei omstandigheden en gebeurtenissen mij gemaakt zoals ik nu ben. Er hebben zich op onderdelen schildjes gevormd, die rond 'mijn hart' zitten.

Hoewel ik het gevoel heb steeds dichter bij de kern te komen, moeten er nog wel wat kettingen en sloten verdwijnen rond mijn hart (in het Spaans: 'Corazon') om deze kern ook te raken en te begrijpen.

https://youtu.be/6eByMZJ9ueA

Kijken
De app 'Buen Camino', die ik gebruik voor het plannen van mijn etappes, geeft ook informatie over de bezienswaardigheden onderweg.

Ik maak tijdens de dagelijkse etappes hier ook gebruik van als het me wat lijkt.

Zo is er vandaag informatie over een aantal kerken, kapellen en wegkruizen.

De meeste wegkruizen die aan de Camino staan hebben aan twee kanten beeltenissen staan. Daar zit de gedachte achter, dat je zo'n kruis van twee kanten kunt benaderen.

Er wordt in de app ook melding gemaakt van een bijzondere kerk, de 'Monastery of Vilar de Donas'. Er is bij vermeld dat hij 'enigszins van de Camino' ligt, maar het bezoeken waard is. Ik waag de gok.

Na een paar kilometer 'weg van de Camino' te zijn gewandeld, heb ik alleen nog maar een vervallen huis en schuur gezien. Omdat mijn etappe zelf al rond de dertig kilometer is, besluit ik terug te lopen en een andere gok te wagen.

Op de route ligt namelijk een kerkje met de naam 'Temple of Santiago'. Hier zou je iedere dag vanaf half acht in de ochtend binnen kunnen en een stempel kunnen halen. Omdat ik sowieso twee stempels per dag moet hebben, lijkt me dat een goed alternatief. Helaas. Kerk wel gevonden, maar geen enkele deur open.

Een dorpje verder staat ook een kerkje, waarvan de deur wel open is. Er komt net een man buiten, die mij ziet aankomen. Met zijn handen maakt hij het gebaar van het zetten van een stempel, dus de eerste van vandaag is binnen.

Terug in de tijd
Ik gaf al aan dat een groot deel van de etappe van vandaag langs de doorgaande weg loopt. Deze doorgaande weg verbindt de vele dorpjes en gehuchtjes die deze etappe langskomen. In de gehuchtjes en dorpjes die ik passeer, ga ik minstens veertig jaar terug in de tijd. Kleine boerderijtjes met stalletjes, waar het stro ligt te wachten om opgegeten te worden, met de stront van de koeien zichtbaar en ruikbaar voor de staldeuren en op de weg.

Ik denk dat mijn ouders nog wel een ansichtkaart hebben van Alphen van die tijd.

https://youtu.be/CTrzuKEimA8

Rollende ogen
Ik nader de eerste grotere plaats van de etappe van vandaag: 'Palas de Rei'.

Op een plattegrondje, dat ik bij mijn eerste koffie-aanlandplek heb gekregen, zag ik dat het toeristeninformatiepunt ruim voor het begin van het stadje zit. Dat blijkt inderdaad zo te zijn.

Een behulpzame dame staat me te woord. Ik vraag haar of de kerken in 'Palas de Rei' open zijn en of een stempel hebben. Ze denkt het wel, maar ze geeft aan zelf ook een stempel te hebben. Ik geef aan een voorkeur te hebben voor een stempel van een kerk. Dat snapt ze helemaal.

Voor de statistieken van de Camino vraagt ze me mijn vaderland en waar ik gestart ben. Mijn antwoord maakt zichtbaar indruk op haar. Ze zucht diep en rolt met haar ogen.

Palas de Rei ('Paleis van de vorst') geeft als naam een hoge verwachting. Helaas is de praktijk anders. Het vorstelijke paleis heeft er blijkbaar wel ooit gestaan, maar nu niet meer.

Wel is de kerk open en hebben ze een stempel. En dat is twee...

Geurig
Voor het eerst dit avontuur ruik ik eucalyptus in de buitenlucht. Tot op heden was dat beperkt gebleven tot de verfrissers op de toiletten, maar vandaag zie ik de echte bron: Eucalyptusbomen. Door de regen van gisteren en vandaag geuren ze lekker.

Als ik de routegids mag geloven, zal deze geur ook de komende dagen zeker nog terug komen.

Hostel
Vandaag is mijn eindbestemming Mélide. Een weer iets grotere stad met waarschijnlijk weer veel pelgrims.

In Mélide komt ook de Camino Primitivo, de oudste Jacobsroute, samen met de Camino Francés.

Op de etappe van vandaag was het ook al weer een stuk drukker, waarbij ik zelfs schoolklassen met kinderen heb gezien.

Om te voorkomen dat ik moet gaan zoeken naar een slaapplek heb ik een reservering gedaan bij een hostel. Gisteren kreeg ik al een aantal Whatsappjes van deze hostel, waarin meer info werd gegeven. Ook vandaag ontving er één, om de reservering definitief te bevestigen. Zo modern heb ik het nog niet gezien deze Camino.

Santiago komt steeds dichterbij. Toch kies ik voor enkele kortere etappes, zodat ik zaterdag vroeg in Santiago aankom en ik (hopelijk) mijn eigen moment heb en kan vieren.

Dag 82: 33,5 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad