Ontvangst
Gisteren stond ik op mijn bestemming tegenover de 'dame van de fiets'. Zij en haar man zijn elf jaar geleden van de Belgische kust verhuisd naar deze plaats in Midden-Frankrijk. Ze genieten van de ruimte en de rust die ze hier hebben.

Van een deel van de schuur hebben ze een gastenverblijf gemaakt, waar in het verleden haar moeder nog drie jaar als aanleunwoning in heeft gewoond.

Je merkt aan alles dat zorgen voor anderen bij mijn gastvrouw in het bloed zit. Haar man is volop aan het klussen in en om het huis. Hij moet van haar eerst de kachel in mijn verblijf aan komen maken. Eigenlijk had hij dat van haar al veel eerder moeten doen.

Ik neem een goede douche. Er is een regendouche met van die massagesproeiers in de badkamer aangelegd. Voordat ik goed en wel weet hoe een en ander werkt, is alles nat, behalve ikzelf. Dat droogt wel op.

Mijn diner kreeg ik gisterenavond als in een restaurant geserveerd. Zij komt met iedere 'gang' vanuit huis op een dienblad naar mijn verblijf. Ik voel me als een God in Frankrijk.

Beweging
Ik slaap als een roosje. Ik heb afgesproken dat mijn ontbijt om half acht geserveerd wordt. Ruim op tijd wordt er op de deur geklopt. Het ontbijt wordt geserveerd. Ruim voldoende ligt er op het dienblad. Wit brood, bruin brood, een broodje met chocolade en twee Madeleines (koekjes) voor onderweg. Daarnaast honing, pindakaas en Camembert als beleg. En boter en een thermoskan koffie.

Op vakantie in Frankrijk was Camembert altijd mijn favoriete kaas. De kinderen namen een petit brie. Zij vonden de camembert altijd stinken.

Ik ruik mijn kans en neem mijn eerste boterham met Camembert. Het pak is nog niet open geweest. Bij het openmaken van de verpakking zie ik dat dit een andere versie is dan ik ken. Hij ruikt ook al sterk. Hij smaakt sterker dan ik gewend ben, maar dat kan aan mij liggen.

Ik meen in de verpakking enige beweging te bespeuren. Dat klopt. Er loopt een wit wormpje in de kaas. En nog een.... De houdbaarheidsdatum blijkt bij nader inzien ook al verlopen te zijn. Het blijft bij één boterham met Camembert vandaag.

Omdat ik niet zo kapot ben van honing eet ik de rest van het brood met pindakaas. Stom hé, dat vind ik gewoon lekker!
Ik twijfel wel even of de harde stukjes die erin zitten wel echt stukjes pinda zullen zijn, maar geef het het voordeel van de twijfel.

Na afloop vraagt de gastvrouw of alles heeft gesmaakt. Ik adviseer haar heel diplomatiek om de Camembert maar niet meer te serveren en leg uit waarom. Ze schaamt zich heel erg en verontschuldigt zich nog meerdere keren.

Bij vertrek ontvang ik nog een yoghurtje voor onderweg met stukjes fruit (?) erin.

Mooi wandelweer
Na afscheid genomen te hebben en de excuses nogmaals aanvaard te hebben ga ik weer op pad. Het weer nodigt weer meer uit dan gisteren. Het is prima wandelweer. Voor de zekerheid heb ik de regenhoes om de rugzak gedaan en de beschermhoezen en gamaschen binnen handbereik. Het blijkt uiteindelijk niet nodig.

Veranderende omgeving
Al snel op deze etappe merk ik weer een verandering in omgeving. Gisteren was de stijging naar Cluis al steviger dan de dagen daarvoor. Vandaag zit er een groot aantal hoogteverschillen in, die met een hoger stijgings- en dalingspercentage genomen moeten worden dan de voorafgaande periode.

Het eerste dorpje dat ik aandoe is Pommiers. Blijkbaar is ook hier, net als in Cluis gisteren, nog een mijn actief in gebruik.

Gedurende de etappe kom ik zo in nog een paar dorpjes.

Juweeltje
Een van de dorpjes in deze etappe is Gargilesse. Een plaatje!

Mijn nicht Marianne, die de Camino zelf ook heeft gelopen vergelijkt het met een dorpje uit Lord of the Rings. Ik kan me dit wel voorstellen.

Gargilesse is een echt kunstenaarsdorpje, prachtig gelegen met een mooi kasteel met kerkje.

Ik hoor pianoklanken. Ik word hier zo rustig van, dat ik de pianolessen die ik afgelopen jaar heb stilgelegd waarschijnlijk toch weer wil gaan oppakken na mijn terugkomst.

Samen
Net na Vézelay moest ik kiezen voor de Noordelijke variant via Bourges of de Zuidelijke variant via Nevers. Ik koos voor de variant via Nevers.

Bij Gargilesse komen beide varianten bij elkaar. De resterende Camino zijn er dus meer pelgrims die ik zal tegenkomen.

De eerste is al in Gargilesse zelf. Een jonge gast, die mij voorbij loopt terwijl ik een foto aan het maken ben. Hij is 'in zichzelf gekeerd'. Later op de etappe passeer ik hem als hij net een pauze heeft gehad. Met tegenzin kan er bij hem een 'Bonjour' vanaf.

Later loopt tijdens een pauze van mijn kant een vrouwelijke pelgrim mij voorbij. Haar eindstation ligt acht kilometer voor dat van mij. Tijdens een steile beklimming passeer ik haar en wens haar succes en een fijne tocht.

Schitterende natuur
De hoogteverschillen leg ik in een mooie omgeving af. Mooie natuur en overal staan de bomen volop in blad. Alles om je heen groen, groen en nog eens groen.

Op stukken waan ik me weer in de Ardennen. Fantastisch! Op enig moment heb ik een steile afdaling richting de rivier de Creuse. Aan de hand van mijn GPS lijk ik verkeerd te zitten, maar dit is toch echt het enige pad dat hier loopt. Het is een prachtige afdaling die daarna wordt gevolgd door een tochtje door het bos, waar veel omgewaaide bomen over het smalle pad liggen. Weer een hindernisbaan, zoals ik deze al een paar weken niet meer heb gehad.

Blij
Ik heb deze etappe weer heerlijk lopen te genieten. Innerlijk word ik hier zo blij van!

Ik heb de neiging om een vreugdedansje te doen, maar acht het risico op een blessure te groot, zodat ik het bij een innerlijk vreugdedansje houd.

Boodschappen
Ik het dorp Eguzon kan ik voor het eerst boodschappen doen. Ik logeer in de gemeenteherberg, waar je je eigen eten kunt klaarmaken. Ik koop dus wat voor vanavond en wil ook nog beleg kopen.

Qua kazen is er wel wat keus. Ik besluit om niet voor de Camembert te gaan. Die kan tenslotte wat gaan stinken.

Haarspeldbochten
Eindbestemming is vandaag Crozant. Een mooi dorpje, maar voordat je er bent!
Ook hier zijn de hoogteverschillen dusdanig, dat er zelfs haarspeldbochten aan te pas moeten komen.

Voor de pelgrims hebben ze nog enkele steile klimmetjes gereserveerd om vanaf de oude ruïne onder in het dal bij de kerk en gemeenteherberg boven te komen.

Na me op het gemeentehuis gemeld te hebben voor de herberg, loop ik terug naar de herberg. Een pelgrim voor mij heeft de sleutel al meegenomen.

De deur was inderdaad open. Ik stap binnen en hoor:'Hé Jos, gij ook hier!'

Het is Werner, de Belgische pelgrim met wie ik een aantal dagen heb gelopen voordat mijn gezin in het Paasweekend over kwam. Dat is toevallig!

We hebben een gezellige avond en kletsen bij over onze ervaringen van de afgelopen weken.

Dag 35: 32,0 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad