Den Bonten Os
Gisterenavond heb ik een stevige maaltijd voorgeschoteld gekregen in het gesloten hotel/restaurant. Ik had de eigenaar in eerste instantie verkeerd verstaan, dus stond ik een uur te vroeg beneden. Het bleek echter 19.30 uur te zijn in plaats van de door mij gedachte 18.30 uur. Ik was na de lange wandeling ook wel aan iets warms toe. De maaltijd kwam in vier gangen voor me te liggen. Iedere keer heb ik mijn bordje volledig leeg gegeten. Tijdens het eten kwam de gastvrouw regelmatig belangstellend informeren. Ik voelde me erg welkom.

Na het eten ben ik snel weer naar boven gegaan om te gaan slapen. Dat slapen viel echter nog niet mee. Ik had al gemerkt dat het bed hard aanvoelde. Dat was uiteindelijk nog voorzichtig uitgedrukt. Ik kan me niet van de indruk onttrekken, dat het bed er al sinds de opening van het hotel staat. Doorgezakt matras met daaronder een keiharde houten plaat. Mijn heupen hebben daarom afgelopen nacht aardig te lijden gehad. Het slaapcomfort is daarmee niet optimaal, de bedoeling erachter en de gastvrijheid des te meer. Pelgrimeren is ook gewoon accepteren zoals het is.

Het ontbijt van vanochtend maakt weer veel goed. Ik neem het er weer van en krijg van de gastvrouw voor onderweg een Twix mee. "Bon courage!"

Foyer de Charité
De 'Foyer de Charité' (Zetel van de liefdadigheid) zit in het oude kasteel van Baye. Voordat ik de route vanochtend weer oppik, loop ik een rondje rond het kasteel. Een groot en indrukwekkend complex. Jammer dat ze dit jaar geen pelgrims opvangen.

Na ongeveer een kilometer pak ik de route weer op. Ik zit direct weer op bospaden. In de open vlakte zijn veel akkers met verschillende gewassen.
Mijn gevleugelde vrienden brengen ieder voor zich weer mooie serenades ten gehore. Een lust voor het oor.

Op de hellingen zijn ook hier weer wijnvelden met druivenstruiken te vinden.

Blik vooruit
Tijdens de etappes loop ik veel over onverharde paden. Omdat de grond hier veel vocht vasthoudt, is op veel van die paden ook puin, stenen en kiezels gestort. Daardoor wordt het niet meteen drassig. Door de uitstekende stenen is het echter goed opletten. De wijde blik om me heen wissel ik dan ook goed af met het kijken of ik niet ergens over zo'n steen struikel. Je maakt waarschijnlijk een flinke smak wanneer je met je zware rugzak op je rug zou vallen. Voorkomen is beter dan genezen.

Mijn blik is niet alleen vooruit gericht naar de omgeving. Hij is ook gericht op komend paasweekend. Mijn gezin komt over vanuit Alphen, zodat we gezellig weer enkele dagen samen hebben. Mijn schema heb ik daarom de afgelopen dagen opnieuw bekeken en hier zo goed als mogelijk op afgestemd. Ik heb enkele lange etappes opgeknipt in een aantal kortere. Degene die zin heeft kan dan zaterdag met me meelopen. Ik kijk er naar uit om ze weer te zien.

Glimlach in Lachy
Op enig moment loop ik het dorpje Lachy binnen. In dit dorpje ontspringt een klein riviertje. Ik neem een kijkje bij de bron. Een stuk verderop in het dorp staat een auto geparkeerd. Zie ik dat nu goed? Onder het kenteken heeft deze auto een afbeelding van de Jacobsschelp, het symbool dat ik nu al een aantal weken volg. Dat is grappig. Ik ben eigenlijk wel erg benieuwd naar het verhaal achter deze keuze van de autobezitter. Er is echter niemand te zien. Het verhaal zal ik dus zelf moeten bedenken.

Diversiteit
Weilanden, akkers, druivenvelden. Alles komt vandaag voorbij. Net als in Baye kom ik rondom Sezanne ook weer tussen de druivenstruiken terecht. Af en toe zie je iemand aan het werk. Ook een aantal boeren is met hun tractors de akkers gereed aan het maken om daar later dit jaar te kunnen oogsten.

Op enig moment kom ik weer tussen de fruitbomen terecht. De bloesem staat er goed in. Deze bomen zullen weer veel vrucht dragen als het weer wil meewerken. Ik zie ook een dier tussen de fruitbomen scharrelen. Ik zie het aan voor een vos, maar vindt het dier qua afmetingen wel aan de forse kant. Ik weet eerlijk gezegd niet of er nog andere dieren met deze omvang in deze omgeving voorkomen.

Waterbed
Een matras is een belangrijke voorwaarde voor een goede nachtrust. Dat zal na vandaag voor niemand meer een geheim zijn. Toch kan je ook overdrijven wanneer je graag een waterbed wilt. Ik passeer op enig moment een gebiedje met een aantal plassen / vijvertjes. In één ervan heeft iemand een matras gedumpt. Dit moet met opzet zijn gebeurd. Op deze manier vervuilen we de natuur wel heel erg.

Vlinders
Al eerder heb ik het over meefladderende vlinders gehad. Ook vandaag kwamen verschillende vlinders met ieder hun eigen kleur een tijdje naast me fladderen. De gedachte dat er onderweg op me wordt gelet en dat deze vlinders voor mij inmiddels symbool staan voor personen die tijdens mijn avontuur over mij waken, zorgen ervoor dat er tranen in mijn ogen wellen. Dit geeft zo'n fijn gevoel!

De vlinders roepen bij mij ook een bepaalde symboliek op ten aanzien van het loslaten. Jaren terug las ik daarover een tekst: de 'parabel van de vlinder'. De parabel van de vlinder is op verschillende manieren beschreven. Een ervan is deze:

'Een man zag eens een vlinder,
die bezig was zich uit z’n cocon los te maken om in een prachtige nieuwe gedaante ter wereld te komen.

Vol medelijden pakte hij z’n zakmesje en sneed het weefsel voorzichtig los.

Toen nam hij het diertje voorzichtig in z’n handen en wierp het hoog in de lucht.

Tot zijn verbijstering dwarrelde het hulpeloos wentelwiekend naar de grond, niet in staat om te vliegen.

Door het werk van de vlinder om uit z’n omhulsel te komen over te nemen, had hij het diertje onbedoeld beroofd van de levensnoodzakelijke oefeningen om te kunnen vliegen.

Soms zijn worstelingen precies wat we nodig hebben in het leven. Als we ons leven zouden leven zonder obstakels, dan zouden we kreupel raken. We zouden niet zo sterk zijn als we zouden moeten zijn. We zouden nooit kunnen vliegen.'

Deze parabel heb ik goed in mijn oren geknoopt en heeft me in de loop van de jaren ook geholpen om mijn kinderen hun eigen leven te leren leven. Waar ik ze in beginsel voor alle gevaren wilde behoeden en beschermen, heb ik die neiging al los kunnen laten. Hopelijk lukt dat binnenkort op meerdere vlakken waardoor ik het ook mezelf makkelijker maak. Mijn gevoel is dat dit inmiddels al volop in gang is gezet.

Home Alone again
Ook vandaag ben ik weer alleen in een huis. Ik ben te gast bij een super lief Nederlands echtpaar, dat al een groot aantal jaren in Frankrijk woont. Zij hebben enkele huizen van hun eigen woning een tweede woning als gastenverblijf ingericht. Daar mag ik vanavond en vannacht verblijven. Vanmiddag ben ik ontvangen door de gastvrouw die me hartelijk heeft verwelkomt. Zojuist heb ik een zeer geanimeerd gesprek met de gastheer achter de rug. Morgenochtend mag ik de deur achter me dichttrekken om de volgende etappe te lopen.

Dag 17: 31,3 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad