Petit déjeuner
De wekker staat vroeg. Gisteren was de zon in de middag al fel, vandaag is nog warmer weer verwacht. Ik vertrek daarom vandaag bijna een uur vroeger. Met mij overigens alle andere gasten in de refuge. Uiteindelijk doe ik de deur op slot en stop ik de sleutels in de brievenbus.

Gisteren heb ik na de zelfbereide maaltijd en het schrijven van de blog de luiken van de slaapkamer en mijn eigen luikjes op tijd dichtgedaan. Ik heb wederom goed geslapen en sta daarom redelijk goed uitgerust op.

In Frankrijk noemen ze het ontbijt 'Petit déjeuner'. En 'petit' was het ontbijt zeker. Een paar beschuitjes en wat kleine jammetjes liggen op ons te wachten. Ik heb daarom mijn eigen voorraad ook meegenomen richting de ontbijttafel. Met een goed gevulde maag kan ik weer op pad.

De Duitse pelgrim met de ruitjesblouse was weer als eerste weg. Hij gaat ontbijten in een bar. We zien hem kort na ons vertrek nog wel lopen, of beter gezegd kuieren, maar de rest van de etappe niet meer.

Het Franse echtpaar dat ook in Périgueux in de refuge zat, was ook voor ons weg, maar hebben we niet meer gezien tot in de refuge op onze eindbestemming.

Schijnen
De zon straalt al flink, dus ik heb mijn vest al in de refuge in mijn rugzak opgeborgen.

Ik loop de etappe vandaag weliswaar weer samen met Pelgrim Wim uit Ruurlo, maar ga mijn eigen etappe lopen. Ik kies er daarom voor om net als op de dagen dat ik nog echt alleen liep op tijd mijn foto's te maken en te genieten van alles om me heen.

Het eerste stukje lopen we nog samen door de straten van Mussidan. Zodra we daar buiten zijn en we letterlijk het bos worden ingestuurd, geef ik bij Wim aan dat ik wat foto's maak en dat hij mag doorlopen.

Ik merk aan mezelf, dat ik toch de neiging heb om te gaan versnellen om Wim in te halen. Ik blokkeer deze drang bewust door nog wat foto's te maken en daarna rustig door te wandelen zonder te versnellen. Het lukt me goed. Yes!

De eerste helft van de etappe na een korte start in Mussidan door bosrijk gebied. Een mooi parcours waar ik mijn beenspieren weer lekker kan trainen. Ik concentreer me op mijn ademhaling en de geluiden en beelden om me heen. Ik kom weer helemaal tot rust en voel me ontspannen.

Op enig moment zie ik Wim op mij staan te wachten. Samen lopen we weer een deel om daarna elkaar weer volop de ruimte te geven.

Ogen
Het tweede deel van de etappe lopen we vooral over asfaltwegen. Gelukkig zijn dit met name de verbindingswegen tussen de verschillende dorpen en gehuchten. Met de drukte van het verkeer valt het dus wel mee.

Op enig moment schiet er een ree uit het bos de weg op. Ik zeg 'blijf staan'.

Zowel Wim als de ree denkt dat dit voor hem/haar bedoeld is, wat eigenlijk ook zo is.

De ree kijkt mij lief aan en wacht geduldig tot ik mijn camera gepakt heb. Nog even naar het vogeltje kijken en de reebruine ogen zijn voor altijd vastgelegd. Wat zijn het toch mooie sierlijke dieren.

Hoe Wim naar me heeft gekeken weet ik eerlijk gezegd niet. Ik ga het hem ook maar niet vragen.

Naast de ree zien we opvallend veel roofvogels vliegen. Fascinerend om te zien hoe zij op de thermiek van de lucht zweven. Ik blijf de spanwijdte van de vleugels ook heel bijzonder vinden.

Smaken verschillen
Ik heb eerder aangegeven te kunnen genieten van de verschillende bloemensoorten die ik langs de kant van de wegen en paden zie. Madeliefjes en boterbloemen zijn twee namen die ik kan onthouden.

Op enig moment naderen we het dorpje Saint Géry, waarvan het kerkje mijn blik vangt. In de berm ontwaar ik bloemen (grote witte kelk met een gele stamper) die ik uit de bloemenwinkel ken. Samen met het kerkje op de achtergrond maakt dat voor mij een mooi totaalplaatje. Wim ziet de bloemen en zegt 'Dat zijn nou echte begrafenisbloemen'. Ik bedank Wim hartelijk. Voortaan denk ik iedere keer als ik die foto zie aan begrafenissen.

Bermkapelletjes
Een aantal kilometer verder zie ik een Mariakapelletje. Het kapelletje heeft de vorm van een grot. Blijkbaar zijn ze bang dat Maria er vandoor gaat en ergens verderop nog eens gaat verschijnen, want ze hebben er gaas voor gespannen.

Voor het kapelletje staan dezelfde bloemen als eerder in de berm. 'Mooie bloemen hé Wim?', vraag ik belangstellend.

Het is overigens weer een hele tijd geleden, dat ik een kapelletje in de berm heb zien staan. Stenen, houten of ijzeren kruizen zie je wel, maar kapelletjes heb ik vooral in België en Noord-Frankrijk veel langs de weg gezien.

Wees gegroet
Ik gebruik het Mariakapelletje als aanleiding om het 'Wees gegroet Maria' weer eens te oefenen.

Ik heb van mijn schoonmoeder het verzoek gekregen om in Santiago een weesgegroetje te bidden voor de achterblijvers en controleer zo of het er nog inzit.

Geslaagd met vlag en wimpel!

'Die lucht!'
Iedere morgen smeer ik mijn voeten in met voetencréme. Daar gaan mijn sokken overheen om het geheel luchtdicht te verpakken in mijn wandelschoenen.

Pelgrim Werner uit België vindt de pauzes en het feit dat hij dan zijn schoenen uit kon doen de mooiste momenten van de dag. Ook Pelgrim Wim uit Ruurlo doet iedere pauze zijn schoenen uit.

Ik heb tot vandaag mijn schoenen iedere keer aangehouden tot het moment waarop ik op de plaats van bestemming gearriveerd ben.

Vandaag heb ik deze gewoonte los gelaten! Tijdens de eerste pauze bij het Mariakapelletje heb ik de veters losgemaakt en de schoenen uit gedaan. De geur kon ontsnappen. Misschien is dat de reden waarom er gaas voor Maria was bevestigd. Anders had ze de grot misschien met een dichtgeknepen neus spontaan verlaten.

De luchtpauze is mij echter wel goed bevallen. Dit ga ik zeker vaker doen. Mijn voeten voelden na de pauze weer fris aan.

Kaal
Gisteren had ik het over mijn periodieke kortwiekbeurt. Daar ga ik het vandaag dus niet over hebben. De titel van dit stuk slaat op de kaalslag die ik onderweg regelmatig zie in de bosrijke omgevingen. Grote stukken, waar voorheen bomen hebben gestaan, bevatten nu alleen nog maar de resten van houtsnippers en struiken.

Nu wordt er in Frankrijk nog veel met houtkachels gestookt, maar dat zal niet de reden zijn verwacht ik. De jonge aanplant die ik zie zijn vooral naaldbomen. Daaronder groeit nagenoeg niets, hoewel er op de etappe van vandaag veel varens langs de kant van de weg en in het bos staan.

Einstein
Gisteren heb ik het over de spreuken en gezegdes gehad die Ilse mij dagelijks stuurt. Op de etappe van vandaag waren ook creatieve geesten aan het werk geweest. In het tweede deel van de etappe hangen aan de kant van de weg met regelmaat uitspraken van onder andere Albert Einstein en Confucius, die de geest prikkelen.

Een paar wil ik er graag van delen.
'A journey of a thousand miles,
begins with one step'

('Een reis van duizend mijlen,
begint met één stap')

'Imagination is more important than knowledge.
Knowledge is limited.
Imagination encircles the world.'
(Albert Einstein)

'Verbeelding is veel belangrijker dan kennis.
Kennis is begrensd.
Verbeelding omgeeft de hele wereld.'
(Albert Einstein)

'We have two lives.
The second begins when we realize we only have one.'
(Confucius)

'We hebben twee levens.
Het tweede begint op het moment dat we realiseren dat we er maar een bebben.'
(Confucius)

'It does not matter how slowly you go
as long as you don't stop.'

'Het maakt niet uit hoe langzaam je gaat
zolang je maar niet stopt.'
(Confucius)

Deze spreuken komen voor mij ook op een mooi moment van mijn avontuur. Ik laat ze op me inwerken en heb het gevoel hier de tweede helft van de reis stappen mee te gaan zetten.

Wijn
Gisteren stonden in het plaatselijke kruidenierswinkeltje een viertal grote vaten waarin verschillende wijnen zaten. Voor prijzen als € 1,70 de liter kon je daar een fles laten vullen met de wijn in de kleur van je voorkeur.

Vandaag zien ik in het eerste deel van de etappe al enkele kleine veldjes met druivenstruiken. Later in de etappe verandert dit in hele heuvels met keurig gerangschikte rijtjes druivenstruiken.

We zitten in de Perigord-streek, waar ook Bergerac in de naaste omgeving ligt. Ook de Bordeaux-streek ligt om de hoek.

In de Champagnestreek en rond Chablis stonden de druivenstruiken nog niet of nauwelijks in blad. Inmiddels is dat anders.

Vele hectaren heuvel zijn beplant en leveren over een tijdje ontelbare druiven voor onder andere de frisse fruitdrank die wij thuis op een warme zomeravond graag drinken.

Laatste loodjes
Met de zon erbij was de al lange etappe extra pittig. De laatste kilometers daal ik over een pad met in eerste instantie (te) hoog gras en daarna een smal rotspad vele meters.

Daaronder wacht de rivier de 'Dordogne'. In de streek was ik al een aantal dagen. Vandaag zie ik voor het eerst de rivier met de gelijknamige naam.

De rivier stroomt langs het eindpunt van vandaag: Porte-Sainte-Foy.

Ik logeer in een parochieherberg. Een mooi onderkomen met een mooie slaapzaal en andere voorzieningen.

Ik maak wederom mijn eigen maaltijd en verzorg morgenvroeg ook mijn eigen ontbijt.

Meer nu eerst: 'Oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker!'

Dag 47: 35,3 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad