Vroege vogel / Early bird

Gisterenavond heb ik nog lekker even buiten gezeten om aan mijn blog te werken en de etappe van vandaag voor te bereiden.

Ilse belde me om te vragen hoe het was gegaan. Ik kon niet anders zeggen dan dat het allemaal prima verlopen was. De eerste horden en bijbehorende onzekerheden zijn gepasseerd.

Ik ben gisterenavond in het hostel gebleven. Ik was nog de enige op de kamer toen ik mijn oordoppen in heb gedaan en ben gaan slapen. Hoewel ik wel andere kamergenoten binnen heb horen komen heb ik goed geslapen.

Omdat ik had gezien dat één van mijn kamergenoten geen pelgrim was heb ik de wekker om 7.30 uur gezet. Zo maak ik hem en eventuele anderen niet onnodig vroeg wakker.

Mijn biologische wekker stond blijkbaar nog om 6.00 uur. De kamer rondkijkend zie ik 2 andere kamergenoten.
Gek genoeg is het bed naast me leeg. Toen ik gisteren arriveerde lag daar al een pyjama op de kussens klaar en stonden er toiletartikelen op het nachtkastje. Die liggen er ook nu nog op precies dezelfde manier. Ra, ra, politiepet.

Omdat één van de andere kamergenoten rond half zeven al begint te rommelen, voel ik geen behoefte meer om tot half acht te blijven liggen.

Er is geen ontbijt in dit hostel. Ik heb gisteren daarom mijn ontbijt al gekocht. In de routebeschrijving heb ik gezien dat ik een park met bankjes passeer. Dat lijkt me een mooie gelegenheid om mijn ontbijt te nuttigen.

In plaats van om half acht uit bed, ben ik op dat tijdstip al op pad.
 

Zoekplaatje

Vanaf Verona tot in Bologna volg ik de route uit het boek van Albert Beekes. De kaarten in het boek zijn niet erg gedetailleerd. Dit in tegenstelling tot de tekst. Die is goed gedetailleerd.

Voor de zekerheid heb ik de route ook op mijn telefoon en op de GPS staan.

Waar ik gisteren bij het lezen van de etappe van vandaag dacht dat ik de GPS en/of telefoon vaak nodig zou hebben, valt dat in de praktijk heel erg mee. De route is prima beschreven en in de loop van de dag krijg ik steeds meer gevoel bij de bijbehorende kaarten.

Heel soepel kom ik in een uur vanaf het hostel dwars door het centrum via de buitenwijken in het buitengebied.
 

Daar aan de waterkant

Eenmaal Verona uit doemt de Adige weer op. Vorig jaar heb ik een aantal dagen langs deze rivier gefietst. Dit jaar wandel ik er waarschijnlijk enkele dagen langs.

Het 'route'boekje geeft namelijk aan: "Van hieraf loopt de route voor de komende 63 km grotendeels langs de Adige." Dat je het maar weet. Kan ik me daar alvast op voorbereiden.

Vandaag is de Adige inderdaad al het grootste deel van de etappe in mijn nabijheid. De ene keer heel snel stromend, op andere plekken weer heel rustig.

Grotendeels loop ik op dijken een aantal meters boven de rivier. Voor een groot deel zijn deze ingericht als voet-/ fietspad.
 

Villa Bernini of Buri?

Het routeboekje geeft aan dat ik vandaag langs Villa Bernini kom. Buiten staat echter Villa Buri aangegeven. Mogelijk is het dezelfde villa met verschillende namen.

Hier nuttig ik mijn ontbijt. Micky Mouse zit al op tafel te wachten. Hij heeft zich vermomd als Vincent van Gogh, maar ik herken hem toch best snel.

Bernini was een Italiannse architect en beeldhouder. In Rome staan de nodige beelden van hem. Ik ken de naam Bernini vooral van het Bernini mysterie, een boek van Dan Brown. Een schitterend en spannend boek uit een hele reeks, welke ook allemaal verfilmd zijn met Tom Hanks in de hoofdrol. Het Bernini-mysterie is één van mijn favoriete boeken.

Of Huize Bernini of Buri iets met de beeldhouder te maken heeft weet ik trouwens niet.
 

Olifantje

Wat is dat nu weer voor titel denk je misschien. Nee hoor, ik ben onderweg geen olifantje tegengekomen. Deze titel slaat op een voormalig wielrenner: Marco Pantani. Zijn bijnaam was "Het olifantje". Nu zijn er enkele dingen kenmerkend voor een olifant: zijn dikke poten, zijn slurf en zijn oren.

Hoewel sommige wielrenners best dikke poten hebben, had Pantani zijn bijnaam te danken aan zijn oren. Die bleken bovengemiddeld groot te zijn.

Helaas is Pantani in 2004 al overleden. Niet zomaar een natuurlijke dood overigens. Hij zat een dopingschorsing uit en kon daar niet mee omgaan. Hij overleed uiteindelijk aan een cocktail van cocaïne en anti-depressiva.

Ter nagedachtenis aan hem is onder andere een fietspad naar hem vernoemd. Aan dat fietspad is ook een rustplaats aangelegd met bankjes en wat speeltoestellen voor de kinderen.

Ik land ook aan op deze plek om even te rusten. Een ouder echtpaar, wat ik onderweg voorbij ben gelopen, komen aan dezelfde tafel zitten. Ze zijn benieuwd naar mijn reis. Helaas gaat het communiceren via mijn Duolingo-Italiaans nog niet erg soepel. En ik ben al 215 dagen iedere dag aan het oefenen, maar heb besloten dat ik daar mee te stoppen.
Na een paar korte Engelse zinnen nemen we afscheid. Ze wensen me veel succes.

Ook onderweg wordt me door een wielrenner een Buon Camino toegewenst.
 

Carriéreswitch

Zoals de meesten wel weten, overleed paus Franciscus op 21 april op een leeftijd van 88 jaar. Hij wordt vandaag begraven in Rome. Op het adres in Zevio, waar ik mijn lunch nuttig, staat de tv aan. Daarop wordt de uitvaart uitgezonden.

Ik ben op dit moment bijna 57 jaar.

Tegenwoordig nog te vroeg om al te lang bij je pensioen stil te staan. Wel een leeftijd om over de invulling van laatste (ongeveer) 10 jaren van het werkzame leven na te denken.

Toen de gezondheid van paus Franciscus een tijd terug al erg snel achteruit ging, kwam zijn opvolging door een Nederlandse pelgrim, die op weg zou gaan naar het Vaticaan, thuis al eens ter sprake.
Toen ik mijn eerste stempel voor mijn nieuwe pelgrimspaspoort ging halen bij het secretariaat van het Bisdom Breda deed ik daar al een open sollicitatie naar het pausschap. Ik had het gevoel dat zij een ander gevoel voor humor hadden dan ik.

Ik denk trouwens dat het pausschap aan mijn neus voorbij gaat. Ik verwacht namelijk dat tegen de tijd dat ik in Rome arriveer er al witte rook gesignaleerd zal zijn. Ik zal daarom onderweg ook andere mogelijkheden voor invulling van de laatste 10 jaar van mijn werkzame leven de revue laten passeren.

Dat ik mogelijk toch niet de nieuwe paus wordt heeft als voordeel dat de Sixtijnse kapel tegen de tijd dat ik in Rome ben weer verlaten zal zijn door de kardinalen en weer te bezichtigen zal zijn.

Kunnen Ilse en ik daar toch een kijkje nemen.
 

Laatste loodjes

Ze wogen zwaar vandaag, die laatste kilometers. Na mijn pauze in Zevio moet ik nog een tiental kilometers. Door mijn kuitblessure heb ik de laatste weken niet meer getraind om met bepakking te lopen.

De rugzak begint daarom steeds zwaarder op de heupen te drukken en mijn benen en voeten worden moe. De eerste drukpunten op mijn voeten worden merkbaar.

Ik ben dan ook blij als ik de B&B van vandaag bereik. Na een plezierige check-in check ik mezelf even helemaal out. Ik ontdoe me van schoenen, compressiesleeves en sokken en plof op bed.

Na een uurtje rust neem ik een fijne douche en zalf mijn voeten in. Daar zijn zich een aantal blaren aan het vormen. Mijn voeten blijven mijn zwakke plek.

Goede nieuws is dat mijn kuit zich vandaag heel goed heeft gehouden. Het lagere tempo van vandaag ga ik ook de rest van mijn reis volhouden. Hopelijk vindt mijn kuit dat ook dé oplossing, zodat deze niet opnieuw in de kramp schiet.

Dag 1: 33,2 km.

Geschreven door Josderoij.op.pad