Ego strelen
Wat heb ik lekker geslapen vannacht. In een fris en naar bloemetjes ruikend bed heb ik mijn slaapuren wel gemaakt.

Gisterenavond heb ik samen met de gastvrouw Petra, haar broer en nichtje lekker gegeten en gezellige gesprekken gehad. Ik laat ook de zelfgemaakte stempel in mijn pelgrimspaspoort plaatsen. Dit is echt een unieke stempel, want de aardappel waaruit hij gesneden was, is daarna op de composthoop beland.

Later dan ik de afgelopen weken gewend ben, heb ik daarna mijn bed opgezocht. De overige aanwezigen deden de afwas en kletsten wat bij.

Vanochtend aten we wederom samen aan tafel om het ontbijt te nuttigen.

Terwijl haar nichtje na het ontbijt de hond (een labradoodle) uitlaat, zegt Petra dat haar nichtje gisterenavond had gezegd "Als alle pelgrims zo zijn, dan wordt het zeker heel leuk hier." Dat prachtige compliment mag ik in mijn rugzak steken.

Zoals ik aangaf leeft Petra haar droom na om in Frankrijk als ervaren pelgrim langs de pelgrimsroute andere pelgrims op te vangen. Prachtig als je dat dan ook nog in de praktijk gaat verwezenlijken.

Bij het afscheid nemen zeg ik haar het een voorrecht te vinden haar eerste pelgrim te zijn geweest. Zij zegt op baar beurt het een voorrecht te vinden mij als haar eerste pelgrim te hebben mogen ontvangen. Op deze manier wordt die rugzak alsnog weer zwaar!

Klimmen en dalen
Na vertrek loop ik ook vandaag al weer snel het buitengebied in. Het eerste deel van de route loop ik parallel aan de rivier de Cure. Deze rivier loopt ook langs Accolay. Ik loop echter niet net als bij de Maas en het Canal de Haute Seine aan de kade van de rivier. Nee, ik loop dan weer hoger en dan weer op gelijke hoogte van de rivier.

Ik waan me op momenten weer in de Ardennen. Steile beklimmingen en afdalingen wisselen elkaar af. Hoewel de zon zich in de voormiddag nog niet laat zien, gutst het zweet van mijn voorhoofd. Ik doe er alles aan om het vochtverlies te compenseren door veel te drinken.

Ondanks de flinke inspanningen die ik moet doen, geniet ik van de prachtige omgeving waarin ik vandaag weer verkeer. De vergezichten van de afgelopen dagen laten zich dit keer maar sporadisch zien. Toch bevindt mijn eerste pauzeplaats zich op een prachtig punt met uitzicht over de diepte waarin akkers liggen, bosjes zichtbaar zijn en wegen doorheen kronkelen. Genieten met hoofdletter G is dit.

Gedurende mijn etappe kom ik ook door enkele dorpjes. Authentieke dorpjes met hier en daar nog een gigantisch kasteel aan de rand ervan. Wat moet hier vroeger een rijkdom geweest zijn.

Dieren zie ik niet veel vandaag. Een paar huppelende konijntjes, wat koeien, paarden, een ezel en wakende honden daargelaten.
Horen doe ik ze des te meer. De vogels, krekels en ja hoor de koekoek geven weer voldoende volume om ook daar van te genieten.

Af en toe een tractor op de akker en mensen die hun gras aan te maaien zijn. De geur van pas gemaaid gras kan lekker zijn. Tenzij je allergisch bent natuurlijk. Gelukkig is dat in mijn geval niet zo.

De etappe van zo'n 30 kilometer is erg pittig, maar wel super mooi.

Assisië
Op enig moment komt er een nieuwe bewegwijzering bij de voor mij al bekende kleuren en schelp. Het blijkt de bewegwijzering naar Assisië te zijn, welke ook door Vézelay komt.

Assisië is mij niet geheel onbekend. In een nog niet zo heel ver verleden ben ik als begeleider / kokkie / filmer met het jongerenkoor, waar op dat moment mijn jongste dochter nog lid was, een week naar deze Italiaanse plaats geweest. Een prachtige week, waarin we met een hele leuke groep mooie, ontroerende en fijne momenten hebben beleefd. De omgeving waarin we dat mochten doen was werkelijk schitterend. Ook Assisië is een prachtig stadje met mooie gebouwen en omgeving.

Ik heb als souvenir daar een met snijwerk versierd Tau-kruis als sleutelhanger gekocht. Deze had ik bij vertrek aan mijn rugzak bevestigd, maar helaas heeft deze de reis niet overleefd. Afgelopen zaterdag was er al een stukje afgebroken, zondag was hij ook nog van zijn ring gebroken. Assisië is overigens een plek waar ik waarschijnlijk nog wel eens zal komen.

Via Campaniensis
Eindpunt van vandaag is Vézelay. Een oud stadje gelegen op een eenzame heuvel. Volgens de legenden liggen hier de stoffelijke overschotten van Maria Magdalena in de basiliek.

Al van een aantal kilometers afstand zie ik de basiliek boven op de berg staan. Een magnifiek gezicht. Ik moet er echter nog wel naar toe. In de sfeer van vandaag gaat dat via een smal pad steil omhoog. Zuchtend, steunend en zwetend kom ik boven. De voorkant van de basiliek staat helaas in de steigers. Binnen in de basiliek heerst een serene rust. Ik haal als eerste een stempel. De jongedame achter de balie geeft me informatie over slaapplekken. Nadat ik de basiliek, inclusief de relieken van Maria Magdalena, heb verkend, ga ik naar de plaats die de jongedame me heeft gewezen. Ik word snel geholpen door een man, die me daarna naar de slaapzaal met 10 bedden begeleidt.

Ik ben de eerste pelgrim die zich heeft gemeld. Ik kies een bed en na een fijne douche ga ik het stadje nog verkennen. Ik koop bij de bakker en in de supermarkt mijn avondeten en eet dat in het park achter de basiliek op mijn gemak op. Wat een prachtig uitzicht heb je van hierboven.

Met mijn aankomst in Vézelay is de Via Campaniensis afgerond. Het bijbehorende boekje heb ik afgelopen zondag al mee terug gegeven. Van de resterende pagina's heb ik een foto gemaakt.

Morgenochtend sluit ik om 7 uur aan bij het ochtendgebed in de basiliek. Daarna ga ik vanuit Vézelay richting Nevers om van daaruit schuin naar beneden te wandelen.

Dag 25: 30,2 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad