Relax

Gisteren verder een rustige dag gehad. Na al mijn natte spullen voor het open raam te hebben gehangen heb ik heerlijk gedoucht. Het was een heel kleine douchebak, waar mensen die minder te been waren nauwelijks in en zeker niet zonder scheuren uit waren gekomen.

Ik wilde eigenlijk ' kleerscheuren' schrijven, maar dat is in relatie tot het uit de douche stappen waarschijnlijk een weinig voorkomende combinatie.

Het eerste deel van de avond heb ik doorgebracht in het restaurant. Daar ben ik geen bekende gezichten van de vorige dagen tegengekomen. Wel enkele Nederlanders en Belgen gehoord aan andere tafeltjes.

Ook heb ik gezocht naar de bezienswaardigheden in Florence. Daar kom ik vandaag. En voor mijn ogen definitief dichtvielen toch ook de return van de Champions League-wedstrijd tussen Inter Milaan en Barcelona nog maar gevolgd.

Aan de geluiden in het gebouw te horen waren meer mensen dat in het hotel aan het doen.

Ook in dit hotel zijn de geluidsisolatiemaatregelen niet optimaal toegepast.
 

Buikje vol

Het was erg rustig aan het ontbijt vanochtend. Ik persoonlijk heb er uitgebreid gebruik van gemaakt.

Met een volle maag ging ik dan ook op pad voor de laatste etappe van de Via Degli Dei.
Ik had gisteren al gekeken hoe ik het snelst weer op de route kon komen. Dat betekende dat ik een aantal honderden meters weer terug moest over de drukke weg die de oude meneer me gisteren nu juist had afgeraden. Tja, het is wat het is.

Vanaf meter 1 merk ik (en zie ik het ook) dat ik bergop moet. Het zweet loopt me daarom al snel weer van het voorhoofd. De bril wordt door de vallende druppels helaas niet altijd ontzien. Mijn beeld vertroebelt daarom druppel voor druppel. En laat mijn shirt nu ook steeds minder droge plekjes hebben om mijn bril schoon te maken en zo het zicht te verbeteren.

Op de weg omhoog staat er op enig moment een bord 'Welkom in Pontassieve'. Dat is echter pas de eindbestemming van de etappe van morgen. Door de beklimming loop ik dus blijkbaar redelijk in rondjes door verschillende gemeenten.
 

Up en down

Klimmen moet ik ongeveer een uur. Variërend van hellend tot best wel steil. Het klimmen gaat me best goed af, al zeg ik het zelf.

Het is heerlijk stil in het bos. Ik hoor allen het kwetteren van de vogels en mijn eigen gehijg. Ik ben op weg naar de top van de laatste berg van de Via Degli Dei: Il Pratone.

Onderweg naar boven worden me naast de stijgende paden met stenen, modder, boomwortels en rotsen af en toe ook mooie doorkijkjes voorgeschoteld.

Af en toe valt er een druppeltje regen, maar voor dit weer doe ik het hoor. Heerlijk wandelweer is het vandaag.

Bijna boven kom ik voor het eerst vandaag andere wandelaars tegen. Twee in dit geval, die aan de weg naar beneden 'aan mijn kant van de berg' begonnen zijn.

Eenmaal boven tref ik een gedenksteen voor een (toneel)schrijver uit Florence aan en kan ik naar alle kanten naar mooie uitzichten kijken.

Als je op een top van een berg aankomt, weet je één ding zeker. Je kunt hier niet verder omhoog. Ik moet dus naar beneden.
 

Voorzichtig

Het eerste deel gaat prima. Al snel loop ik op een breed grindpad, wat redelijk gelijkmatig daalt.

Verderop wordt het anders. Een steil dalend bospad met veel losliggende keien. Ondanks dat er weinig modder is, merk ik toch dat ik erg voorzichtig ben. De ervaring van eergisteren heeft toch wel iets met me gedaan merk ik.

En dat is prima trouwens. Ik heb alle tijd vandaag en hoef niet te gaan hooien.
Ik geniet daarom ook volop van de prachtige vergezichten, waarbij ook de koepel van de Dom van Florence af en toe te zien is.
 

We zijn er bijna

Het duurt echter nog even voor ik in de bewoonde wereld ben.

Als ik in het dorpje Maiano ben neem ik blijkbaar een verkeerde afslag. Ik zou links voor een wit kerkje een onverhard pad in moeten. Ik heb echter zowel het onverharde pad als het witte kerkje niet gevonden. Ik denk dat ik net te vroeg een afslag genomen heb.

In Florence heb ik trouwens wel een paar witte kerken gezien, maar daar waren geen onverharde paden in de buurt.
 

Firenze

Eindbestemming van vandaag is Florence. In het Italiaans heet het Firenze.

Aan de hand van Google Maps volg ik de weg naar de stad. Zoals ik al wel vaker gezegd heb, ben ik geen 'man van de stad'. Ook vandaag blijkt dat maar weer eens.

De drukte, hectiek en het wachten voor de vele stoplichten haalt mijn plezier van het wandelen naar beneden. Florence is ook een best grote stad. Voor je in het centrum bent, duurt daarom best lang. Ik besluit daarom om nog even wat boodschapjes te doen én nog te lunchen voor ik het oude centrum in ga.

Ik kom het centrum aan de achterkant van de witte Dom binnen. Aan de zij- en voorkant van de Dom is het echter stervensdruk. Er staat ook een gigantische rij om de Dom van binnen te aanschouwen.

De Dom is trouwens het eindpunt van de Via Degli Dei. Die heb ik daarom hiermee afgesloten. Later in de middag haal ik de laatste stempel bij het toeristeninformatiecentrum.

Een andere kerk in Florence is het beginpunt van de Franciscaanse voetreis, die ik morgen start.

Dit is de Basilica di Santa Croce. Die ligt verderop in Florence en is trouwens ook wit. Dan daar ook nog maar even naar toe. Hoewel hier ook de nodige mensen zijn, valt de hoeveelheid in het niet bij de mensenmenigte bij de Dom.

Ook bij deze kerk kies ik er voor om niet in de rij te gaan staan. Als ik de buitenkanten van deze kerken zie, verwacht ik ook binnenin een enorm aantal kunstschatten.

De rest van mijn reis staat in relatie tot het leven van Franciscus. Die deed juist afstand van al zijn bezittingen. Zonder als een moraalridder over te willen komen vind ik dat contrast te groot met de pracht en praal hier in Florence.

En eigenlijk vind ik het hier ook gewoon te druk. Zo simpel is het ook.
 

Stempel

Ik zoek het adres op van het toeristeninformatiepunt wat in de folder van de Via Degli Dei staat om een laatste stempel te laten zetten. Helaas heb ik op dat adres geen toeristeninformatiepunt gevonden.

Wel op een ander adres. Dan daar maar naar toe. Ik wil daar dus de laatste stempel van de Via Degli Dei laten zetten én tegelijkertijd ook de eerste in het pelgrimspaspoort richting Assisië en Rome.

Op het opgezochte adres hebben ze echter alleen de stempel van de Via Degli Dei. Voor andere, qua symboliek mooiere, moet ik naar het andere kantoor van het toeristeninformatiecentrum. Die zit bij het station.

Ik heb mijn wandelkleren toch nog aan, dus ook daar dus nog even naar toe. Die 600 meter kunnen er ook nog wel bij.

Daar was binnen het stempelassortiment de keuze reuze. Ik kies er twee.
De eerste stempels voor het vervolg zijn dus inmiddels ook gezet.

Ik zoek daarna het adres op van het hostel waar ik vannacht verblijf. Dat ligt niet ver van het station vandaan.
Ik verblijf hier op een vijfpersoonskamer.

Morgen begin ik dus aan de etappes uit het boek(je) van de Franciscaanse voetreis.

Dag 12: 28 km.

Geschreven door Josderoij.op.pad