Slaapzaal
Ook afgelopen nacht kende mijn slaapzaal welgeteld twee bedden. Deze bedden hebben naar mijn mening toch een hele andere kwaliteit dan de stapelbedden op de grote slaapzalen.

Ik heb in ieder geval weer geslapen als een (J)os.

Deze keer staat de wekker al om vijf uur. Het lopen van de Camino is dus geen synoniem voor 'vakantie'.

Natuurlijk is het zo vroeg zetten van de wekker mijn eigen keuze. Het bij de verwachte hoge temperaturen vroeg starten bevalt mij echter zo goed, dat ik dat offer graag breng. Ik voel het als ochtendmens trouwens niet eens als een offer.

Uitzondering
Bij de hostel kan eigenlijk pas vanaf zeven uur ontbeten worden. Toen we gisteren aangaven graag uiterlijk half zeven te willen vertrekken, wilde de gastvrouw de zeven uur vervroegen naar half zeven. Haar man kwam ons echter nog verder tegemoet, door op onze vraag van ontbijt om zes uur positief te antwoorden.

Gisteren waren ook de pelgrims Bruno uit Frankrijk en Pelgrim 'Wrangler' Luc wel geïnteresseerd in dat tijdstip. De gastheer en -vrouw geven ons vieren daarom deze speciale behandeling. Om zes uur zitten we dus aan het ontbijt.

Prachtig begin
Om tien voor half zeven ben ik op pad. Pilger Robert is om zes uur al vertrokken. Hij had zelf nog brood in de rugzak.

Pelgrims Bruno en Luc verlaten de hostel kort voor ons.

Als ik de deur uit loop, komt de zon net op. De temperatuur is heerlijk. Al snel lopen we weer in open terrein waar we verder kunnen genieten van de mooie zonsopkomst.

Er hangt wat bewolking, waardoor sprake is van perfecte wandelomstandigheden. 'What a wonderful world' van Louis Armstrong is het lied dat in me opkomt.

https://youtu.be/CWzrABouyeE

Elk voordeel heb zijn nadeel
De etappe van vandaag ligt net beneden de dertig kilometer.

Marguarite en ik hebben, naar aanleiding van de signalen van Robert gisteren, gisteren afgesproken elkaar scherp te houden op onze snelheid. We hebben allebei de neiging om het tempo op te schroeven als het lekker gaat. Omdat we tijd genoeg hebben, kunnen we het rustig aan doen.

https://youtu.be/COlWFhXTuN4

De eerste plaats waar ik vandaag door kom is het stadje Santa Domingo de la Calzada.
Op de Sint Jacobsroute is dit een belangrijke plaats, aangezien hier Domingo de Viloria zijn leven aan de pelgrimsroute wijdde door een weg aan te leggen, een brug te bouwen en een herberg en een ziekenhuis voor pelgrims te stichten.

Hij is begraven in de kathedraal van de stad. In deze kathedraal wordt een paar witte kippen gehouden. Dit herinnert aan 'het wonder van Santo Domingo'. Ik citeer uit de routegids:
"Ergens in de 14e eeuw zouden de Duitse pelgrim Hugonell en zijn ouders in Santo Domingo verblijf gehouden hebben. Toen de jongeman de liefde van de herbergiersdochter afwees, betichtte het beledigde meisje hem van diefstal. De jongeman eindigde aan de galg. Op de terugweg van Santiago troffen zijn ouders hun zoon aan het begin van Santo Domingo aan - aan de strop, maar levend, op de schouders van Santo Domingo. Toen ze dit meldden aan de rechter, die aan tafel zat, zei hij tegen ben 'Jullie zoon is even dood als de gebraden kippetjes op mijn bord'. Hij was nog niet uitgesproken of de vogels kwamen luid kraaiend overeind. Als herinnering droegen de rechters van de plaats lange tijd een touw om hun hals, die later door een gerieflijke band werd vervangen. De kippen in de kerk worden om de drie weken vervangen."

Tegenover het voordeel van het vroege vertrekken staat het nadeel dat de kathedraal nog niet door mij van binnen te bezichtigen is. Hij gaat pas om gaat pas om half tien open.

Vlieg met me mee
Ik pak ook vandaag mijn momenten weer om de mooie omgeving in me op te nemen en af en toe te vertragen voor het maken van een foto. Marguarite noemt dit inmiddels 'Jos-momentjes'.

De extra meters die ik hierdoor maak op een etappe vallen in het niet bij het plezier en de ontspanning die ik hier uithaal.

Ik ben echter niet de enige die geniet van de omgeving. Ik zie de eerste luchtballon van dit jaar. De inzittenden moeten vast ontzettend genoten hebben van de prachtige uitzichten vanuit de ballon daarboven.

Pauzemuziek
Na zo'n acht kilometer doet zich in Grañón de eerste mogelijkheid voor voor een pauze. Wanneer we daar aankomen, zit Pilger Robert al op ons te wachten.

Het is een gezellige pauzeplaats. In een Citroën-busje worden hapjes en drankjes verkocht onder het genot van aanstekelijke muziek. Ik krijg zin om lekker te gaan dansen, maar dat toch niet. Het is hier al aardig druk met pelgrims.

De rest van de etappe lopen we weer met zijn drieën. Er is een hele prettige klik tussen ons.

Robert kan heerlijk lachen om de Nederlandse woorden die hij af en toe van Marguarite en mij hoort. We praten Duits, Engels en af en toe Nederlands en Frans door elkaar. Soms zelfs in één zin.

Overgang
Nee, dit is geen hoofdstuk over Marguarite of mijzelf. Vandaag verlaat ik de Rioja-streek en ruil deze in voor de autonome regio Castilla y Léon. Binnen deze regio lopen we nu in de provincie Burgos. De stad Burgos zal ik over een aantal dagen passeren.

De overgang naar een andere regio vertaalt zich ook in een veranderend landschap. De velden met druivenstruiken maken plaats voor een heuvelachtig landschap met velden in verschillende kleuren en gewassen. Een bonte lappendeken met daartussen lange paden. Als ik het goed begrijp zullen die lange paden de komende periode vaker voor komen.

Frankrijk?
Een kleine vijf kilometer voor de eindbestemming Belorado willen we nog pauzeren en lunchen. Bij bet naderen van het dorpje Villamayor del Rio maakt een bar-restaurant met een groot bord reclame. Dat is 'the place to be' voor pelgrims die willen pauzeren en lunchen.

Dat had je gedacht.

Net als me regelmatig in Frankrijk is overkomen, is ook deze gelegenheid gesloten. Ondanks de openingstijden van 09.00 - 21.00 uur, waarmee op de deur wordt gepronkt.

Als alternatief lopen we daarom het dorpje maar in om op het dorpspleintje op één van de bankjes uit te rusten. Wie wat bewaart, heeft ook wat. Ik heb nog enkele boterhammen en lachende koe-kaasjes, die nu goed van pas komen.

Laatste loodjes
Het laatste deel van de etappe loopt parallel aan een drukke doorgaande weg. Hoewel het eindpunt Belorado niet ver meer kan zijn, is het pas op het laatste moment zichtbaar. Het ligt namelijk net om de hoek achter een berg. Spontaan ga ik 'Just around the corner' van Cock Robbin zingen.

https://youtu.be/o17HJDwMqn4

Pilger Robert herkent het, Marguarite niet. Ook niet na het beluisteren van het origineel overigens.

De eerste herberg van het stadje wordt de onze. Er is hier de mogelijkheid tot lunch en diner, dus we landen hier aan. Voor een boodschapje moeten we een klein stukje lopen.

Achter de balie tref ik een Nederlandse vrouw aan. Ze woont al dertig naar in Spanje en werkt sinds twee-en-een-halve maand bij de albergue.
Na het inchecken lunchen we hier. Na het douchen begin ik aan mijn blog.

Vanavond na het eten bekijk ik de route voor morgen. Ook dan vertrekken we weer vroeg om zo optimaal mogelijk van de fijne wandeluren te kunnen genieten.

Dag 66: 29,8 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad