Schelpen zoeken
We hebben gisteren na de etappe nog een gezellige avond op ons logeeradres gehad. Laat gegeten en daarna lui op de bank om te lezen, tv te kijken of een blog te schrijven.

Ilse en Ans besluiten om mij op mijn verzoek op tijd weer in La Coquille af te zetten en daarna ook meteen aan de terugreis naar Alphen te beginnen. Ik heb een etappe boven de 30 kilometer in het vooruitzicht en wil daar graag op tijd aan beginnen.

We staan vanochtend vroeg op en zorgen dat we alle drie weer op onze eigen manier de reis kunnen vervolgen. Alle drie hebben we ook onrustig geslapen.

Op dat moment regent het flink. Dit is voor mij reden om toch alvast maar voorzorgsmaatregelen te treffen. Regenbroek in de jaszak, gamaschen aan de voeten en de beschermhoezen voor fototoestel en telefoon aan de nek.

We treffen op de oprit de door boer Dirk-Jan gevonden vrouw Petra, die net terug komt van de eerste koemelkbeurt van vandaag. We bedanken haar voor het gebruik van de mooie woning en zijn weer op pad.

Om acht uur zijn we in het stadje met de naam van de Jacobsschelp. Bij de kerk nemen we afscheid. Waarschijnlijk duurt het nu tot na mijn aankomst dat ik Ilse weer in levende lijve ga zien. Ik ben ontzettend blij dat zij en Ans de reis naar hier hebben gemaakt. Het waren twee fantastische dagen.

Vijftig tinten grijs
Amper La Coquille uit vallen de eerste druppels van vandaag. De donkere lucht voorspelt niet veel goeds. Aan de andere kant komt er ook zonnelicht tussen de wolken door. Fascinerend vind ik het kleurenpalet wat zich vandaag op de zwart-wit waaier bevindt.

Hoewel ik op een wandeldag de voorkeur voor de lichtste kleuren heb, heeft donker vandaag ook een belangrijk aandeel. Nadeel van die donkere kleur is dat hier vaak het nodige water uit valt. Zo ook vandaag. De voorzorgmaatregelen blijken dan ook al snel terecht genomen te zijn.

De pauzes blijken vandaag ook perfect getimed te zijn. Bij de eerste pauze begint het harder te regenen. Gelukkig zijn er bomen waar ik kan schuilen. Naast nog rechtstaande bomen ligt er ook heel veel hout, wat vroeger recht heeft gestaan, maar nu in handzaam formaat ligt te wachten om de houtkachel in te gaan.

Want houtkachels worden er genoeg gebruikt in Frankrijk. Iedere boomsoort heeft zijn eigen specifieke geur. Vandaag rook ik weer een hele frisse en wat zoete geur. Die ruikt erg lekker. Van welke boomsoort dat afkomstig is, weet ik eerlijk gezegd niet.

Oude bekende
Ik loop op het moment van mijn eerste pauze al een tijdje niet meer alleen.

Ongeveer drie kwartier na de start heb ik er al een flinke afdaling en klim opzitten. Het lijkt wat open te trekken, maar soms bedriegt de schijn.

Ik ben net bezig wat aantekeningen te maken in mijn notitieblok als ik achter me iets hoor. Het is Pelgrim Wim uit Lochem. Hij heeft vannacht in de pelgrimsherberg van La Coquille geslapen en is kort nadat ik daar ben langs gekomen ook op pad gegaan.

Met hem loop ik de rest van de etappe. We zijn daarbij echter zeker niet continu met elkaar aan het ouwehoeren. Zowel Wim als ik hebben ook behoefte aan onze 'eigen stiltemomenten', die we elkaar ook gunnen. We voelen dat over en weer goed aan. Je loopt ten slotte allebei je eigen Camino.

Wim is er bij de eerste pauze ook bij en zoekt beschutting bij het opgestapelde gezaagde hout. Hij is letterlijk even onder zeil.

Ook onze tweede pauze is perfect getimed. We bevinden ons in het stadje Thiviers, waar we onze lunch op de weekmarkt en plaatselijke bakker hebben gevonden. De lucht wordt weer donker. Omdat een kop koffie ons wel aantrekkelijk in de oren klinkt, zoeken we een kleine brasserie op. We zitten net en er valt me toch een bak water naar beneden. Wim en ik kijken elkaar aan en weten dat we een hele goede keuze hebben gemaakt.

Ritme
Niet iedere dag is hetzelfde. Ik merk dat mijn voeten vandaag wat sneller vermoeid raken dan de dagen hiervoor. Ik schat in dat dit misschien toch met het verschil in gewicht van mijn rugzak van gisteren en vandaag te maken heeft.

Gisteren had ik alleen wat hoognodig eten en drinken bij me. Vandaag heb ik mijn hele hebben en houden voor de komende periode op mijn rug.

Ik concentreer me op het ritme van mijn voeten en probeer in dezelfde cadans te blijven. De beklimmingen en afdalingen maken dat wel lastig. Ook het verschil tussen de perioden van miezer en zon heeft effect op dit ritme.

Toch blijft de cadans er vandaag goed in. Ik geniet van de mooie vergezichten, waarin de hoogteverschillen die er in deze streek zijn goed opvallen. Ik geniet ook van het gezang van de vogels en van het geluid van de krekels in het gras. Ook de koekoek laat zich weer horen. Van het volume van het gezang van de vogels zou je al kunnen afleiden wat het weertype is. Bij meer zonnige omstandigheden wordt de volumeknop opengedraaid. Deze knop gaat de andere kant op als er regen aankomt. Zo heeft de natuur een redelijk voorspellend vermogen.

Internationale bekendheid
We naderen het dorp wat de eindbestemming is van vandaag: Négrondes. Het adres van de familie van onze overnachting staat niet in de lijst. Nog voor het dorp zie ik bij een huis een bord in de tuin staan, waarin de bewoners zich als pelgrimsopvang presenteren. Het blijkt ons overnachtingsadres te zijn.

Ik bel aan en de man des huizes verwelkomt ons als eerste. Wanneer de vrouw des huizes mij ziet, zegt ze me te kennen van foto.

Ik vermoed dat de pelgrims Marguarite en Werner, met wie ik eerder liep, hier zijn geweest. Dat blijkt inderdaad te kloppen. Zij hebben hier vannacht overnacht. It's a small world after all.

Walnoten
Het laatste deel van de etappe lopen we tussen heel veel notenbomen. Ook rondom het huis van ons overnachtingsadres staat er een groot aantal. We worden uitgenodigd voor een aperitief voorafgaand aan het avondeten. De vrouw des huizes geeft aan dat zij die likeur van walnoten heeft gemaakt.

We gaan deze zo proeven. Omdat ik niet weet in welke staat ik na het eten terugkeer, besluit ik mijn blog al voor dat moment te posten.

Dag 43: 31,8 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad