Catweazle
Gisteren ben ik samen met de gastvrouw naar haar huis met logeermogelijkheden gereden. Tijdens mijn wandeling had ik het bord 'Landat', dat verwijst naar deze plek al gezien. De modderpad er naar toe was voor alle voertuigen, behalve een zware tractor, van die zijde een onmogelijke toegangsweg. Onze rit ging dan ook langs de andere kant. Desondanks staat het huis echt 'in the middle of nowhere'.

De gastvrouw vertelde mij dat Eric, een andere pelgrim met scheenbeenklachten, al enkele dagen bij haar had doorgebracht. Ook haar oom zou gisteren bij haar komen overnachten als tussenstop vanuit Amsterdam naar Zuid-Frankrijk. Op het moment dat wij arriveerden was hij, oom Dirk, al gearriveerd. Hij had van alles meegebracht. Plantjes, een stoel, eten en noem maar op. Oom Dirk heeft een erg onverzorgd uiterlijk en doet mij denken aan Catweazle, die in mijn jeugd op tv allerlei avonturen beleefde. Oom Dirk had een prachtige licht lila regenjack en een kleurige groene sjaal over zijn sjofele uitrusting. Bovendien heeft Catweazle een onverzorgde lange baard, die zich naar beneden toe uitsplitst in twee delen.

Mijn dochters Britte en Lobke laten regelmatig hun mooie volle bos haren groeien tot een dusdanige lengte dat hier pruiken van gemaakt kunnen worden. Ik denk dat ze met de kwaliteit van die haren heel blij zullen zijn. Ik schat in dat de haren van de baard van oom Dirk de eerste keuring niet doorkomen en als nestelmateriaal voor cavia's en hamsters worden gebruikt.

Loslaten
Ik krijg van één de aanwezigen in het huis de vraag in hoeverre mijn doel om 'los te laten' past bij het maken van een blog, waar blijkbaar mensen ook op zitten te wachten. Hangen met de blog geen verplichtingen en verwachtingen richting mij samen, die recht tegenover 'loslaten' staan?

Ik voel dit persoonlijk absoluut niet zo. Ik heb het misschien al eerder geschreven, en als dat het geval is heb ik die herinnering in ieder geval losgelaten, maar ik schrijf deze blog als eerste voor mij zelf. Ik beleef dit avontuur op mijn eigen manier, waarbij er momenteel een focus is op het volgen van de aanwijzingen en bordjes. Ik geniet daarbij ook ontzettend van allerlei indrukken, geluiden, beelden, geuren en gevoelens die ik zie, hoor, ruik en voel.

Die wil ik graag voor mezelf vastleggen om later terug te kunnen lezen en te herbeleven. Dat mijn gezin, familie, vrienden en bekenden dit daarnaast ook kunnen meebeleven gun ik ze van harte.

Etappe
Medepelgrim Eric had gisteren weer gewandeld. Zonder rugzak nog deze keer. Hij wilde vandaag vanaf het punt waar hij gisteren was gestopt de etappe naar Chateau Porcien afmaken. Chateau Porcien is ook het eindpunt van mijn etappe van vandaag. Omdat ik gisteren al een aantal kilometers van de etappe van vandaag heb gelopen, laat ik me afzetten op het punt waar ik gisteren ben gestopt.

Het heeft vannacht en vanmorgen flink geregend. De etappe van vandaag verloopt, op een enkel druppeltje regen na, droog. Het landschap verandert naar een veel glooiendere omgeving, waar de sterke stijging en daling van de afgelopen dagen veel geleidelijker verloopt.

Ik kom door enkele kleinere en grotere dorpen. Wat opvalt is het grote aantal huizen dat leeg of te koop staat. Een groot aantal huizen is in dermate slechte staat, dat deze als onbewoonbaar te boek zullen staan. De verpaupering slaat hard toe. Waar we in ons mooie Alphen blij mogen zijn met de vele jonge gezinnen die er voor kiezen om in een kleine gemeenschap te willen wonen, staat hier de leefbaarheid van de dorpen erg onder druk.

Comment, ça va
Al een aantal dagen komt af en toe het zinnetje "zei toen in mijn beste Frans" in mijn gedachten op. Vandaag komt eindelijk de titel van het lied binnen. 'Comment ça va' van The Shorts. De betreffende passage gaat zo:

....
Ik zocht snel naar m'n woorden
Zei toen in m'n beste Frans

Comment ça va
Comme ci, comme ci, comme ci, comme ça
Tu ne comprends rien à l'amour
Restez la nuit, restez toujours

Onder de naam The Shorts werden deze jonge muzikanten bekend. Een aantal jaren daarvoor waren ze onder de naam 'De bliksemschichten' al eens in Alphen in het Cultureel Centrum Den Heuvel geweest voor een optreden. Tjonge, jonge dat was in de tijd van 'Het kuikennestje', waar mijn huidige buurman Hans als diskjockey voor de muzikale ambiance zorgde. Nostalgie. Er komt wat boven op zo'n wandeling.

Windenergie
Wederom een heerlijke wandeling vandaag. Enkele keren een dorpje, maar het grootste deel tussen de akkers en weilanden. De omgeving bestaat uit weilanden, akkers en velden met gewassen met gele bloemen. Die bloemen geuren enorm... om niet te zeggen 'meuren enorm'. Ook de grote hopen mest die liggen te wachten tot ze worden uitgereden over de akkers hebben door de regen en de warmte die de zon veroorzaakt een indringende geur.

Tussen de akkers staat op de top van de heuvels een groot aantal enorme windmolens, die zorgen voor de duurzame energieopwekking om deze mooie planeet ook voor de komende generaties te behouden.

Chateau Porcien
De eindbestemming ligt in Chateau Porcien. Dit is een iets groter dorp, waarin een pelgrimsherberg met 8 bedden is. Ik ben al op tijd op de plaats van bestemming, maar moet nog even wachten tot ik in de herberg mag. In de loop van de middag wordt het druk in de herberg. Het Belgische gezin met de 2 kinderen en bond en Eric de pelgrim zijn samen met een Nederlandse dame en 2 Belgische heren de andere bewoners vanavond en vannacht.

A demain!

Dag 12: 20,2 kilometer

Geschreven door Josderoij.op.pad