Terugkijken

In mijn hoofd evalueer ik de dag nog kort. Ik bedenk me, dat het in Donauwörth misschien wel de enige keer is geweest, dat ik dit avontuur de Donau ben overgegaan.

De Donau is de langste rivier binnen de Europese Unie. Binnen Europa is alleen de Wolga langer. De Donau is blijkbaar ook de enige grote rivier in Europa, die in oostelijke richting stroomt. Bijzondere weetjes toch?
https://youtu.be/hBPUundF1dA?si=wyVTIySVWfnDx8Eb
 

Zorgen voor morgen

Iedere avond kijk ik niet allen terug, maar bereid ik me ook voor op de dag die komen gaat. De etappe bekijken, zorgen dat alle apparatuur opgeladen is en de tassen zo veel als mogelijk zijn ingeruimd.

Ook hier begint al ritme in te komen.

Na het slapen (of de pogingen daartoe) en opstaan maak ik mijn lunch, vul ik de waterflessen en bidon en stop ik alles in de beide fietstassen.
 

De stoel

In bed denk ik nog even na over de afgelopen etappe. Ik bezocht in Donauwörth één van de kerken. Dit was heel rustgevend. Ik kan die rust erg waarderen.

Mijn kerkbezoek is na het stoppen in het koor in 2019 drastisch verminderd. Enkel bij bijzondere gelegenheden, wat in de meeste gevallen een uitvaart betreft, bezoek ik de kerk nog.

Toch hoef je wat mij betreft niet persé naar de kerk om te kunnen geloven.

Volgens de in 2020 overleden Schreeuwjezus uit Eindhoven (Arnol Kox) gelooft iedereen: "Want als ge nie gelooft, geloof de toch, want dan geloof je dat je nie gelooft".
https://www.youtube.com/watch?v=Cm0rfMWj00s
 

Zin in?

Deze vraag stelt Ilse me vanochtend. Ik moet er even over nadenken. We hebben allebei slecht geslapen. Ik kom daarom moeilijker dan normaal op gang.

Ik merk daarnaast bij mezelf dat hoe dichter ik bij de grens met Oostenrijk kom, ik het ook steeds spannender begin te vinden om de bergen over te gaan.
https://youtu.be/6TYgfbYfSNQ?si=6C--e6p7Mlc3DRQo

Wat is dit toch? De angst voor het onbekende? De twijfel in mijn eigen kunnen? Of gewoon een dosis gezonde spanning, die ik vroeger ook bij iedere voetbalwedstrijd voelde?

Ik ga voor het laatste.

En omdat Rob de Nijs één van mijn favoriete Nederlandse artiesten is en het vandaag zondag is, nog één extra.
https://youtu.be/og24Jpqj09M?si=6PsNFDDWisXH9Ld3
 

Hohenwart

Gisteren ontving ik een bericht vanuit het overnachtingsadres van vandaag. De eigenaar moet iemand van de vlieghaven ophalen, dus is er waarschijnlijk niet als wij aankomen. We krijgen uitleg over de werkwijze om binnen te kunnen als hij er niet is.

Dat moet lukken!

Het overnachtingsadres ligt ook deze keer een stukje van de route af. Dat betekent vandaag en morgen enkele kilometers extra. Ook dat gaat lukken.
 

Is de Lech weg?

De rivier die vandaag op mijn pad komt is de Lech. Ik zie op mijn navigatie dat er op enig moment naast de Lech ook een Lechkanaal loopt. Waarschijnlijk met een speciale reden.gegraven.

Wanneer ik Augsburg nader moet ik ze beiden over: eerst het kanaal en daarna de rivier.

Het kanaal staat vol water. Als ik de rivier over ga, is er echter slechts een meanderend streepje water te zien. De rest is kiezel. Verderop zie ik dat het water van de rivier via het kanaal wordt 'omgeleid'. Wat hier de precieze reden van is, is mij echter een raadsel.

Er wordt verderop ook een deel van de Lech 'afgetapt'. In dit afgetapte deel zit een flinke stroming. Dit deel doet dienst als oefenwildwaterbaan voor het kanoën/raften. Als ik het bord mag geloven hebben de Duitsers hier geoefend voor de Olympische Spelen in Parijs. Geen idee of ze een medaille behaald hebben.
 

De mens die lijdt het meest, ...

De volgende grote stad op mijn avontuur is Augsburg.

Onderweg naar deze stad moet ik tijdens het fietsen denken aan Pilger Robert. Dit is een Duitse pelgrim met wie ik het op mijn avontuur naar Santiago goed kon vinden en dagen samen mee ben opgetrokken. Robert werd in de grote steden die de Camino Francés kent altijd erg onrustig. Hij versnelde dan om zo snel mogelijk de stad weer uit te zijn.

Ik merk dat de idee dwars door Augsburg te moeten, mij ook benauwd. Waarschijnlijk druk, veel stoplichten en noem maar op.

Maar ook deze keer zijn alle gedachten die het bij me oproept helemaal voor niets. Ik rijd kilometers lang op gravel wandel-/fietspaden langs de kant van de Lech in een parkachtige omgeving dwars door Augsburg. Alleen maar wandelaars en fietsers. Geen stoplicht te bekennen.
"Jos, laat los!"

Ik lees op Wikipedia het volgende over de stad: "De naam van de stad komt van de Romeinse legerplaats en de latere Romeinse provinciehoofdstad Augusta Vindelicorum (ook wel Augusta Vindelicum genoemd), die in 15 v.Chr. onder de Romeinse keizer Augustus als castrum werd opgericht. Daardoor behoort Augsburg tot de oudste Duitse steden."

Dat de Via Claudia Augusta hier doorheen komt kan dan ook geen toeval zijn.
 

Rustig

De etappe van vandaag verloopt gelijkmatig en voorspoedig. Hoewel het in hoogtemeters de hele etappe iets oploopt zijn de hoogteverschillen verwaarloosbaar.

Het is in de dorpjes rustig en er zijn best wel wat mensen actief op de fiets of te voet.

Onderweg staan regelmatig informatie borden en andere kunstobjecten die betrekking hebben op de Via Claudia Augusta. Ik neem mijn tijd om er steeds even te stoppen.

Ik zie in verschillende dorpen betonnen zuilen, waarin een tekst gegraveerd is.
Die tekst luidt:
"Via Claudia Augusta
Die Römische Staats
strasse wurde unter
Kaiser Claudius
im Jahr 46/47 n. Chr.
erbaut und führte
von Oberitalien
über die Provinz
Haupstadt Augsburg
an die Donau"

Op 2 van de 3 zuilen is nog een aanvullende tekst opgenomen. Die geeft de afstand tot de plaats waar de zuil staat in 'Romische Meilen' aan.

Je kunt aan alles zien dat men hier trots is op de historische betekenis van de route die ik momenteel volg.

Het onderschrift bij een aantal van de borden van de Via Claudia Augusta is: "Verbindt mensen, tijden en culturen".
 

Guest House

Ik arriveer al weer redelijk vroeg in het laatste dorpje van de route van vandaag. Dit dorpje heet Asch.

Hier moet ik van de route af om richting het overnachtingsadres te kunnen. Ik ben veel te vroeg op het overnachtingsadres en wacht tot ook Ilse arriveert.

Ik tref iemand bij de receptie en vraag of we al kunnen inchecken. Dat is geen probleem.

Ik stal mijn fiets en zet deze weer vast aan een rek met extra sloten.
We brengen de spullen naar boven en zijn blij verrast door de ruime kamer die voor ons is gereserveerd.

We douchen, doen een handwasje en hangen deze op. Hopelijk zijn de spullen morgenvroeg weer droog.
In de tussentijd vallen buiten de eerste regendruppels.

Het viel me vanmiddag al op dat de zwaluwen heel laag over de grond vlogen. Blijkbaar een teken dat er minder weer op komst is.

Morgen de laatste etappe alweer in Duitsland. Eindbestemming is dan Füssen.

Eerst nog lekker genieten van de mooie en ruime kamer.

Geschreven door Josderoij.op.pad